Discover documentaries & movies about everything from Pomme De Josephine

Verstillende transcendentie die nog lang naresoneert…

Wat een Parel. Feilloos camerawerk en esthetisch vakmanschap leggen een ongekende volmaaktheid vast in eenheid met een adembenemende natuur die idylle en puurheid paart aan dreigend verlies daarvan, vergankelijkheid in eeuwige deining en beweging.

Zo wordt ook de liefde verbeeld tussen 2 mensen die even schuchter als teder als gepassioneerd is gebleven. Subliem geacteerd bovendien en daarmee onvergetelijk denk ik. Het verhaal speelt zich af gedurende WO II. Maar dit lijkt niet meer dan grotendeels een tijdloos gegeven.

Terrence Malick neemt je mee op de weg naar binnen waar op het scherpst van de snede diepmenselijke en daarmee actuele dilemma’s onopgelost blijven, maar keuzes onontkoombaar richting geven. Het zet je aan het denken over eigen normen, waarden, streven en geweten.

Dit alles zorgt voor een verstommende spirituele reis binnen labyrintische vraagstukken over hoe men deugdzaam leven kan als het mooiste en het schoonste en het liefste je ontnomen dreigt te worden. En nee. Het waarste bestaat niet…

“20 eeuwen van falen. De mensheid behoeft een succesvolle heilige”.

Tot die tijd hebben wij de liefde, de tederheid en elkaar…

Voor iedereen met talent voor nostalgie en een gloeiende liefde voor ambachtelijke toewijding in de kunst. En voor hen die weet hebben van hoe familiebanden en verhalen reiken zullen tot ver over generaties heen. Voor ons allen om na te voelen hoe armoede, uitbuiting, oorlog, willekeur en noodlot tot migratie noodzaakt.

Een sober verteld verhaal waarin de reuzehand van de kleinzoon die decennia later achteloos even een bloem schikt op de hoed van zijn grootmoeder en grootvader een pikhouweeltje aanreikt absoluut het hoogtepunt is.

Intiem portret van een Ierse collagekunstenaar nog nèt niet helemaal aan lager wal. En terwijl de wolken boven hem overwaaien, weet hij zichzelf in beweging te krijgen en blijken sprookjes te bestaan. Waarachtige balsem voor de ziel.

Robert Reich, een kleine ☺️maar absoluut superintelligente en aimabele man doorzag 20 jaar geleden al de ontwrichtende uitkomst van gapende inkomensongelijkheid als gevolg van een door en door corrupte vermenging van kapitalisme en politiek culminerend in de sluimerende woede en ressentimenten van “de middenklasse”. Ofwel de teloorgang van de democratie. Ineens begreep ik weer zoveel beter het bestaansrecht van giftig populisme.

Maar nogmaals Robert Reich maakte vooral een diepe indruk door zijn scherpe geest, doorvoelende empathie, gebrek aan cynisme en onvermoeibaar dapper pogen de dialoog aan te blijven gaan. Een waarlijk Groot Mens!

Bijzonder tedere en krachtige film over de feilbaarheid van ons mensjes, liefde, verlies en vergeving. Fabelachtige soundtrack ook.

Gefictionaliseerde realiteit. Uitzichtloos, aangrijpend, poëtisch en verstild. Ijzingwekkend maar ongelooflijk bijzonder. Je weet lang niet waar je nu eigenlijk naar kijkt…

Een uitbundige jubelende “verdediging van de menselijkheid ten overstaan van God”. Ontroering zal niet uitblijven. Universele verbondenheid resoneert nog lang na….

Over jagende paradijsvogels die hun weg weten in de even geheime als delicate wereld van de witte truffel. Dit in een aandoenlijke samenwerking, hoewel liefdevolle coëxistentie hier meer op van toepassing is, met hun honden.

Het is een oude wereld. Met oude mannen in een eeuwenoude natuur die wel héél schril contrasteert met de consumptieve hysterie en marktmechanismen die hijgerig geronselde kapitalen doen stromen.

Maar over paradijsvogels dus. Die je hart veroveren in elke minuut…de hele minuut…

“Ecco”

Een sober monument voor de eerste vrouwelijke rabbijn in het vooroorlogse Berlijn van de vorige eeuw. Het doet een even poëtisch als onheilspellend tijdsbeeld herleven.

Een weergaloze Woody Harrelson in een onweerstaanbaar verhaal over de kracht van familiebanden die zich nooit laten loochenen.