Discover books about everything from Conny Gruter

Dit boek is een trap recht in je je maag. Je voelt jezelf naar lucht happen, maar de schrijfstijl en (donkere) humor van Malou voelen als de lucht die je na zo’n trap weer inademt. Welkom, lastig en noodzakelijk om te overleven.

Dit verhaal is als een ui van angstzweet die je laag voor laag verder gaat pellen. Tijdens het lezen voel je elk stukje van de puzzel in elkaar vallen en ga je als lezer mee op de reis die Malou zelf heeft gehad. Uiteraard vanaf veilige afstand.

Daarnaast is de beschrijving van EMDR verfrissend, enorm direct en daardoor voor sommige ook confronterend. Maar een prachtige en eerlijke aanvulling.

Een dikke aanrader, en niet eentje waar je ‘echt even voor moet zitten’. De manier van schrijven zorgt ervoor dat je namelijk gewoontjes kunt beginnen, alleen niet meer weg wil leggen.

Behalve dan om even een lemper van de toko in de magnetron te jassen.

This book transports you, in a very subtle way, through the life and experiences of Marina Abramovic. I was instantly hooked because of the pace of the shared memories and the way every event is either described in detail or only short. But always with purpose.

Coming to the last 30% of the book I truly felt like I understood the life and rhythm of Marina as much as possible without meeting her, seeing her artwork or spending time in her workshops.

A fascinating book telling the stories of a fascinating woman who had taught me the meaning of art as a way of life where spirituality and the fysical become one.

The pace of the book is quick and can be a little chaotic for some readers, but if you are willing to just enjoy the ride it is an amazing read.

In alle eerlijkheid schrijf ik deze review als een bevooroordeeld lezer. De meest linkse (kleinste) vrouw op de cover was namelijk mijn oma.

Ik begon dan ook met meer voorkennis aan dit boek dan wellicht sommige anderen. Maar werd al snel meegenomen in het verhaal.

Het boek begint subtiel, op een fijne manier wordt je meegenomen in het leven van het hoofdpersoon waarin emoties prachtig worden beschreven. Zo voelen de karakters gelaagd doet het eer aan de echte mensen die erachter zitten.

Hoe beschrijf je een verhaal wat zo wrang is? Hoe schrijf je een verhaal over een zwarte periode? De schrijfster doet het door ons mee te nemen in het ‘gewone’ leven en alle onderdelen zoals liefde, prestatiedruk en vriendschappen te laten zien. Daarbij is ze niet in de val getrapt (waar anderen dat soms wel overkomt) om vooral de ellende zoveel mogelijk te willen benadrukken. Je wordt rustig meegenomen, en de zwaarte komt hierdoor natuurlijk vanzelf.

Tot slot was ik enorm te spreken over de beschrijving van locaties, geuren, geluiden, spullen in een ruimte. Allemaal details die het verhaal versterken en je het gevoel geeft dat je er zelf rondloopt.

Gebaseerd op een waar verhaal, en prachtige met nuance en respect gebracht. Sowieso een tip omdat je een stukje geschiedenis van Nederland leert kennen waarin moed voorop staat.