A Hidden Life

Verstillende transcendentie die nog lang naresoneert…

Wat een Parel. Feilloos camerawerk en esthetisch vakmanschap leggen een ongekende volmaaktheid vast in eenheid met een adembenemende natuur die idylle en puurheid paart aan dreigend verlies daarvan, vergankelijkheid in eeuwige deining en beweging.

Zo wordt ook de liefde verbeeld tussen 2 mensen die even schuchter als teder als gepassioneerd is gebleven. Subliem geacteerd bovendien en daarmee onvergetelijk denk ik. Het verhaal speelt zich af gedurende WO II. Maar dit lijkt niet meer dan grotendeels een tijdloos gegeven.

Terrence Malick neemt je mee op de weg naar binnen waar op het scherpst van de snede diepmenselijke en daarmee actuele dilemma’s onopgelost blijven, maar keuzes onontkoombaar richting geven. Het zet je aan het denken over eigen normen, waarden, streven en geweten.

Dit alles zorgt voor een verstommende spirituele reis binnen labyrintische vraagstukken over hoe men deugdzaam leven kan als het mooiste en het schoonste en het liefste je ontnomen dreigt te worden. En nee. Het waarste bestaat niet…

“20 eeuwen van falen. De mensheid behoeft een succesvolle heilige”.

Tot die tijd hebben wij de liefde, de tederheid en elkaar…