Discover documentaries & movies about everything from Ines Buter

Francine Oomen sleepte met ‘hoe overleef ik’ grote groepen tieners door hun puberteit. Daarna zette Francine Oomen zich aan haar meest persoonlijke boek. Hiermee wou ze onderzoeken hoe zij de 'weeffouten' kan herstellen die haar familie van generatie op generatie heeft doorgeven. Regisseur Pascalle Bonnier kreeg het vertrouwen om het confronterende proces vast te leggen op camera.

Nu de populaire film ‘triangle of sadness’ in de bioscoop draait, dacht ik weer aan ‘the square’ van dezelfde regisseur (Ruben Östlund). Deze film is tevens een geweldige satire. Het gaat over een museumcurator, wiens comfortabele, geprivilegieerde bestaan volledig op zijn kop wordt gezet als hij op straat van zijn portemonnee beroofd wordt en vervolgens de ene slechte beslissing na de andere neemt.

Een van de meest verassende films die ik in tijden heb gezien. Dark Satire over de staat van de wereld, (klassen)systemen en welvaart tentoongesteld in een fine dining setting.

Korte documentaire over Henk (onder andere conciërge bij het rietveld college). Wie zien we wel/niet? En wat zien we? Wat wil je uitdragen, hoe geef je vorm?

Over de terugkeer van de wolf in Nederland (en hoe blij we daar eigenlijk mee mogen zijn). De film volgt een babywolf in Duitsland tot en met zijn volwassen leven in Nederland, waar hij zijn eigen pact sticht. 🐺✨

Prachtige film. Zo ontwapenend dat het af en toe een beetje pijn doet.

Maandenlang zat de kleine crew van regisseur Maria Speth als een vlieg op de muur in klas 6B, de klas van Dieter Bachmann, leraar aan de Gerhard Büchnerschool in het Duitse Stadtallendorf. Uit honderden uren aan opnamen monteerde ze een portret van een rasopvoeder aan het werk.

Met eindeloos veel geduld en humor leert Herr Bachmann zijn 12- tot 14-jarige leerlingen hoe je het leven met elkaar leeft. En daar hoort muziek bij, veel muziek, en af en toe een beetje jongleren. En als je moe bent, ga dan maar even op de bank liggen.

Herr Bachmann vraagt zichzelf ook wel eens af of hij niet net wat meer aandacht aan Duits en wiskunde moet besteden. Maar wat hij zijn leerlingen biedt is veel belangrijker dan staartdelingen en naamvallen: hij zet ze aan tot zelfreflectie, geeft ze zelfvertrouwen en leert ze een heel eigen versie van Knockin' on Heaven's Door. -cineville

Een lange zit, maar het wel waard wat mij betreft! 🕺🏻✨Drive My Car is een Japanse film uit 2021, geregisseerd en mede geschreven door Ryusuke Hamaguchi. De film is voornamelijk gebaseerd op het gelijknamige korte verhaal van Haruki Murakami uit zijn verhalenbundel Mannen zonder vrouw uit 2014. De film is een heeel klein beetje extra mooi als je bekend bent met het theaterstuk ‘oom wanja’, maar zeker geen ‘must’ om de film te vatten en je te laten raken. Qua sfeer, spel en verhaallijn vond ik dit echt een verassend goede film.

Indringende film over een homoseksuele man en zijn celgenoot. Nadat hij in een concentratiekamp heeft gezeten (Auschwitz) omdat hij op mannen valt, wordt hij meteen na de bevrijding in een gevangenis wordt gestopt in het oude DDR. Verliefd worden of seks hebben met een man als man, is daar nog steeds illegaal. Je volgt hem gedurende zijn leven in verschillende timeframes, deze overgangen zijn goed te volgen en erg kundig gedaan door de regisseur. De film is erg impliciet, rauw en verdrietig, maar ergens toch ook hoopvol, waardoor de film te verdragen is en niet alleen maar zwaar. De acteurs in de film spelen goed en geloofwaardig. Deze film laat je nadenken over de rechten van mensen en hoe meningen kunnen evolueren gedurende de tijd. Je ziet mensen als dieren, overlevers, machtsmisbruikers, maar ook als liefdevolle wezens. ‘Freiheit’ laat je beseffen dat we altijd scherp moet blijven op conservatief gedachtengoed en dat we moeten blijven strijden voor onze vrijheid én die van de ander

Volledig absurdistische franse komedie over een man die verliefd wordt op een hertenleren jas. Ehm, ja, je leest het goed. ✨