Discover everything about sustainability from anyone

Sinds ik dit boek heb gelezen besteed ik meer aandacht aan de signalen die bomen gebruiken om met elkaar te praten en hebben die betekenis gekregen voor mij gekregen. Een leerzaam boek wat mijn waardering voor bomen heeft vergroot

Interessant stuk over wat de workforce van onze boeren in de toekomst eventueel zou kunnen betekenen.

Wat kun je zélf doen voor betere biodiversiteit? Nou, verrassend veel, volgens deze wetenschappers van Naturalis:

“Je kunt het ook dichter bij huis houden, letterlijk, zoals in je achtertuin of op je balkon. Deze miniatuurnatuur biedt misschien geen ruimte aan dassen of zeearenden, maar wel aan de groep met veruit de grootste soortenrijkdom onder de dieren: insecten. Zij vormen een belangrijk deel van de biodiversiteit, dus als je daar iets voor wilt doen, dan doe je er goed aan insecten te helpen. En dat kan gemakkelijk.

Zorg bijvoorbeeld dat je inheemse planten in je tuin zet. Dat aparte struikje uit Japan is misschien wel mooi, maar oninteressant of zelfs oneetbaar voor insecten van hier. Ze zijn er niet op afgestemd, in tegenstelling tot inheemse planten waarmee ze zijn geëvolueerd. Veel soorten insecten zijn zelfs afhankelijk van slechts één of een beperkt aantal planten. De dagpauwoog, Aglais io, bijvoorbeeld, lust als rups niets anders dan brandnetel, Urtica sp. Hoe meer verschillende planten, hoe meer verschillende soorten die erop kunnen leven, dus hoe groter de biodiversiteit. Zitten er aan al die variatie aan planten ook nog van april tot september bloemen, dan heb je een insectenparadijs. En als je die inheemse planten in een tuincentrum koopt, let er dan op dat ze gekweekt zijn zonder gif, anders lok je de insecten een dodelijke val in.

Iets anders wat je kunt doen, is tegels verwijderen. Zo zijn er vele soorten insecten die zich alleen kunnen handhaven in een bepaalde omgeving en die zal veranderen als het klimaat verandert. Als dat type omgeving al blijft bestaan, zal de locatie ervan opschuiven, maar lang niet alle soorten zijn in staat om op tijd achter die verschuiving aan te rennen, vliegen, kruipen of zwemmen. Groene tuinen in stedelijk gebied verbinden natuurgebieden aan weerszijden en bieden daarmee een vluchtroute.

Je kunt ook dingen laten. Luiheid loont. Wieden hoeft niet altijd, bijvoorbeeld. Wat is komen aanwaaien, voelt zich kennelijk thuis op die plek. Zo kom je gratis aan die inheemse planten. Blaadjes die daartussen zijn gedwarreld, kun je ook gewoon laten liggen, want die vormen niet alleen een natuurlijke laag mulch, maar ook een prima omgeving voor allerlei zes- en minder- of meerpotig leuks. Bladblazers hoef je dus nooit meer te hanteren. Dat is gelijk goed voor je ecologische voetafdruk.”

(Natuurlijk is dit niet genoeg om de Amazone te redden, maar sociale en politieke verandering begint wel degelijk bij individueel gedrag)

Lees verder:

Heel interessant: meteorologen leren harde data te combineren met inheemse Afrikaanse kennis over het weersvoorspellende gedrag van planten en dieren, met betere weermodellen tot gevolg.

“We hebben het hier over eeuwenoude gebruiken – die verdienen onze aandacht, om begrepen en behouden te worden.’ De meteoroloog werkt aan een boek over de kennis van de Nganyi. ‘Planten en dieren weten vaak eerder wat eraan komt dan mensen. Maar dat moet je wel kunnen lezen.’

Een wandeling om de kraal van Ole Wuapari laat zien hoe zo’n lezing werkt. Met zijn wandelstok port de Masai-oudste zachtjes in een mierenhoop, rondom de gaten krioelt een kolonie zwarte mieren. ‘Als het gaat regenen’, legt hij uit, ‘dan lopen de mieren veel verder. Nu blijven ze bij hun nest, ze willen niet weg.’

De acacia’s tonen zich wat optimistischer: uit de takken piepen kleine groene blaadjes, een voorteken dat er weer wat druppels gaan vallen. Genoeg zal het niet zijn, vreest Ole Wuapari: ‘Buitjes.’ Zijn wandelstok wijst nu omhoog. ‘De wolken vliegen over, maar er gebeurt niets. Ik denk niet dat het nog echt gaat regenen. Tenzij we de ster zien.’”

Mooi stuk van Saskia Houttuin in de Volkskrant. Via Joost Bastmeijer.

Ik skip ze het liefst, al die negatieve artikelen over het klimaat. En toch.. is het soms nodig om te lezen waar de echte ‘pessimisten’ staan en dat we - al zouden we in 10 jaar wereldwijd fossielvrij zijn - het alsnog echt te laat kan zijn..

Dit boek is poetisch en mindblowing, niet door de manier van schrijven die poogt een werkelijkheid op te roepen, maar door de werkelijkheid die wordt beschreven. En ergens hoop ik dat zo’n inzicht in de wondere wereld van dit stukje natuur, helpt om in 2023 een stuk beter met alles wat groen is en leeft om te gaan…

Wie geen zin heeft in koetjes en kalfjes kan luisteren naar deze podcast. 22 natuurliefhebbers zijn geïnterviewd door Anthonie Stip. Er is toekomst voor de natuur in Nederland.

Door dit boek ben ik nu een persoon met bomenweetjes. Ik weet dingen over bomen. Ik kijk anders naar bomen, naar hun wonden en hun kracht en de relaties die ze hebben met de bomen om hen heen, verwonderd over wat er allemaal nog onder de grond gebeurt. Fascinerend om te weer eens beseffen dat het geen dingen zijn, maar organismen met een simpelweg veel langzamer leeftempo dan wij. Soms gaat Wohlleben wel enigszins van het feitenpaadje af en zet hij zijn speculaties neer als zeer waarschijnlijk, maar als je dat met gezonde scepsis kan lezen dan kan het weinig kwaad. Ik vond het boek ook hoopvol; hoewel wij mensen behoorlijk bedreigend zijn voor de gezondheid van de bomen, zullen de bomen ons uiteindelijk ruim overleven.

Handig kleinigheidje in hotel of op de camping kun je tenminste je scheergerei, zeep, shampoo enz. op kwijt tijdens het douchen zonder bukken.

Het is officieel een kinderboek vanaf groep 7 en 8, maar door de verhalende schrijfstijl en levendige illustraties ook verfrissend voor volwassenen.