Ik ga leven, Lale Gül

Ik vond dit een razend interessant kijkje in een wereld die zich hier bij wijze van om de hoek afspeelt, maar waar ik zelden mee in aanraking kom: die van streng gelovige, Turkse gemeenschappen. Lale Gül schrijft Büsra die niet in mee wil gaan in de strenge regels die haar opgelegd worden, maar het toch lange tijd doet uit angst om verstoten te worden.

Ik weet dat veel mensen kritiek hebben op Güls schrijfstijl, het feit dat ze dan weer lange zinnen schrijft met moeilijke woorden, dan weer woorden zoals "dokken" en "schijten" gebruikt. Ik vond dit in het begin van het boek ook mild storend, maar al heel snel werd dat minder.

Wat mij betreft een mooi en dapper debuut.