Der Himmel über Berlin

“De hemel boven Berlijn” de titel verklapt het al: ruim twee uur aan dromerige beelden en prachtige overpeinzingen van twee engelen die het leven van sterfelijken volgen. Je wordt in een vredige droom gewiegd met filosofische vragen die ritmisch door de film worden herhaald. En na een tijdje wordt het leven in zwart-wit opeens afgewisseld met beelden in kleur, want: een van de engelen verlangt naar een aards leven met een Franse koorddanseres.

Mijn moeder heeft ‘m vlak na de première in de jaren ‘80 in d’r eentje bezocht. Nu heb ik precies hetzelfde gedaan en ruim 40 jaar later heeft de film ook mij volledig overspoeld met een geluksgevoel. Onbeschrijfelijk goed!