Discover everything about sex & relationships from Anke Meijer

Er kwamen zo veel series uit in de eerste helft van dit jaar, dat ons lijstje ‘beste series van 2023 - tot nu’ al vol parels zit. In deze aflevering van Skip Intro vertellen Alex en ik je waarom ze allemaal zo ontzetten goed zijn. Luister nu op al je favoriete podcast apps!

Ik heb werkelijk geen idee waarom Disney+ niet meer uitpakt met de FX-series die het in Europa mag aanbieden, maar net als eerder Abbott Elementary en The Bear, verscheen ook het tweede seizoen van Reservation Dogs begin deze maand redelijk stilletjes op de streamer. Dat terwijl dit seizoen zo ontzettend goed is! Ik durf zelfs nu al te zeggen dat de serie heel hoog in mijn top 10 van 2023 zal komen. Reservation Dogs, over een groepje inheems Amerikaanse tieners op een reservaat in Oklahoma, was al vanaf de eerste aflevering in 2020 erg leuk, grappig, aangrijpend en goed. Maar met dit tweede seizoen heeft maker Sterlin Harjo dat vorige, geweldige seizoen keihard overtroffen. Wat een feest dat we dit kunnen kijken! (Nu op Disney+)

Ik heb Harrison Ford oprecht nog nooit zo leuk gevonden als in Shrinking. En gelukkig weten de makers van de serie (wat min of meer het team achter Ted Lasso is) dit en gebruiken ze hem, op aflevering één na, heel goed.

Het duurde even voordat DisneyPlusNL’s The Patient me te pakken had, maar halverwege appte ik mijn Skip Intro-collega Alex Mazereeuw dat ik ‘verdomme toch zat te huilen’. Wel een aanrader dus, deze serie.

Eindelijk! Het tweede, in de VS werkelijk bejubelde seizoen van Reservation Dogs begint 4 januari bij DisneyPlusNL!

Ik kon me nog herinneren dat ik aardig wat opgewonden tweets voorbijzag komen toen deze docuserie over pro-surfer Garrett McNamara, die alles op alles zet om een ‘100 foot wave’ (een golf van 30 meter) te berijden, vorig jaar zomer in Amerika op HBO werd uitgezonden. De serie was hier toen nog niet te zien en ik was eigenlijk vergeten hoe benieuwd ik er naar was. Gelukkig moest ik onlangs regisseur Chris Smith interviewen (over een ander project), waardoor ik deze docuserie eindelijk ben gaan kijken en - ik ben wat laat, maar - ik snap de opwinding. Niet alleen zijn golven die van dertig meter doodeng en prachtig tegelijk, de mensen die deze monsters najagen zijn vreselijk fascinerend. Het levert een bijzonder spannende serie op, waarvan een tweede seizoen op dit moment wordt gemaakt. Oh, en dat andere project waar ik regisseur Smith over sprak, is de documentaire Sr. over de vader van Robert Downey Jr.. Een pracht van een film die ook zeker een plek in je kijklijst verdient. (100 Foot Wave staat nu op HBO Max, Sr. komt 2 december bij Netflix)

Mag ik m’n eigen podcast tippen? Ik hoop het! Want in Skip Intro bespreek ik iedere week de nieuwste series met mijn mede-serieverslaafde Alex Mazereeuw. Ontzettend leuk om te mogen doen en hopelijk ook om te luisteren

Het is altijd spannend als een van je lievelingsboeken verfilmd wordt, en Life after Life van Kate Atkinson is sinds het in 2013 uitkwam een van mijn favorieten (haar vervolg op dit boek, A God in Ruins, was misschien nog beter). Maar ik had me geen zorgen hoeven maken, want de BBC weet hoe het een goede serie moet maken. Daarbij was de regie in handen van John Crowley, die eerder het evenzo prachtige boek Brooklyn al erg mooi verfilmde. Life after Life stelt dan ook niet teleur. De hoofdrol is voor Ursula, een meisje dat in 1910 tijdens een sneeuwstorm dood geboren wordt omdat de dokter niet op tijd bij de geboorte kan zijn. Waarop alles wordt teruggespoeld en Ursula opnieuw ter wereld komt, ditmaal levend omdat de dokter uit voorzorg eerder was vertrokken. Het is een wedergeboorte die zich eindeloos zal herhalen. Iedere keer als Ursula’s leven ten einde komt (tijdens een vakantie aan zee als meisje, na een besmetting met de Spaanse Griep, tijdens de Blitz in Londen en ga zo maar door), komt ze weer terug om het net even iets anders te doen. Meeslepend en prachtig, en een mooie overpeinzing over de wendingen die het leven kan nemen. (Vanaf 23 oktober op BBC First)

Ik vermoed dat het eerste seizoen van Avenue 5 niet door heel veel mensen is gekeken. Ook ik haakte twee jaar geleden redelijk snel af bij de sci-fi comedy over een cruiseschip dat dertig jaar in de toekomst vast komt te zitten in de ruimte, ook al was het van Veep’s Armando Iannucci en speelde Hugh Laurie de hoofdrol. Maar toen ik vorige maand de kans kreeg om deze twee heren te interviewen, ben ik weer opnieuw gaan kijken en niet alleen vond ik het dit keer echt hartstikke leuk, ik realiseerde me ook dat Iannucci wederom de toekomst had voorspeld. Want ondanks dat het decennia in de toekomst speelt, was ook deze serie ingehaald door de werkelijkheid (miljardairs in de ruimte, cruiseschepen die vast kwamen te zitten, mensen die zichzelf ervan overtuigden dat ze werden voorgelogen over de crisissituatie waarin ze zich bevonden). Ik vrees nu al voor de absurde toekomstvoorspellingen van Iannucci die in seizoen twee te zien zijn, binnen afzienbare tijd gaan uitkomen… (Vanaf nu op HBO Max)

The Bear is eindelijk hier te zien en ik snap nu waarom de recensenten in Amerika afgelopen zomer niet uitgesproken raakten over deze serie. Want The Bear is fucking geweldig, om maar een woord te gebruiken dat min of meer iedere tweede zin gebruikt wordt in de show. Ontspannen televisie is het dan ook niet. Maar dat is wat mij betreft juist de aantrekkingskracht. The Bear is enerverend, intens, super stressvol, aangrijpend en echt heel, heel goed. Jeremy Allen White speelt Carmy, een prijswinnende chefkok die terugkeert naar Chicago om het restaurant van zijn overleden broer Michael (Jon Bernthal in flashbacks) over te nemen. Dit gaat niet heel soepel, aangezien de helft van het personeel weinig trek heeft in zijn nieuwe, meer efficiënte manier van werken, of het idee dat de old school zaak bekend om z’n beef sandwiches moet veranderen om te overleven in een aan gentrificatie onderhevig Chicago. Daarbij is het verlies van Michael voor iedereen, en met name Carmy zelf, nog behoorlijk rauw. Flink wat emoties die in de ongekend stressvolle omgeving van een restaurantkeuken regelmatig tot een kookpunt komen dus. Zeker als de elektriciteit uitvalt, en keukenmachines kapot gaan. De twintig minuten van aflevering zeven, dat in één shot is opgenomen, zijn wat mij betreft de beste twintig minuten televisie die dit jaar zijn gemaakt. Ik moet er nog steeds van bijkomen. Fucking geweldig deze serie, ik kan het niet anders zeggen. (Alle afleveringen staan nu op Disney+)