Discover everything about everything from Haro Kraak

Heerlijke docuserie over de opkomst van de georganiseerde misdaad in de jaren tachtig en hoe dat uitmondde in een van de grootste politieke schandalen van Nederland. Alleen al door de fijne accenten van de oude penoze en politiemannen de moeite waard. En de oude beelden van Amsterdam!

Een knettergek en geweldig uitgevoerd idee dat het midden houdt tussen prank-tv en een Truman Show-mockumentary. Ronald heeft zich opgegeven voor een documentaire over de jury van een rechtszaak. Wat hij niet weet is dat iedereen een acteur is - behalve hij. Drie weken lang gaat dit door, waarbij de idiootste dingen gebeuren en Ronald niets door heeft. Het beste is dat hij als een enorme good guy overkomt in de serie (en dat het dus niet genant voor hem is, zoals bij pranks vaak het geval is) Hij is gewoon heel goed gecast als de sympathieke, nietsvermoedende hoofdpersoon.

Dit had op zoveel fronten fout kunnen gaan maar wonderlijk genoeg slaagt deze mix van truecrime, liefdesdrama, zwarte komedie, metavertelling en genrebender. Een ouder Brits stel is al vijftien jaar op de vlucht nadat ze een paar lijken hebben begraven in een tuin. Hun liefde voor oude films is fraai in de serie verwerkt door sommige scenes als western of horror te draaien. Meesterlijk gespeeld door twee geweldige acteurs, Olivia Coleman en David Thewlis. Wat vooral beklijft is hoe aandoenlijk veel ze van elkaar houden.

Een hele documentaire over één lied, is dat een goed idee? Ja, geweldig, kijk zelf maar (bijv op Pathe Thuis). Prachtige film die meandert van Leonard Cohen naar Jeff Buckley (was weer even vergeten wat een buitenaards talent die laatste was, godsamme).

Zag deze film vrijdag in de voorpremiere en ben nog steeds omvergeblazen, vooral door het spel van Cate Blanchett. Zij speelt de magistrale dirigent Lydia Tár, die met privéjets tussen haar aanstellingen in Berlijn en New York pendelt. Tár heeft een magnetische werking op de mensen om haar heen, en Blanchett zet het monomane, manipulatieve, paranoïde en charismatische personage subliem neer. De film bouwt heel gestaag op, lijkt soms richting horror te gaan, maar neemt telkens een andere afslag dan je denkt. Tussendoor worden thema's als #MeToo en cancel culture aangestipt, maar de film reduceert die begrippen gelukkig niet tot een platte boodschap. Ga vooral kijken en wees voorbereid op een lange, hypnotiserende en prettig verwarrende zit.

De eerste paar afleveringen van The Old Man (te zien op Disney+) zijn perfect. Actiescènes die echt goed werken, twee fascinerende oude mannen als hoofdpersonen (de geweldige Jeff Bridges en John Lithgow) en een inventief en razend spannend plot. Twee geheim agenten delen een geschiedenis en nu moet de een jacht maken op de ander. Richting het eind komen er iets meer gaten in het thrillerverhaal, maar dit is alsnog een van de beste series van het jaar.

Ik was benieuwd naar het vroege werk van Ruben Östlund (regisseur van Triangle of Sadness, The Square en Turist) en vond deze film uit 2011 op Eye Player (voor 3,50). Een indringend, duister verhaal over klasse en ras, met slechts een paar toetsen luchtigheid. Gebaseerd op een echte zaak waarbij een jeugdbende uit een achterbuurt in Göteborg tientallen middenklasse-kinderen scamde. Provocatief en nietsontziend, zeker niet zo satirisch en licht verteerbaar als zijn latere films. Erg sterk.

Hoewel ik inmiddels een serieuze truecrime-verzadiging heb opgelopen, wist deze podcast me toch te verrassen en ver boven het genre uit te stijgen. Het begint met een rechter die de podcastmaker een tip geeft: een onschuldige man zit al 30 jaar vast voor de moord op zijn vrouw. Wat volgt zijn negen afleveringen van grote vertelkunst en subliem onderzoek.

De beste roman die ik de afgelopen jaren las. Een moderne klassieker volgens Bas Heijne, en die heeft zoals wel vaker gelijk. Het verhaal is geïnspireerd op de moord op Marianne Vaatstra. Normaal gesproken zou zo'n waargebeurde insteek me een beetje afschrikken. Maar Middendorp weet de valkuilen van makkelijk psychologiserend proza te vermijden. Met zijn vederlichte fraaie stijl scheert hij heen en weer in de tijd. En zet een portret neer van een man die nukkig maar welwillend zijn ondergang tegemoet gaat.

Ik sluit mij aan bij de hype: kijk deze heerlijk absurde film over groteske welvaart, liefst in de bioscoop, lees er zo min mogelijk over vooraf en laat je meevoeren.