How we became the tyrants of the animal kingdom

Dieren met een complex zenuwstelsel ervaren subjectieve pijn. Veel dieren, waaronder vogelsoorten en olifanten, ervaren sociale emoties als medelijden en rouw. Allerlei soorten, van octopussen tot varkens en zelfs insecten kunnen gecompliceerd sociaal gedrag aanleren en hebben uiteenlopende ‘culturen’. Het wetenschappelijke beeld van dieren en hun belevingswereld is radicaal veranderd de laatste jaren.

Maar hoewel de wetenschap dit al decennia aantoont, verandert ons gedrag richting de dieren amper ten opzichte van de tijd dat de heersende opvatting was dat dieren zielloze automata waren zonder innerlijk leven. In haar nieuwe boek roept filosoof Martha Nussbaum op tot een totale herziening van onze relatie met dieren, en roept ze op tot een hervorming van het juridische systeem om dieren veel meer rechten toe te kennen.

“For Nussbaum, the implications are “huge, clearly”. Once we recognise there’s no easy demarcation between human sentience and that of animals, “we can hardly be unchanged in our ethical thinking”.

Nussbaum makes the point “extinction never takes place without the suffering of individual creatures”, whether that’s “the hunger of a polar bear, starving on an ice floe” or “the mass extinctions of songbird species as a result of unbreathable air, a horrible death”.

Her vision is a global legislative framework that acknowledges and protects animal rights. “The world’s legal systems are in a primitive condition,” she writes, highlighting, among many examples, the way that the US Animal Welfare Act completely excludes cold-blooded creatures.

She draws a parallel with how women were once treated under the law – as objects or property controlled and used by men. Fast-forward to today and women have rights and freedoms that would have been unthinkable two centuries ago. “The same thing can happen,” writes Nussbaum with a righteous optimism, “with the rights of animals.”