Vogels die vlees eten, Thijs de Boer

Een van mijn favoriete verhalenbundels is Vogels die vlees eten. De verhalen (soms een paar pagina's, soms langer) delen een grimmigheid en een gekte en worden in korte fragmenten verteld, met een rauwe, directe toon. De zinnen grijpen je aandacht door droge mededelingen als: ‘De jongen was zijn kleine zusje kwijt. En daarna stopte de moeder met ontbijt maken.’ In een ander verhaal gebruiken twee broers heel veel ketamine terwijl ze rouwen om hun moeder. Het boek is zowel ontroerend als geestig, als je tenminste van dit soort sinistere humor houdt.