Discover documentaries & movies about everything from anyone

Het leven van een arbeidersgezin en hun jonge zoon, die opgroeit tijdens het tumult van de jaren zestig in de hoofdstad van Noord-Ierland.

Ontroerende film met een goede cast ( o.a. Dame Judy Dench). Vooral de jonge hoofdrolspeler Jude Hill is onvergetelijk.

Fantastische docu. Dit zijn toch wel de parels waar Mohi voor gemaakt is. Niet voor niets afgelopen weken door vele gebruikers gedeeld. Ga m zelf zeker nog een keer kijken met pen & kladblok erbij...

Gratis de beste therapie? Gewoon thuis? Met praktische tips die je direct kunt uitvoeren? En dan ook nog een grappig, en soms emotioneel aangrijpend? Pauzeer je social media en bekijk deze film vanavond. Met een kruik en een kopje thee en een dekentje. Je voelt je 100% beter daarna.

Nu in de bioscoop, met de meest romantische slotscène ooit, waarin alles wordt gezegd door wat er níet gebeurt. Letterlijk adembenemend.

Past Lives is, voor iedereen die wel eens verliefd is geweest of in een relatie heeft getwijfeld, een heel invoelbaar universeel verhaal. Over toeval en het lot, over keuzes en veranderingen, en over vorige en nieuwe levens.

Terecht met prijzen overladen, geweldig geacteerde (was al fan van Greta Lee door de Morning Show) enorm eenvoudige en ingetogen film (beetje de sfeer van Aftersun) in drie grote stappen: twee mensen van 12 jaar oud, dan 24 en dan 36.

De sleutelscène is drie mensen in een bar:

“‘Er is een bar in de East Village,’ zo vertelde filmmaker Celine Song tegen The Hollywood Reporter, ‘waar ik samen met mijn jeugdvriendje uit Zuid-Korea én mijn Amerikaanse man in belandde. Die vriend sprak alleen Koreaans en mijn man alleen Engels. En ik zat tussen ze in. Te vertalen. Als een brug tussen twee werelden.’

Dit is niet zomaar een ongemakkelijke, persoonlijke herinnering van Song, het is ook een heel aardige beschrijving van de allereerste scène van de film.”

En dan die drie stappen. Een geweldige reis in tijd en culturen.

12 JAAR - SEOUL:

De prepubers Na Young en Hae Sung zijn gek op elkaar, maar hebben dat nog nooit durven uitspreken. En dat zal ook nog even op zich moeten laten wachten, want Na Young emigreert met haar ouders naar Toronto, waar ze aan een nieuw leven begint.

24 JAAR - NEW YORK & SEOUL:

Hae Sung zoekt via Skype (de geluidjes van Skype brengen je in één keer terug naar de jaren 00) contact met Na Young, die zich inmiddels Nora noemt en verhuisd is naar New York. In een van de vele online-gesprekken die volgen bekent Nora dat ze eenzaam is in New York. ‘In het begin huilde ik hier iedere dag, totdat ik merkte dat niemand dat iets uitmaakt.’

36 JAAR - NEW YORK:

Nora en Hae Sung draaien nog steeds als planeten om elkaar heen. Hae Sung meldt dat hij naar New York komt en het waarom laat zich raden. Alleen is Nora inmiddels wel getrouwd met Arthur. En zo zijn we weer terug bij dat ongemakkelijke moment in de bar uit het begin van de film.

Wat volgt is de mooiste en aangrijpendste filmfinales van de afgelopen 36 jaar, minstens!

💔

Coco is de mooiste (in de ware betekenis van het woord mooi, als in visueel mooi - beautiful klinkt beter) film die ik ooit zag. En een belangrijke:

Ik vind dat we in Nederland niet Halloween maar Allerzielen moeten vieren, en dan zoals ze dat in Mexico doen. Op een mooie vrolijke manier de doden herdenken, ze weer even in onze levens brengen.

Coco laat perfect zien hoe dat moet. Ik zag (écht!) alle Dinsey en Pixar films, en deze staat met gemak in m’n top tien. Een heerlijke, geestige en vooral adembenemend prachtige film over hoe de doden voor altijd leven in ons.

Adembenemend prachtig dus, ik zet hier niet voor niets in de categorie “art & design”.

Of zoals The Guardian zegt: “The Land of the Dead is one of Pixar’s most visually ambitious worlds yet – a breathtaking vision of interconnected neon-lit boroughs, based loosely on Guanajuato in central Mexico.”

Wat ik mooi vind: zonder overdreven stereotypen wordt op een originele, speelse manier het uitbundige feest van 'Dia de los Muertos' (dag van de doden) uitgelegd, zodat zelfs de jonge kijkers het begrijpen. In Mexico is dit de dag waarop de doden worden geëerd door hun foto op een offrenda (offertafel) te zetten, omringd met eten en cadeaus. Het idee daarachter is dat overleden dierbaren op Dia de los Muertos het rijk der levenden kunnen bezoeken.

Een heel gezellig idee ook, via de vrolijkste spullen komen de doden weer even op bezoek.

Ook mooi: dit is denk ik een film die geschikt is om de dood met kinderen te bespreken. Een kleurrijk en niet luguber verhaal dat gaat over de band tussen familie en het respect voor overleden dierbaren. De boodschap dat de overledenen blijven voortleven zolang wij ze herinneren, is een prachtige en troostrijke boodschap voor iedereen. Oplettende kijkers zullen het plot misschien vrij snel doorhebben, maar voor kinderen is de uitkomst van het verhaal een leuke verrassing, die alles weer goed maakt.

Zet een kaarsje aan, kijk even wat langer naar familiefoto’s en maak juist vandaag deze sentimental journey!

Wat is jouw doel in het leven? Wat geeft jouw leven zin? Zin geven aan je bestaan.

Zwemmen van Cuba naar Florida is het doel van Diana Nyad. Diana Nyad wil eindelijk haar droom gaan verwezenlijken en dat op 60 jarige leeftijd. Prachtige film om te weten wat er voor nodig is om deze tocht der tochten te kunnen volbrengen. De beide acteurs (Annette Benning en Jodie Foster) spelen met veel overtuiging.

Tijdens het kijken van deze film werd mijn respect voor Maarten van der Weijden alleen maar groter. Onze marathon zwemmer die zichzelf heeft overwonnen.

Wie had dat gedacht,dat taal van invloed is op je spaargedrag. Sparen moet je breed zien. Het is ook, je bv. nu iets ontzeggen (roken) voor een gezonde toekomst.

Twee zwemmende zussen ontvluchten Syrië. Ik heb zojuist in twee uur zo’n beetje elke emotie gehad die je als mens kan hebben. Een van de meest indrukwekkende films die ik de afgelopen jaren heb gezien.

Wie zegt dat prentenboeken niet ook geschikt zijn voor volwassenen? Charlie Mackesy bewees een paar jaar geleden het tegendeel. Nu is er ook een tekenfilm. Ook gewoon voor volwassenen.

PS Vergeet je tissues niet.

Comedy over rijkdom, schoonheid en ongelijkheid. En wat mensen ervoor over hebben om bovenop de apenrots te komen en blijven. Ga dat zien!!!