Discover articles about everything from anyone

Top artikel om je goede voornemens kracht bij te zetten. In 2007 wist ik al wat gezonde voeding voor positieve impact kan hebben (kort door de bocht mijn vader leefde door een streng plantaardig dieet regime, zo’n 9 jaar langer dan verwacht na de prognose prostaatkanker). Vind het dan zo mooi om te zien dat EINDELIJK de wetenschap het nu ondersteund en dat het zelfs mainstream aan het worden is: voeding/leefstijl als medicijn. Dit artikel legt ook een pijnlijk inzicht bloot: “'Het systeem is er niet op ingericht. De zorgverzekeraars betalen hulpverleners op basis van pillen. De farmaceutische industrie wordt wel gefinancierd door de zorg, de groenteboer niet.’

Interessante long read van Niamh Jiménez over de nadelen van social media en het o.a. verliezen van focus, authenticiteit en creativiteit. Vooral de vergelijking met het panopticon-model maakt dit voor mij een artikel dat me bewuster maakt van mijn eigen zichtbaarheid op sociale apps. Wat halen we daadwerkelijk uit het gebruik van apps als Twitter en Instagram? ’Het antwoord zal je verbazen…’

Waarom het zo moeilijk is om niet mee te doen aan de kapitalistische ratrace. Een goed stuk door de Groene Amsterdammer

Keuzestress op Netflix, Disney, Amazon Prime en/of HBO Max? Dan is dit een nuttige lijst met de beste series van dit jaar tot nu toe.

Stiekem Stoppen. Op werk niet die afschuwelijke ‘volle 200%’ geven, maar gewoon doen wat was afgesproken.

Een van de meest genuanceerde stukken die ik las over dit fenomeen. Over wat we kunnen leren van verschillende generaties, hoe elke generatie worstelde met werk en hoe onhandig die Boomer-boodschap van “volg je passie” voor hun kinderen (Gen X en Millennials) was.

Uiteindelijk moeten we ons allemaal tot werk verhouden. Dus moeten we uiteindelijk zelf bepalen wat we met dit ‘stiekem stoppen’ kunnen doen, op onze eigen manier…

En bedenken hoe werk voor jou past in een goed geleefd leven.

Ok. Niemand leest hele New Yorker artikelen - maar deze wel. Het is zó goed! We moeten allemaal onze reizen opnieuw bezien. Door dit artikel weet ik hoe.

Een oprecht nieuwe kijk op wat reizen is. Nooit werd onze vreemde lofzang op het reizen zo goed beschreven als in dit artikel, hieronder een paar geestige gedachten:

Denk eens over je eigen reizen zoals je over die van anderen denkt:

- Je wil zelf wel reizen maar geen toeristen in je stad.

- Je wil vertellen over jouw reis maar niet luisteren naar de reisverhalen van anderen.

We vertellen nooit echt over wat we meemaken, blijven steken in de beweging…

“Tourism is marked by its locomotive character. “I went to France.” O.K., but what did you do there? “I went to the Louvre.” O.K., but what did you do there? “I went to see the ‘Mona Lisa.’ ” That is, before quickly moving on: apparently, many people spend just fifteen seconds looking at the “Mona Lisa.” It’s locomotion all the way down.”

We valideren de waarde van onze reizen via anderen. Hun kennis, hun checklist, hun ansichtkaart:

“The tourist is a deferential character. He outsources the vindication of his experiences to the ethnologist, to postcards, to conventional wisdom about what you are or are not supposed to do in a place. This deference, this “openness to experience,” is exactly what renders the tourist incapable of experience.”

“Travel gets branded as an achievement: see interesting places, have interesting experiences, become interesting people. Is that what it really is? Pessoa, Emerson, and Chesterton believed that travel, far from putting us in touch with humanity, divorced us from it. Travel turns us into the worst version of ourselves while convincing us that we’re at our best. Call this the traveller’s delusion.”

Reizen verandert ons niet, of maar voor heel even…

“The single most important fact about tourism is this: we already know what we will be like when we return.

Travel is a boomerang. It drops you right where you started.” (afbeelding 2)

Reizen is dus vooral even ontsnappen, waarom moet het dan meer zijn?

“Travel is fun, so it is not mysterious that we like it. What is mysterious is why we imbue it with a vast significance, an aura of virtue. If a vacation is merely the pursuit of unchanging change, an embrace of nothing, why insist on its meaning?”

“You don’t like to think about the fact that someday you will do nothing and be nobody. You will only allow yourself to preview this experience when you can disguise it in a narrative about how you are doing many exciting and edifying things.”

Daarom, in het kort, in de woorden van Fernando Pessoa:

“Ah, let those who don’t exist travel! Travel is for those who cannot feel… Only extreme poverty of the imagination justifies having to move around to feel.”

Laten we vaker blijven waar we zijn. Elke plek heeft iets moois. Leer je eigen plek kennen. En weet wat je doet als je reist.

Gelukkiger worden? Richt je dan niet op je eigen geluk maar op zingeving buiten jezelf, volgens dit goede stuk. “Only those are happy,” John Stuart Mill wrote, “who have their minds fixed on some object other than their own happiness; on the happiness of others, on the improvement of mankind, even on some art or pursuit, followed not as a means, but as itself an ideal end. Aiming thus at something else, they find happiness by the way.”

[…]

“What, then, should we strive for? Not happiness or an ideal life, but to find sufficient meaning in the world that we are glad to be alive, and to cope with grace when life is hard. We won’t achieve perfection, but our lives may be good enough. And not only ours. To live well is to treat not just ourselves but other people as we should. As Mill recognised, the first step in self-help is one that points beyond the self.”

Schrijfster Basje Boer en haar vriendinnen zagen zichzelf altijd als eigenzinnige, hoogopgeleide en intelligente vrouwen. Ja, in hun leven kregen ze te maken met seksuele intimidatie - zoals die keer dat een man in een restaurant op de kont van haar vriendin sloeg. Maar hoorde dat er niet bij? Dit mooie essay gaat over de seksuele macht van vrouwen - een absolute leestip na het Voice-schandaal.

Dit stuk is zes jaar oud. Maar ik denk er zo vaak aan terug. Dit portret van starchitect Rem Koolhaas door Sander Pleij is snoeihard en heel grappig. Plus totaal origineel opgeschreven, het won niet voor niets een Mercur. Een gouwe ouwe dus.

Filmrecensent en seriepodcaster Alex Mazereeuw zet de beste series van dit jaar op een rijtje, “met trots, en zonder mogelijkheid tot enige correspondentie over de uitslag.” 😎