Background

Ruby Sanders

24 posts / 25 following / 26 followers

Follow Ruby

The Dangers of Smoking in Bed, Enríquez, Mariana

Mariana Enríquez (1973) is een van de origineelste schrijvers uit Latijns-Amerika van dit moment. Haar werk wordt omschreven als literaire horror: ze vermengde in haar roman 'Ons deel van de nacht' horror met de recente gewelddadige geschiedenis van Argentinië. De vorig jaar in Nederlandse vertaling verschenen bundel 'De gevaren van roken in bed' staat vol korte verhalen met lugubere wendingen: een meisje erft de vloek van de familie en geesten van zwerfkinderen dolen door de straten. Tegelijkertijd zijn de verhalen ook geestig, en zeggen ze veel over de mens en de samenleving. Zelf zegt Enríquez: ‘Realisme voelt vaak te beperkt om de realiteit van opgroeien in Latijns-Amerika mee te beschrijven. Of dat nu gaat over kinderen die verdwijnen, drugsoorlogen of spaargeld dat van de een op de andere dag verdampt is. Realisme zou die vaak absurde en gewelddadige werkelijkheid afvlakken. Daardoor ga je op zoek naar bovennatuurlijke elementen. Maar het is niet het goudomrande magisch realisme waar Latijns-Amerikaanse literatuur om bekend staat. Dit is donkerder. Je kunt ons zien als de duistere tegenhangers van de magisch realisten. Zij gebruikten net als wij bovennatuurlijke elementen om onze absurde realiteit mee te beschrijven. Maar de generatie van García Márquez staat voor een continent dat met hoop naar de toekomst keek. Mijn generatie kijkt gedesillusioneerd, droevig, naar het continent. Het gáát niet beter. En de humor is eruit, wat zich vertaalt in fictie.”

November 20
Selected by:
Ruby Sanders
  + 2 saves
Quote

Mariana Enríquez (1973) is een van de origineelste schrijvers uit Latijns-Amerika van dit moment. Haar werk wordt omschreven als literaire horror: ze vermengde in haar roman 'Ons deel van de nacht' horror met de recente gewelddadige geschiedenis van Argentinië. De vorig jaar in Nederlandse vertaling verschenen bundel 'De gevaren van roken in bed' staat vol korte verhalen met lugubere wendingen: een meisje erft de vloek van de familie en geesten van zwerfkinderen dolen door de straten. Tegelijkertijd zijn de verhalen ook geestig, en zeggen ze veel over de mens en de samenleving.

Zelf zegt Enríquez: ‘Realisme voelt vaak te beperkt om de realiteit van opgroeien in Latijns-Amerika mee te beschrijven. Of dat nu gaat over kinderen die verdwijnen, drugsoorlogen of spaargeld dat van de een op de andere dag verdampt is. Realisme zou die vaak absurde en gewelddadige werkelijkheid afvlakken. Daardoor ga je op zoek naar bovennatuurlijke elementen. Maar het is niet het goudomrande magisch realisme waar Latijns-Amerikaanse literatuur om bekend staat. Dit is donkerder. Je kunt ons zien als de duistere tegenhangers van de magisch realisten.

Zij gebruikten net als wij bovennatuurlijke elementen om onze absurde realiteit mee te beschrijven. Maar de generatie van García Márquez staat voor een continent dat met hoop naar de toekomst keek. Mijn generatie kijkt gedesillusioneerd, droevig, naar het continent. Het gáát niet beter. En de humor is eruit, wat zich vertaalt in fictie.”