Discover other content about art & design from Thomas van Neerbos

Heel veel mensen kennen deze unieke tekst, die vandaag jarig is 🎂Veel minder mensen kennen het prachtige verhaal achter deze lessons on life.

Wear Sunscreen: A Primer for Real Life ging in 1997 als een van de allereerste ‘hypes’ viral op het net nieuwe internet, vooral via e-mail…

Daar werd de tekst aan beroemde mannen toegeschreven, zoals schrijver Kurt Vonnegut (die later schreef: “what she wrote was funny and wise and charming, so I would have been proud had the words been mine.”) en filmmaker Baz Luhrman, die trouwens wel de heerlijke clip maakte die ik hier deel.

Maar de tekst is van een vrouw: Mary Smich. Ze schreef hem in één middag “high on coffee and M&M’s” als column toen ze bedacht wat ze zou zeggen als iemand haar zou vragen een commencement speech te houden, de speeches op universiteiten waar oude mensen levenslessen bieden aan de net afgestudeerden.

Ik was in dat jaar net klaar met de middelbare school, dit nummer was de hele zomer te horen, en heeft me nooit meer losgelaten. Ik leef ernaar, zo goed als het me lukt.

Het is voor mij een van de beste speeches ooit. Elke zin is raak, de balans en de melodie (zelfs zonder muziek) zijn geweldig en de tips zijn veelzijdig, doordacht en invoelend. Je wil ze als 40-jarige geven én als 22-jarige horen.

“But trust me, in 20 years you’ll look back at photos of yourself and recall in a way you can’t grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked. You’re not as fat as you imagine.”

“Don’t be reckless with other people’s hearts,

don’t put up with people who are reckless with yours. … Remember the compliments you receive, forget the insults; if you succeed in doing this, tell me how.”

“Understand that friends come and go, but to a precious few you should hold on. Work hard to bridge the gaps in geography in lifestyle because the older you get, the more you need the people you knew when you were young.”

Mooie slotopdracht: Mary Smich schrijft in haar inleiding dat eigenlijk elke lezer zelf een poging moet wagen zo’n speech te schrijven. Al was het alleen maar om te ontdekken wat je zelf aan anderen - en vooral jezelf - mee wil geven.

Ik ga hem in elk geval eens goed vertalen, en kijken of ik er wat moois van kan maken…

Ook als je niet zo bent van animatie (mag best maar je kan niet een heel genre negeren omdat je liever ‘echt’ wil) zijn deze 50 films verplicht.

Naast de films die jullie allemaal kennen staan er parels op als Anomalisa (animatie zo echt dat ik er misselijk van werd), Iron Giant (GRANDIOOS) en alles van Miyazaki.

En jeugdsentiment dat bij herkijken meer blijkt dan dat: de boodschap van Aladdin (je bent zelf genoeg - wel 20 keer gezien), Coco (nóg meer houden van familie - en weten waar je vandaan komt), Up (het loopt altijd anders en dat is niet erg, de beste 8 min een heel leven laten zien in begin)…

En inderdaad Into the Spider-verse op 🥇Adembenemend goed!

Als ik aan Beyoncé denk zie ik een icoon, larger than life in kracht en invloed. Daarom is deze opname zo bijzonder.

Niet omdat ze (in 2009) tijd neemt om live op te treden voor kinderen met kanker in een ziekenhuis in Singapore, maar door dat optreden zelf.

Hoe ongelofelijk haar stem is, wat een simpel maar sterk arrangement ze heeft gekozen, hoe ze perfect de eerste of juist derde stem kiest, hoe geweldig ze eruit ziet juist zonder alle make-up en shiny outfits.

Maar veel belangrijker: hoe ze er echt is en hoe ze geniet van het moment. Plezier heeft aan wat ze kan geven en hoe goed ze is.

Ga vaker beelden delen van ongelofelijke talenten die genieten van wat ze kunnen - heerlijk om naar te kijken!