Discover everything about everything from anyone

Ik startte een nieuwsbrief ‘over verhalen’ en schreef waarom ik in de culturele sector werk, terwijl zo veel Nederlanders daar minder geld aan uit willen geven. Geeft te denken: waarom is cultuur eigenlijk van belang?

Wil je me helpen zo’n groot mogelijk publiek te vinden voor dit verhaal? Stuur de nieuwsbrief dan door aan iemand van wie je denkt dat ‘ie het leuk vindt!

Must see om te begrijpen hoe het als vrouw is om kinderloos te zijn. Je hebt wel of niet een kinderwens. Je hebt een vriendin zonder kind. Mooi verhaal om meer over dit onderwerp te leren.

Op Netflix dit weekend gekeken naar deze serie. De onmacht van de politie om de echte grote daders te pakken te krijgen. Het ronselen van 14-jarigen om te moorden is ongelofelijk triest. Hoe kom uit dit circuit?

Wat een geweldige documentaire. Het geeft mij weer nieuwe inzichten over je darmen (gut in Engels).

Een gehele nieuwe wereld ontvouwt zich voor me.

Geweldig artikel over waarom alle sociale media op elkaar lijken en veel belangrijker: niets meer met ‘sociaal’ te maken hebben, én gedoemd zijn.

Ellis Hamburger werkte jaren bij Snapchat, hopende dat ze daar de belofte “hier doen we het anders” echt waar gingen maken.

Dat gebeurde niet:

“Today, the product evolution of social media apps has led to a point where I’m not sure you can even call them social anymore - at least not in the way we always knew it.

…

So one day - it’s hard to say exactly when - a switch was flipped. Away from news, away from followers, away from real friends - toward the final answer to earning more time from users: highly addictive shortform videos that magically appear to numb a chaotic, crowded brain.

…

Are relationships made of likes from family members, birthday wishes from strangers, and retweets from long-lost colleagues? Or is this stuff just something that was invented all those years ago? The shame is that these tools are so convenient and addictive that, at times, they can start to replace the real thing.

…

Perhaps this was just a blip in the journey of tech, born of a time when oversharing was novel and fun. Indeed, I remember the joy of posting hundreds of photos to Facebook the day after a party, excited to relive those memories with friends. At the time, it felt like a new form of connection.

Now, I just text them.”

Gratis de beste therapie? Gewoon thuis? Met praktische tips die je direct kunt uitvoeren? En dan ook nog een grappig, en soms emotioneel aangrijpend? Pauzeer je social media en bekijk deze film vanavond. Met een kruik en een kopje thee en een dekentje. Je voelt je 100% beter daarna.

Moet Oekraïne het oostelijke deel van zijn land dan maar gewoon aan Rusland afstaan om de oorlog te beëindigen?

Fantastische docu. Dit zijn toch wel de parels waar Mohi voor gemaakt is. Niet voor niets afgelopen weken door vele gebruikers gedeeld. Ga m zelf zeker nog een keer kijken met pen & kladblok erbij...

Ik heb deze film nog niet gezien maar ZEVEN! mensen hebben geappt dat ze weten dat ik hem moet zien en willen weten wat ik vond.

Één van hen zij dat ik sowieso nazorg nodig zou hebben, but in a good way.

En ik wist al dat ik hem moest zien... Magisch realisme, nostalgie, twee mannen om meer dan verliefd op te zijn (de vader uit Aftersun en de priester uit Fleabag) en een vage ondefinieerbare schoonheid - dat moet mijn film zijn.

De VPRO-gids droeg nog bij aan m’n anticipatie: “Schrijver Adam (een magistrale Andrew Scott) bezoekt op een dag zijn ouders in het huis waar hij opgroeide, ook al kwamen ze bij een auto-ongeluk om het leven toen Adam twaalf jaar oud was. Hij vertelt ze over alles wat hij heeft meegemaakt in de jaren die ze gemist hebben. In dezelfde periode ontmoet hij in zijn vrijwel verlaten Londense flatgebouw een man (Paul Mescal) die net zo eenzaam is als hijzelf. Magisch-realistisch (liefdes)drama van Andrew Haigh (Weekend, 45 Years) dat van de ene hartverscheurend mooie scène naar de andere zweeft, zonder dat je als kijker precies begrijpt hoe de twee werelden zich tot elkaar verhouden. Gebaseerd op de roman Strangers (1987) van Taichi Yamada.”

Al met al verheugde ik me zo dat ik nog niet meteen kon. Soms moet je van het verheugen zelf genieten.

En ik wilde met een vriendin die net als ik Aftersun snapte, nostalgie ademt, ASMR tot leven brengt en weet waar het echt om gaat.

We kunnen samen pas maandag… De 26e…

Ik ontplof bijna 🤯

Leïla Slimani is een fantastisch interessante schrijver, die iedereen zou moeten lezen.

In dit boek beschrijft ze haar familiegeschiedenis en het verhaal van haar franse oma die

emigreert naar Marokko, een omgekeerde emigratie dus eigenlijk. Maar het is meer dan een persoonlijke geschiedenis, het gaat vooral ook over een plek vinden als vrouw in een vreemd land verweeft met wat er in het land gebeurt tegen de achtergrond van kolonisatie en de onafhankelijkheid van Marokko. Ik lees de boeken van Slimani in het engels, maar de Nederlandse vertaling is net zo mooi.