Discover everything about comedy corner from Francisco van Jole

El buen patrón

Het grootste drama dat zich in de wereld afspeelt is toch wel dat van de traditionele man die zijn positie in de wereld dreigt te verliezen. De strijd om zelfbehoud is weliswaar nooit de opening van de krant of het journaal maar lees de opiniepagina’s en columns en je weet hoe erg het is. De goedbedoelende man wordt tegen de muur gespijkerd, ongeacht zijn bedoelingen. Blanco is zo’n man, directeur van een weegschalenfabriek - ja mooie symboliek - die zich staande tracht te houden terwijl hij het ene na het andere probleem zich aandient dat hij - en hij alleen - moet oplossen. Wie anders zou dat moeten doen? Nou dan. De baas wordt met indrukwekkende overtuiging gespeeld door Javier Bardem die in volle glorie het belangrijkste machtsmiddel toont van mannen als Blanco: vanzelfsprekendheid. Natuurlijk, hij is de baas, natuurlijk wil hij het beste voor zijn personeel, natuurlijk houdt hij van zijn vrouw, natuurlijk werkt hij hard, natuurlijk komt alles op zijn schouders, natuurlijk lost hij alles op, natuurlijk helpt hij je. Blanco is zo’n baas die zichzelf graag als vaderfiguur presenteert. Daar begint de film ook mee. El Buen Patron is een klassieke vertelling die zich voltrekt in een paar dagen. Het zijn spannende tijden. De fabriek wordt genomineerd voor een prijs, een uiterst aantrekkelijke stagiaire - Almudena Amor - komt het team versterken en er ontstaat arbeidsonrust. Om maar een paar zaken te noemen. Blanco tracht zich overal doorheen te slaan met charme, het middel dat zo handig is om machismo iets aantrekkelijks te geven. Zonder dat het expliciet benoemd wordt loopt hij tegen de twee emancipatiebewegingen aan die barstjes veroorzaken in de zo solide mannenwereld: feminisme en anti-racisme. Over hoe dat uitpakt wil ik niks verklappen. Wat El Buen Patron bijzonder maakt is dat de film vergeven is van de humor die de opiniepagina’s en columns over dit onderwerp zo missen. Net als intelligentie en zelfspot overigens. Het is een Spaanse comedy met een aangenaam cynische toon en ik moest er vaak om lachen. Soms zelfs hard. Alleen daarom al de moeite waard.