Discover everything about everything from anyone

Ik lees momenteel het boek van Cobi Baars, de onbedoelden. Zij wordt in deze podcast geïnterviewd over haar boek en schrijverschap en geeft cultuurtips!

Ik heb niet heel veel met de media, sterker nog, ik vind het vaak een grote treurnis.

Maar ik heb wel veel met de mediameiden. Ik vind ze een ontzettend gevatte en hilarische dynamiek hebben. Met (zelf)spot en een grote dosis sarcasme werken ze de rubrieken af in hun wekelijkse podcast waarbij je even je verstand op nul kunt zetten en met een grote glimlach, of gênante proest in de trein naar kunt luisteren.

Een boek dat vocabulair biedt aan de veranderende kunsten, waarin steeds meer collectieve actie plaatsvindt. Het geeft inzicht in allerlei kunstpraktijken die je wel op de documenta/de kunstacademie of op exposities ziet, maar waar je nog weinig (gebundeld) over kunt lezen.

Over de onterechte heksenjachten en vrouwenvervolgingen. Waardevol om eens iets meer over te lezen dan een pagina in de geschiedenisboeken. Leest makkelijk weg, mooie verhalen met inbreng van verschillende mannen en vrouwen.

‘Ik zou niet zoveel schrijven en spreken over de heksenvervolging als ik er niet van overtuigd ben dat er een tijd komt dat ik dat niet meer hoef te doen. Omdat het dan algemeen bekend zal zijn dat er in Europa en Noord-Amerika een massale, internationaal georganiseerde, door de staat wettelijk goedgekeurde, door de godsdienst gezegende oorlog tegen vrouwen en de natuur heeft plaatsgevonden. Uitgesmeerd over enkele eeuwen. Dat de heks op de bezemsteel met de zwarte puntmuts geen onschuldig sprookjesfiguur is, maar een stereotype op basis waarvan tienduizenden onschuldige vrouwen zijn verbrand. Dat dit beeld generaties vrouwen heeft doen terugdeinzen om zichzelf te ontplooien, hun mond open te doen en te handelen buiten wat de Kerk hun toestond…

…Als je jezelf als vrouw niet kleiner of acceptabeler maakt dan je bent, kan het een oude angst bij je oproepen die ik brandstapelangst heb genoemd…

…Het onder ogen komen van een trauma is een voorwaarde voor heling ervan: dat geldt voor het individu en in geval van een historisch trauma voor het collectief.’

~ Susan Smit

En nu zijn ze vrij. Na gediend te hebben in de oorlog krijgen deze zware criminelen en moordenaars gratie. Zo ook deze kannibaal (bij herhaling).

(bijsluiter: ik monteerde deze aflevering)

Het is een té bizar rapport dat Bas Haan te lezen krijgt. Hierin wordt de suggestie gedaan om psychiatrische patienten palliatieve zorg te geven zonder met hen te overleggen.

Waarom? Omdat ze teveel tot last zijn. Voor wie? Voor de zorg.

Een film die op een bijna romcom manier (mogelijk komt dit door de cast) het concept 'huwelijk' bespreekbaar maakt. Het laat de zoektocht zien van veteranen in een huwelijksbootje en dat dit zeker niet altijd makkelijk is. Aan de andere kant kijk je ook mee met een stel dat voor de keuze staat, 'gaan we wel trouwen?'. De film laat je nadenken, waarom het huwelijk en wat kan je er van verwachten?

Inderdaad nog mooier dan waar de rivierkreeften zingen. Mooi en ontroerend levensverhaal met verkapte wijsheden.

In deze tijden van polarisatie is het goed om eens uit onze eigen bubbel te komen en te horen waarom iemand denkt, gelooft en doet zoals die denkt, gelooft en doet. En soms ontdek je dat je niet zo ver uit elkaar ligt qua gedachten of gedrag als je dacht (en soms ook absoluut wel)...

Een podcast interview met historicus Bas von Benda-Beckmann die op jonge leeftijd gefascineerd raakte door de Tweede Wereldoorlog. Op zijn dertiende kwam hij er per toeval achter dat zijn oudtante de weduwe van Alfred Jodl was, Hitlers trouwste generaal. Hij pluist later zijn familiegeschiedenis uit, resulterend in een boek. Ik heb altijd de afspraak met mezelf dat ik geen boeken koop boven de 25 euro, maar ja....