All of Us Strangers 🥲

Ik heb deze film nog niet gezien maar ZEVEN! mensen hebben geappt dat ze weten dat ik hem moet zien en willen weten wat ik vond.

Één van hen zij dat ik sowieso nazorg nodig zou hebben, but in a good way.

En ik wist al dat ik hem moest zien... Magisch realisme, nostalgie, twee mannen om meer dan verliefd op te zijn (de vader uit Aftersun en de priester uit Fleabag) en een vage ondefinieerbare schoonheid - dat moet mijn film zijn.

De VPRO-gids droeg nog bij aan m’n anticipatie: “Schrijver Adam (een magistrale Andrew Scott) bezoekt op een dag zijn ouders in het huis waar hij opgroeide, ook al kwamen ze bij een auto-ongeluk om het leven toen Adam twaalf jaar oud was. Hij vertelt ze over alles wat hij heeft meegemaakt in de jaren die ze gemist hebben. In dezelfde periode ontmoet hij in zijn vrijwel verlaten Londense flatgebouw een man (Paul Mescal) die net zo eenzaam is als hijzelf. Magisch-realistisch (liefdes)drama van Andrew Haigh (Weekend, 45 Years) dat van de ene hartverscheurend mooie scène naar de andere zweeft, zonder dat je als kijker precies begrijpt hoe de twee werelden zich tot elkaar verhouden. Gebaseerd op de roman Strangers (1987) van Taichi Yamada.”

Al met al verheugde ik me zo dat ik nog niet meteen kon. Soms moet je van het verheugen zelf genieten.

En ik wilde met een vriendin die net als ik Aftersun snapte, nostalgie ademt, ASMR tot leven brengt en weet waar het echt om gaat.

We kunnen samen pas maandag… De 26e…

Ik ontplof bijna 🤯