Climate change resists narrative and yet some accounts of what's happening is needed

Jelmer Mommers is een van mijn lievelingsauteurs (zijn nieuwsbrief is ook een aanrader). Hij tipte een stuk van Elizabeth Kolbert uit The New Yorker, ’een van de mooiste klimaatverhalen die ik dit jaar las.’ (zijn woorden, ik sluit me er bij aan.) Kolberts stuk sluit weer aan bij Mary Robertson opvatting ‘dat we een wereld moeten schetsen waar we naar toe kunnen rennen.' Dat helpt, tegen klimaatcynisme - en verlamming.