Discover books about sex & relationships from anyone

Deze prachtige Portugese novelle uit 1966 is heel recent herontdekt en vertaald. Een waar juweel geschreven door Maria Judite de Carvalho. NCRVO-gids: “Waarom kennen we Virginia Woolf wel en haar niet?”

Deze korte roman draait om de levens van drie generaties aan vrouwen. Opgegroeid in verschillende tijdperken, met andere persoonlijkheden en dus ook verschillende perspectieven op het leven. Het leven dat voornamelijk wordt vormgegeven door mannen. Misschien daardoor is er sprake van een afstand tussen de vrouwen onderling. De één slaat de ene weg in, de ander de andere en dat is als lezer wel eens onverwacht. Aanrader!!

Nog maar een paar pagina’s gelezen maar weet nu al dat het heerlijk wordt. Sowieso neem ik alle tips van Stéphanie enorm serieus, plus een 4.10 op Goodreads met in de beschrijving de woorden “career catastrofe, social media paranoia, rapidly dwindling friendships and a life-ruining relationship”.

Dus durf het aan deze nu al te tippen.

Jaloers op het vermogen van Roxane om taal op magische wijze te gebruiken om de beklemming zó duidelijk voelbaar te maken.

De taal maakt dat je wil blijven doorlezen, ondanks de gruwelen van de jeugd van de 12-jarige M. Je voelt haar emoties en wil haar toeschreeuwen dat ze écht niet verdiend heeft wat haar kant op komt. Het gevoel van onveiligheid vliegt je aan en jaagt ook de hartslag van de lezer omhoog.

Kortom: Ongelooflijk goed boek!

Wow wat een boek! Als ik het zes sterren zou kunnen geven had ik het gedaan. Verhalen zijn de enige dingen die mensen echt kunnen begrijpen. Vaak is spelen met tijd een vertelvorm die niet echt uit de verf komt. Het is verwarrend en waarom zou je het niet gewoon doen in de vorm die wij allemaal kennen oorzaak en gevolg. De ene gebeurtenis na de andere. Het antwoord is dit boek. Het kon niet anders geschreven worden dan op deze manier. Je kan je alleen inleven in het boek als het deze volgorde heeft en dat werkt fantastisch. Slim geschreven, vol prachtige zinnen het is een rollercoaster waar je niet uit kunt stappen. “We weten dat we het niet voor het zeggen hebben en binnen dat gegeven doen we wat we kunnen.”

Gelezen via een tip uit een bekende podcast.

Wát een geweldig boek. Drie verhalen eigenlijk, over verschillende levensfases van Colombe. 220 pagina’s.

Dit boek gaat over een Engelse studente in New York, die een relatie krijgt met een Amerikaan. De relatie gaat stuk en gaat als bijbaan werken in een tweedehands boekenwinkel. In die winkel ontmoet ze bijzondere personen, waaronder haar ex vriend. Het boek was voor mijn een ‘tussendoortje’, maar vond het een heel leuk boek.

Begreep belang van Griekse mythologie nooit zo goed, tot ik Song of Achilles las. Dit boek brengt het Griekenland van Odysseus echt tot leven.

Van de stoffige straten tot de eenvoudige gerechten. Van het leven in het bos, de normen aan het hof, de dynamiek van saaie dagen, tot de geuren en sensaties van een leger op pad.

Je voelt meteen, ook al was je er niet bij, zo was het!

En dat is waarschijnlijk ook zo. Madeline Miller deed meer dan tien jaar over dit boek, en haar eindeloze onderzoek straalt door haar prachtige en eenvoudige zinnen heen.

The Guardian schreef:

This is a deeply affecting version of the Achilles story: a fully three-dimensional man – a son, a father, husband and lover – now exists where a superhero previously stood and fought.

Miller's prose is more poetic than almost any translation of Homer. Iphigenia, sacrificed by her father Agamemnon to appease the goddess Artemis, is described as having "a tripping name, the sound of goat hooves on rock, quick, lively, lovely". And when Briseis, the concubine Agamemnon later steals from Achilles, gradually learns Greek from Patroclus, "her words were like new leather, still stiff and precise, not yet run together with use".

En dat is het belangrijkste aspect van dit boek. Het is zó prachtig beschreven. Het is een gedicht, een lofzang op ervaringen en keuzes maken, een verkenning van emoties waardoor ik mezelf beter leerde kennen.

Adembenemend prachtig 🥹

LEESFRAGMENT

‘Zo,’ zeg ik tegen Jesse, ‘jij bent deze vakantie mijn plus één?’

Hij trekt een wenkbrauw op. ‘Jouw plus één?’ Hij zegt het op een manier die me laat blozen.

‘Eh... Ja, nou ja, jeweetwel, in plaats van Don,’ mompel ik.

‘Nou, ik ben in ieder geval geen Don deze vakantie,’ zegt hij heel beslist.

Mijn wangen worden gloeiend heet. ‘Nee,’ zeg ik schor. ‘Dat lijkt me een heel goed idee.’

Het gesprek valt stil en Jesse start de wagen. Gelukkig is het nog maar negenenhalf uur rijden naar Ellmau, Oostenrijk.

Sinds 1 november is mijn nieuwe boek uit. Ik heb veel plezier gehad bij het schrijven hiervan; ik hoop dat lezers net zoveel plezier beleven aan het lezen 🥰

Als je geen idee hebt wat je op de cover ziet, dan moet je dit boek sowieso lezen.

Ik houd van taboes die doorbroken worden - zeker als het voor mijzelf nog een beetje een taboe is om erover te praten. Dit boek (of eigenlijk: deze bundel van haar Volkskrant columns) van Joy Delima gaat over het vrouwelijk orgasme. Over grensoverschrijdend gedrag, de orgasme kloof, goede communicatie, waarom consent sexy is en hoe weinig we eigenlijk van het lichaam weten. Vertelde het boek me veel dingen die ik nog niet wist? Dat niet. Maar het persoonlijke en open verhaal vond ik inspirerend en een andere blik op dat wat ik wel wist ook. Plus (nogmaals): hear hear dat hier over geschreven wordt. Niet alleen voor mensen met een vulva, juist ook voor de mensen zonder. (En je leest het zo uit, dus dat is ook fijn )