Discover everything about everything from Julien Althuisius

Tussen alle troep die Netflix en Amazon Prime en HBO over ons uitstort, zit soms iets wat heel erg de moeite waard is. Enorm genoten van deze film, over hoe Michael Jordan in 1984 bij Nike (dat in die tijd weinig voorstelde) terecht kwam. Sterk verhaal en subliem uitgevoerd door met name Matt Damon (en ook wel weer heel vermakelijk om Ben Affleck weer eens een pruik op te zien zetten), plus een goede dosis jaren 80-nostalgie.

Te zien op Amazon Prime Video.

Oh wat een heerlijke documentaire dit, over de opkomst en ondergang van de ‘Momentum Generation’, een groep surfers (onder wie Kelly Slater) die begin jaren 90 de sport totaal veranderde. Maar veel meer dan een geschiedenis van surfen en surfcultuur (die doordruppelde naar mainstream cultuur in de jaren 90), is dit een werkelijk prachtig verhaal over vriendschap, concurrentie, verlies, kwetsbaarheid, volwassen worden en je weg vinden. Featuring veel dingen uit de vroege jaren negentig, zoals grunge, Baywatch, Pamela Anderson en een zalig gebrek aan internet.

Staat op HBO, maar ook te streamen via andere platformen

Zag ooit de documentaire over deze huiveringwekkende en bizarre zaak, waarbij de vrouw van een schrijver/politicus dood wordt gevonden onderaan een trap.

Dus zag in eerste instantie niet helemaal de toegevoegde waarde om er nog een serie over te kijken. Maar ik ben inmiddels helemaal overtuigd. Behalve geweldig acteerwerk van onder andere Colin Firth, Sophie Turner en Juliette Binoche, is de serie ook qua opbouw, vertelvorm en ja, ook spanning en drama, een aanrader.

Oh, meneer gaat Jiskefet aanraden?

Ja, nou nee, een beetje. Tot mijn grote, grote vreugde staat sinds kort het volledige archief online. Vroeger was dat altijd een selectie van filmpjes of fragmenten, maar nu dus de hele bups.

Dat is geweldig, alleen al vanwege het optreden van de volkszanger (Kees Prins) in aflevering 142: De Bevrijdingsdagparade, waarin hij Lady Madonna en Penny Lane zingt.

Zoek het op, vanaf 12:58 min

Ik moet regelmatig aan deze SNL-sketch uit 1997 denken, waarin Will Ferrell een persiflage doet van Neil Diamond bij VH1 Storytellers. Vooral omdat ik ten zeerste betwijfel of deze sketch tegenwoordig nog gemaakt zou kunnen worden.

Dat is niet zozeer een oordeel over de veranderende opvattingen over wat wel en niet kan of een sneer naar ‘cancelcultuur’, maar meer een vraag die het begin kan zijn van een gesprek over humor en de verschuivende grenzen ervan. De een zal dit smakeloos vinden, de ander geniaal. Maar ik wilde het hier even delen omdat het, volgens mij, iets zegt over hoe de wereld de afgelopen 25 jaar is veranderd.

‘And now for something completely different.’ Een tijdje geleden, het zal alweer een jaar of vijftien zijn, was het nogal en vogue om twee verschillende soorten muziekstijlen met elkaar te mixen: de mashup. Je had de (geweldige) mixtapes van Girl Talk of bijvoorbeeld het immens populaire The Grey Album, waarin producer Danger Mouse The White Album van The Beatles en The Black Album van Jay-Z door elkaar heen mixte. 
In die stijl moet je ook Enter the Magical Mystery Chambers zien, een mixtape bestaande uit mashups van nummers van The Wu Tang Clan en The Beatles. De meeste nummers zijn buitengewoon goed gelukt, sommige vallen een beetje buiten de boot, maar al met al is dit een ideale soundtrack voor als je deze zomer ergens op een grasveldje Dirty Shirley’s zit weg te hakken.

Hele interessante en goed gemaakte podcast over een vreemde periode in de recente Nederlandse geschiedenis. De voedseltekorten na de Tweede Wereldoorlog noopten Nederland ertoe op walvisjacht te gaan. Maar de jonge Friezen die de oceaan over gingen en bij terugkomst onthaald werden als helden, werden niet lang daarna met de nek aangekeken: ‘moordenaars’ en ‘walvisslachters’ werden ze genoemd.

Anne-Goitske Breteler en Anna Drijver vertellen die verhalen, met een combinatie van archiefmateriaal en interviews. Ja, wat moet ik er nog meer over zeggen? Het zijn vijf korte afleveringen, dus ga gewoon luisteren. Hup.

Niet de serie kijken, of misschien later pas de serie kijken. Maar eerst dit fantastisch geschreven, meeslepende en epische meesterwerk van Neil Gaiman lezen. Een hedendaagse Odyssee met goden, halfgoden, mytische wezens tegen de achtergrond van hedendaags Amerika.

Hou helemaal niet van fantasy in literatuur, maar dit boek overstijgt genre.

Wat is het precies met Canadezen dat ze een zekere finesse hebben die je bij zo weinig van hun buren ziet? Zag gisteravond Leif Vollebek in Paradiso, de popzaal van zijn dromen. Wat een muzikaliteit, wat een talent en wat een charmante, enthousiaste gozer. Je moet natuurlijk gewoon gaan luisteren en niet vergelijken met anderen. Maar als dat dan toch nodig is: in zijn muziek weerklinkt Bon Iver, Dylan, maar het heeft bij vlagen ook iets heel funk-achtigs (Vollebekk aanbidt Prince, dus misschien komt het daar vandaan).

Nou, als dat geen aanrader is, moet je maar lekker naar Suzan en Freek luisteren.

Startpunt van deze fijne en meeslepende podcast is de aanval op Roy door hun eigen witte tijger Montecore. Het betekende het einde van de carrière van het illusionistenduo Siegfried & Roy.

De makers van deze podcast proberen er achter te komen hoe dat kon gebeuren of ten minste wat er de aanval aan vooraf ging.

Resultaat is een boeiende verhaalreeks, over entertainment in Vegas, de opkomst en cultus van Siegfried & Roy en het gebruiken van wilde dieren bij illusionisme. Rode draad daarbij is steeds: wat is er gebeurd en wat willen S&R doen geloven dat er gebeurd is?