TÁR

Zag deze film vrijdag in de voorpremiere en ben nog steeds omvergeblazen, vooral door het spel van Cate Blanchett. Zij speelt de magistrale dirigent Lydia Tár, die met privéjets tussen haar aanstellingen in Berlijn en New York pendelt. Tár heeft een magnetische werking op de mensen om haar heen, en Blanchett zet het monomane, manipulatieve, paranoïde en charismatische personage subliem neer. De film bouwt heel gestaag op, lijkt soms richting horror te gaan, maar neemt telkens een andere afslag dan je denkt. Tussendoor worden thema's als #MeToo en cancel culture aangestipt, maar de film reduceert die begrippen gelukkig niet tot een platte boodschap. Ga vooral kijken en wees voorbereid op een lange, hypnotiserende en prettig verwarrende zit.