Discover everything about everything from Julien Althuisius

Hele interessante en goed gemaakte podcast over een vreemde periode in de recente Nederlandse geschiedenis. De voedseltekorten na de Tweede Wereldoorlog noopten Nederland ertoe op walvisjacht te gaan. Maar de jonge Friezen die de oceaan over gingen en bij terugkomst onthaald werden als helden, werden niet lang daarna met de nek aangekeken: ‘moordenaars’ en ‘walvisslachters’ werden ze genoemd.

Anne-Goitske Breteler en Anna Drijver vertellen die verhalen, met een combinatie van archiefmateriaal en interviews. Ja, wat moet ik er nog meer over zeggen? Het zijn vijf korte afleveringen, dus ga gewoon luisteren. Hup.

Een van de fijnste documentaires die ik ooit zag, maar het moet wel een beetje je ding zijn.

De Nederlandse regisseur Ramon Gieling (van En Un Momento Dado, over Cruijff) volgde Joaquin Sabina, een Spaanse zanger die eigenlijk niet zijn evenknie kent in Nederland. Zijn teksten lezen als gedichten en zijn liedjes bevatten alles wat mij aan Spanje zo dierbaar is: temperament, melancholie, uitbundigheid en liefde. Zijn stem klinkt als sigaretten en brandy en leven. Sabina is enorm populair in Spanje en Latijns-Amerika, maar daarbuiten kent bijna niemand hem. Dat is prima, want zo kan ik er lekker mee koketteren.

Zag ooit de documentaire over deze huiveringwekkende en bizarre zaak, waarbij de vrouw van een schrijver/politicus dood wordt gevonden onderaan een trap.

Dus zag in eerste instantie niet helemaal de toegevoegde waarde om er nog een serie over te kijken. Maar ik ben inmiddels helemaal overtuigd. Behalve geweldig acteerwerk van onder andere Colin Firth, Sophie Turner en Juliette Binoche, is de serie ook qua opbouw, vertelvorm en ja, ook spanning en drama, een aanrader.

Ik moet regelmatig aan deze SNL-sketch uit 1997 denken, waarin Will Ferrell een persiflage doet van Neil Diamond bij VH1 Storytellers. Vooral omdat ik ten zeerste betwijfel of deze sketch tegenwoordig nog gemaakt zou kunnen worden.

Dat is niet zozeer een oordeel over de veranderende opvattingen over wat wel en niet kan of een sneer naar ‘cancelcultuur’, maar meer een vraag die het begin kan zijn van een gesprek over humor en de verschuivende grenzen ervan. De een zal dit smakeloos vinden, de ander geniaal. Maar ik wilde het hier even delen omdat het, volgens mij, iets zegt over hoe de wereld de afgelopen 25 jaar is veranderd.

‘And now for something completely different.’ Een tijdje geleden, het zal alweer een jaar of vijftien zijn, was het nogal en vogue om twee verschillende soorten muziekstijlen met elkaar te mixen: de mashup. Je had de (geweldige) mixtapes van Girl Talk of bijvoorbeeld het immens populaire The Grey Album, waarin producer Danger Mouse The White Album van The Beatles en The Black Album van Jay-Z door elkaar heen mixte. 
In die stijl moet je ook Enter the Magical Mystery Chambers zien, een mixtape bestaande uit mashups van nummers van The Wu Tang Clan en The Beatles. De meeste nummers zijn buitengewoon goed gelukt, sommige vallen een beetje buiten de boot, maar al met al is dit een ideale soundtrack voor als je deze zomer ergens op een grasveldje Dirty Shirley’s zit weg te hakken.

Verbluffende reconstructie van de aanloop naar de aanslagen op 11 september. Ik dacht dat ik alles al gelezen of gezien had, maar dit was weer allemaal nieuw voor me. Geen conspiracy-gedoe, maar een ijzersterke journalistieke productie.

Oh, meneer gaat Jiskefet aanraden?

Ja, nou nee, een beetje. Tot mijn grote, grote vreugde staat sinds kort het volledige archief online. Vroeger was dat altijd een selectie van filmpjes of fragmenten, maar nu dus de hele bups.

Dat is geweldig, alleen al vanwege het optreden van de volkszanger (Kees Prins) in aflevering 142: De Bevrijdingsdagparade, waarin hij Lady Madonna en Penny Lane zingt.

Zoek het op, vanaf 12:58 min

Niet de serie kijken, of misschien later pas de serie kijken. Maar eerst dit fantastisch geschreven, meeslepende en epische meesterwerk van Neil Gaiman lezen. Een hedendaagse Odyssee met goden, halfgoden, mytische wezens tegen de achtergrond van hedendaags Amerika.

Hou helemaal niet van fantasy in literatuur, maar dit boek overstijgt genre.

Ik hou van korte verhalen. Hoe korter hoe beter. Zeker op vakantie, zeker op vakantie met kinderen. Heb nu een stuk of vier - totaal verschillende - verhalen gelezen van deze bundel van Tobias Wolff (David Sedaris is fan van hem, zo kwam ik er ook op) en het is allemaal gewoon heel goed. Hij schrijft tegelijkertijd sierlijk en direct, zonder hoekig of kunstmatig stoer of pompeus over te komen, met steeds weer interessante personages waar je meer van wil weten.

Startpunt van deze fijne en meeslepende podcast is de aanval op Roy door hun eigen witte tijger Montecore. Het betekende het einde van de carrière van het illusionistenduo Siegfried & Roy.

De makers van deze podcast proberen er achter te komen hoe dat kon gebeuren of ten minste wat er de aanval aan vooraf ging.

Resultaat is een boeiende verhaalreeks, over entertainment in Vegas, de opkomst en cultus van Siegfried & Roy en het gebruiken van wilde dieren bij illusionisme. Rode draad daarbij is steeds: wat is er gebeurd en wat willen S&R doen geloven dat er gebeurd is?