Discover everything about everything from Helmut Boeijen

Vanuit hun eigen perspectief willen ze allebei de menselijke geest openen met psychedelica. De één, psychiater en neurowetenschapper Franz Vollenweider, vertrekt daarbij vanuit de wetenschap. ‘Psychedelica tonen je de aard van je bewustzijn’, stelt hij. De ander, Zen-meester Vanja Palmers, gebruikt psychedelica vooral ‘om te onderzoeken wat het betekent om mens te zijn.’

Binnen een positieve en veilige omgeving krijgen participanten de ruimte om daadwerkelijk hun geest te verruimen. Regisseur Maartje Nevejan probeert niet alleen de betekenis van die ervaring te vatten, maar ook de ervaring zelf te vereeuwigen. In een treffende scène laat één van de deelnemers bijvoorbeeld zijn gebruikelijke remmingen los en geeft zich ongegeneerd over aan extatisch gekreun. Van zijn gezicht spreekt even later evenveel verbazing als verrukking.

Razendknappe, grotendeels geanimeerde film over een Afghaanse vluchteling, die na veel omzwervingen in Denemarken belandt. Genomineerd voor drie Oscars, (helaas) geen enkele verzilverd

Op 20 augustus 2018 verdween de Nederlandse cyberexpert Arjen Kamphuis spoorloos tijdens een reis naar Noorwegen. In deze hybride van drama en docu vertellen enkele intieme vrienden zijn verhaal en gaat een nijvere journaliste op zoek.

Vierdelige misdaadserie over een gevierde Noorse drugsagent, die door een informant wordt meegesleurd in zijn val - of er doelbewust wordt ingeluisd.

José Luis Cabezas wordt op 25 januari 1997 gevonden in een brandende Ford Fiësta. Hij heeft handboeien om en blijkt te zijn gedood met een kogel door het hoofd. De moord op de fotojournalist van het Argentijnse tijdschrift Noticias veroorzaakt een golf van verontwaardiging in het Zuid-Amerikaanse land. Zelfs stervoetballer Diego Maradona loopt mee in de navolgende protestmars.

Als eerbetoon houden Cabezas’ vakbroeders bovendien demonstratief hun camera in de lucht. De boodschap is helder: ons krijg je niet klein. Want de moord op hun collega doet denken aan een periode die ze achter de rug dachten te hebben: de dictatuur van generaal Jorge Videla (1976-1981). Inmiddels wordt Argentinië alweer een jaar of acht geleid door president Carlos Menem van de Peronistische Partij. Hij heeft van het Zuid-Amerikaanse land een neoliberaal ‘paradijs’ gemaakt.

In de gedegen documentaire El Fotógrafo Y El Cartero: El Crimen De Cabezas (146 min.) reconstrueert Alejandro Hartmann met direct betrokkenen hoe Cabezas zich met zijn camera meldt op het kruispunt waar politie, georganiseerde misdaad, bedrijfsleven en politiek hun ziel aan de duivel hebben verkocht. Hij maakt daar enkele spraakmakende foto’s, die hem uiteindelijk het leven zullen kosten. Die ene moord openbaart vervolgens een gecompliceerde slangenkuil.

Met een replica van de donkere kamer van zijn protagonist als het sinistere decor voor belangrijke elementen uit het moordonderzoek ploegt Hartmann 25 jaar na dato nog eenmaal door De Zaak Cabezas, die belangrijke politieke en maatschappelijke implicaties zou hebben. ‘Macht hebben is straffeloos zijn’, zegt één van de hoofdverdachten onderweg, met de hoogmoed die inderdaad voor de val blijkt te komen. Want de daders kunnen de dans uiteindelijk niet ontspringen - al komen sommigen met de schrik vrij.

Daarvoor heeft dan wel eerst een onverschrokken journalist moeten sterven. Die gebeurtenis is een ijkpunt geworden in Argentinië. ‘No se olviden de Cabezas’, houden journalisten elkaar voor: vergeet Cabezas niet. En al die anderen - in Rusland, Mexico of Israël - die hun werk als waakhond van de democratie met de dood moeten bekopen.

