Conny's review of De crèche

In alle eerlijkheid schrijf ik deze review als een bevooroordeeld lezer. De meest linkse (kleinste) vrouw op de cover was namelijk mijn oma.

Ik begon dan ook met meer voorkennis aan dit boek dan wellicht sommige anderen. Maar werd al snel meegenomen in het verhaal.

Het boek begint subtiel, op een fijne manier wordt je meegenomen in het leven van het hoofdpersoon waarin emoties prachtig worden beschreven. Zo voelen de karakters gelaagd doet het eer aan de echte mensen die erachter zitten.

Hoe beschrijf je een verhaal wat zo wrang is? Hoe schrijf je een verhaal over een zwarte periode? De schrijfster doet het door ons mee te nemen in het ‘gewone’ leven en alle onderdelen zoals liefde, prestatiedruk en vriendschappen te laten zien. Daarbij is ze niet in de val getrapt (waar anderen dat soms wel overkomt) om vooral de ellende zoveel mogelijk te willen benadrukken. Je wordt rustig meegenomen, en de zwaarte komt hierdoor natuurlijk vanzelf.

Tot slot was ik enorm te spreken over de beschrijving van locaties, geuren, geluiden, spullen in een ruimte. Allemaal details die het verhaal versterken en je het gevoel geeft dat je er zelf rondloopt.

Gebaseerd op een waar verhaal, en prachtige met nuance en respect gebracht. Sowieso een tip omdat je een stukje geschiedenis van Nederland leert kennen waarin moed voorop staat.