Koning op de dam

Won Yip zit met een sigaret tussen de tanden samen met zijn zus handmatig de boekhouding te doen in een kelderruimte zonder ramen. Lokatie: de Dam, Amsterdam. Hoewel hij schathemeltje rijk is kiest hij ervoor om elke dag in een verhoogde kruipruimte te gaan zitten, zonder ramen, waar de electriciteitsdraden uit het plafond hangen en een lichtbak permanent op knipperen staat. Het vervangen van een lampie heeft duidelijk geen prioriteit voor onze kettingroker. Het wegwerken van rekeningen wel.

“22 duizend achthonderdzesentachtig”, roept Won. Zijn zus voert het getal braaf in de computer in. Af en toe valt de jongste broer van Won voor haar in. De tatoeage op zijn arm verbergt ‘ie voor Won door lange mouwen te dragen. Er wordt gezegd dat hij bang is voor Won maar Won vindt dat onzin. “Het is een teken van respect voor mij want ik vind tatoeages verschrikkelijk!”

Geldtellen, dat doe je met je familie want wie anders kun je vertrouwen? Zelfs een boekhouder is niet welkom in de bunker op de Dam.

Ondertussen is de vrouw van Won hun penthouse in het Pontsteigergebouw aan het inrichten. Wat ze in Won ziet blijft gissen want Won heeft volgens haar maar in één ding interesse: centjes verdienen. Of zeg maar gerust: dwangmatig geld verdienen.

Als zij Won de meubels in het penthouse toont die zij heeft uitgekozen zie je hem wegkijken en denken “och zat ik toch maar weer lekker in mijn keldertje geld te tellen.”

Geldtellen als vorm van therapie. Een poging tot het aflossen van jeugdtrauma’s.