Discover articles about everything from Eveline Druncks

Waarom het zo moeilijk is om niet mee te doen aan de kapitalistische ratrace. Een goed stuk door de Groene Amsterdammer

Een sterk artikel dat ingaat tegen de hardnekkige mythe dat mensen helemaal zelf verantwoordelijk zijn voor hun (on)gezondheid.

“De belangrijkste verklaring: armoede dwingt je om in het nu te leven, en is verdomd stressvol”

Het idee dat mannen jagers zijn en vrouwen verzamelaars is niet onderbouwd met beschikbaar bewijs.

Pijnlijk herkenbaar artikel.

“De ‘natuurlijke reflex’ van managers is nog altijd: neurodivergenten moeten zich aanpassen. ‘Jij hebt een probleem, dus jij gaat daar pillen voor slikken of therapie voor doen en dan word je weer normaal. Dan kan je hier weer volwaardig functioneren. Dat horen we echt in de praktijk.’

Neurodivergenten kunnen zich ook heel goed aanpassen, weet Schepers. Zeventig procent verzwijgt hun neurotype uit angst voor de negatieve impact op hun carrière. Maar dat maskeren en proberen te voldoen aan de (ongeschreven) normen kost ze veel energie. Uiteindelijk eist dat zijn tol. Ze vallen uit of ze vertrekken.”

“Het is waarschijnlijk geen verzet, dat weet ik ook wel. Mocht er al sprake zijn van een cultuuromslag, van minder en de-lat-zo-laag-mogelijk, dan is de oorzaak daarvan eerder uitputting. De meeste mensen zijn gewoon moe. (…)

Het was altijd al een leugen. Een opgeruimd huis zorgt helemaal niet voor een opgeruimde geest of een opgeruimd leven.”

👋🏼 doei minimalisme

Als je gelooft dat je je maatschappelijke positie puur hebt verworven met hard werken, heb je het mis. Hoog tijd die mythe door te prikken.

“We moeten juist wat vaker lui zijn, ontspannen of lummelen. (…) Uiteindelijk maakt het ons dus productiever.”

We kunnen ook gewoon meer rusten om meer te genieten van het leven, in plaats van onze “batterij op te laden” zodat we nóg meer kunnen produceren.

Het ‘nieuwe werken’ zou alles beter maken. Waarom voelen moderne beroepen dan tóch als een uitputtende ratrace?

“Onze vrije tijd begint aan te voelen als werk”

Amelia Horgan

“Houden van jezelf” en “als je maar gezond bent”.

Meestal goed bedoelde uitspraken, maar het maakt dat we mensen die dik én gehandicapt zijn worden buitengesloten.

Lisa beschrijft haar ervaring en ondersteunt deze met onderzoek en cijfers. Tijd om niet alleen tolerant te zijn, maar onze (dikke en disabled) medemens te vieren.