Discover everything about everything from Pomme De Josephine

Euhm…?

Ja!

Dit is leuk. Goed gedoseerde absurditeit door een puike cast uitgeserveerd. Even denk je nog: is dit geen oude wijn? Klopt. Maar in een nieuw vaatje mousseert deze Sitcom je mondhoeken steeds vrolijk omhoog….

Flauw soms…?

Absoluut!

Maar dan ben je al verleid en vaker ook ontroerd.

Intiem portret van een Ierse collagekunstenaar nog nèt niet helemaal aan lager wal. En terwijl de wolken boven hem overwaaien, weet hij zichzelf in beweging te krijgen en blijken sprookjes te bestaan. Waarachtige balsem voor de ziel.

Nauwelijks thuis in de wereld van Podcasts, bij voorbaat ontmoedigd door de lijpe aanwas van dit genre raakte ik toch getipt en ben subiet gecapituleerd. Nogmaals; ik weet niet goed hoe je een goede podcast in mekaar draait, maar Jad Abumrad verstaat deze kunst.

Behalve dat; er wordt je een volkomen persoonlijke en authentieke blik gegund op Amerika en haar geschiedenis die tot verrassende inzichten kan en zal leiden. En nee, je hoeft niets met country te hebben noch met Dolly. Wees slechts onbevangen…

Bijzonder tedere en krachtige film over de feilbaarheid van ons mensjes, liefde, verlies en vergeving. Fabelachtige soundtrack ook.

Voor iedereen met talent voor nostalgie en een gloeiende liefde voor ambachtelijke toewijding in de kunst. En voor hen die weet hebben van hoe familiebanden en verhalen reiken zullen tot ver over generaties heen. Voor ons allen om na te voelen hoe armoede, uitbuiting, oorlog, willekeur en noodlot tot migratie noodzaakt.

Een sober verteld verhaal waarin de reuzehand van de kleinzoon die decennia later achteloos even een bloem schikt op de hoed van zijn grootmoeder en grootvader een pikhouweeltje aanreikt absoluut het hoogtepunt is.

Moeder, dochter, actrice en ziek. Heel ziek. Een intiem portret van een bijzondere vrouw.

Over jagende paradijsvogels die hun weg weten in de even geheime als delicate wereld van de witte truffel. Dit in een aandoenlijke samenwerking, hoewel liefdevolle coëxistentie hier meer op van toepassing is, met hun honden.

Het is een oude wereld. Met oude mannen in een eeuwenoude natuur die wel héél schril contrasteert met de consumptieve hysterie en marktmechanismen die hijgerig geronselde kapitalen doen stromen.

Maar over paradijsvogels dus. Die je hart veroveren in elke minuut…de hele minuut…

“Ecco”

Robert Reich, een kleine ☺️maar absoluut superintelligente en aimabele man doorzag 20 jaar geleden al de ontwrichtende uitkomst van gapende inkomensongelijkheid als gevolg van een door en door corrupte vermenging van kapitalisme en politiek culminerend in de sluimerende woede en ressentimenten van “de middenklasse”. Ofwel de teloorgang van de democratie. Ineens begreep ik weer zoveel beter het bestaansrecht van giftig populisme.

Maar nogmaals Robert Reich maakte vooral een diepe indruk door zijn scherpe geest, doorvoelende empathie, gebrek aan cynisme en onvermoeibaar dapper pogen de dialoog aan te blijven gaan. Een waarlijk Groot Mens!

Zonder twijfel een van de beste series die ik zag. Een intelligente, wat schuchtere student verlaat het huis, in de “geleende” taxi van zijn vader om naar een feestje in Manhattan te gaan. Wat begint als een wat exotische onenightstand eindigt in een bloederige moord en alles wijst erop dat deze jongen van Pakistaanse afkomst schuldig zal worden bevonden aan deze brute slachtpartij.

Dit is het uitgangspunt voor minder een “Whodunnit” in de klassieke zin des woords, maar een coming of age verhaal van een jongeman en diens karaktervorming in Rikers, de beruchte gevangenis in New York en wat het voorgeborchte van de Hel moet wezen.

Institutionele wetmatigheden, onguur pragmatisme, overlevingsdrang en hieruit voort vloeiende kille dynamieken (van stierlijk verveeld tot vernederend en geslepen bloeddorst) doen binnen de wereld van een meer dan cynisch en nihilistisch rechtssysteem ieders menselijkheid rap vermalen.

Ongekend prachtig camerawerk, een ijzersterke sterrencast met naast de subtiel ingetogen hoofdrolspeler Riz Ahmed een uniek memorabele rol van John Turturo als zijn advocaat met een duivelse aandoening, een voorliefde voor een gekookt eitje en onaangetaste integriteit.

Uit 2016. En nu pas ontdekt…

Tranen van het lachen, kippenvel en plaatsvervangende schaamte. Philomena Cunk bekijken is een avontuur. Ontstaan op de huiveringwekkende bouwvallen van misinformatie, wordt deze mockumentairy ook wel de misinformatie van comedy genoemd. Los van de caleidoscopische inhoud, is het aanschouwen van de geïnterviewde Britse wetenschappers een absoluut wonder van emotieregulatie te noemen. Je ziet ze naar adem happen. Dat wél. Maar dat doe je zelf ook voortdurend. Het blijft namelijk volstrekt onvoorspelbaar waar de vraag heen gaat. Ik heb ook het boek meteen aangeschaft. Cunk on Everything. Alles maar liefst. Als je Philomena eenmaal hebt gezien, leest ze in je hoofd onmiskenbaar met je mee. Ik hoop dat ik haar nooit meer kwijtraak.

Eind deze maand op Netflix. Nu al op YouTube!