Nu te zien op HBOMaxNL: de boeiende documentaire Pelosi In The House, een persoonlijke film van Alexandra Pelosi (Journeys With George) over haar moeder Nancy Pelosi, de (voormalige) Democratische leider van het Amerikaanse huis van afgevaardigden.

Gelikte promodocu over de volledig uitgedachte poging van de Keniaanse loper in 2019 om als eerste atleet de marathon binnen twee uur af te ronden.

True crime zoals je ‘m wilt hebben: een verhaal dat blijft verrassen en schokken. Over een vrouw die in april 1990 levenloos langs de kant van de weg wordt aangetroffen. Wie is zij?

Het is in 1979 letterlijk een kwestie van kop of munt: krijgen The Chicago Bulls of The Los Angeles Lakers de kans om het toptalent Earvin ‘Magic’ Johnson in te lijven? Het wordt uiteindelijk Californië voor de topper in spé uit Lansing, Michigan. Naast een bewezen crack als Kareem Abdul-Jabbar kan de mediagenieke Afro-Amerikaan met de kamerbrede glimlach er uitgroeien tot één van de succesvolste Amerikaanse basketballers aller tijden en zo een remonte van de zwalkende National Basketball Association (NBA) inluiden.

Dat is het startpunt voor de gelikte vierdelige docuserie They Call Me Magic(240 min.), waarin Johnsons carrière netjes wordt doorgelopen, gebruikmakend van een mixture van wedstrijdbeelden, nieuwsreportages en interviews. Magic zelf komt natuurlijk aan het woord. Familie, vrienden en kennissen. Collega’s zoals Michael Jordan, Isiah Thomas en Larry Bird. De onvermijdelijke sportjournalisten, basketbalofficials en deskundigen. En ook het verplichte blik Bekende Amerikanen wordt opengetrokken. Daarin blijken ditmaal Barack Obama, Snoop Dogg, Bill Clinton, Samuel L. Jackson, Spike Lee, Rob Lowe, Paula Abdul, LL Cool J, Jimmy Kimmel en Arsenio Hall te zitten.

Met al die verschillende sprekers maakt regisseur Rick Famuyiwa er een typisch Amerikaanse sportdocumentaire van: een vertelling die continu van drama via cliffhanger naar overwinning snelt - en weer terug. Van Johnsons komeetachtige opkomst via de (opgeklopte) zwart-wit rivaliteit met de blanke held Larry Bird van de grote concurrent The Boston Celtics en de entree van de nieuwe superster Michael Jordan tot zijn schokkende mededeling dat hij besmet is geraakt met het HIV-virus. Een vet aangezette basketbalsaga, die natuurlijk is gelardeerd met onnoemelijk veel superlatieven, dramatiek en clichés. Dichtgesmeerd bovendien met een vlotte collectie soul-, pop- en discohits.

Al dat spektakel kan echter niet verhullen dat They Call Me Magic slechts zelden écht de diepte ingaat. Zoals het ook slechts zelden écht lijkt te schuren in het leven van de goedlachse Magic. Zelfs het feit dat hij de relatie met zijn echtgenote Cookie tot driemaal toe heeft afgebroken voordat het kwam tot een huwelijk heeft achteraf bezien ook wel zijn charme. Pas als Johnson krijgt te horen dat hij HIV heeft en vervolgens een spreekbuis wordt voor besmette Amerikanen krijgt de serie werkelijk scherpte en diepgang. Dan gaan de toch wat gladde praatjes aan de kant en toont de man achter Magic, Earvin Johnson, alsnog publiekelijk zijn ziel.

In de laatste aflevering van de serie roept alleen de plicht weer (deelname met het zogenaamde Dream Team aan de Olympische Spelen, terugkeer in de NBA, de start van een eigen zakenimperium en ondertussen ook nog het bij elkaar houden van zijn gezin) en verdwijnt de urgentie net zo snel als ie is gekomen, ten faveure van wat toch wel héél dicht bij een hagiografie komt.

Ruim twintig jaar heeft componist Roger Moreno-Rathgeb gewerkt aan een requiem voor de slachtoffers van de Holocaust binnen de Nederlandse Sinti- en Roma-gemeenschap. Hij ging er bijna aan onderdoor.