Fahrenheit 9/11 van Michael Moore

Deze documentaire heeft op mij als puber een onuitwisbare indruk achtergelaten. Een film in de nasleep van 11 september, in het Bush-tijdperk, vlak voor diens herverkiezing en tijdens de Irak-oorlog. Het was een docu, maar ook een komedie, een tragedie, het was politiek, satire, een persoonlijke rant en een vorm van activisme. Allemaal tegelijk. Ik vond dat heel inspirerend, dat je met scherpte en humor je vinger op de zere plek kunt leggen. Dat Moore soms ook doorschiet en de moraal er wel erg dik bovenop ligt in sommige scenes, moet je op de koop toenemen, maar het blijft een zinderend film-plamflet.