The Bear

The Bear is eindelijk hier te zien en ik snap nu waarom de recensenten in Amerika afgelopen zomer niet uitgesproken raakten over deze serie. Want The Bear is fucking geweldig, om maar een woord te gebruiken dat min of meer iedere tweede zin gebruikt wordt in de show. Ontspannen televisie is het dan ook niet. Maar dat is wat mij betreft juist de aantrekkingskracht. The Bear is enerverend, intens, super stressvol, aangrijpend en echt heel, heel goed. Jeremy Allen White speelt Carmy, een prijswinnende chefkok die terugkeert naar Chicago om het restaurant van zijn overleden broer Michael (Jon Bernthal in flashbacks) over te nemen. Dit gaat niet heel soepel, aangezien de helft van het personeel weinig trek heeft in zijn nieuwe, meer efficiënte manier van werken, of het idee dat de old school zaak bekend om z’n beef sandwiches moet veranderen om te overleven in een aan gentrificatie onderhevig Chicago. Daarbij is het verlies van Michael voor iedereen, en met name Carmy zelf, nog behoorlijk rauw. Flink wat emoties die in de ongekend stressvolle omgeving van een restaurantkeuken regelmatig tot een kookpunt komen dus. Zeker als de elektriciteit uitvalt, en keukenmachines kapot gaan. De twintig minuten van aflevering zeven, dat in één shot is opgenomen, zijn wat mij betreft de beste twintig minuten televisie die dit jaar zijn gemaakt. Ik moet er nog steeds van bijkomen. Fucking geweldig deze serie, ik kan het niet anders zeggen. (Alle afleveringen staan nu op Disney+)