Discover socials about everything from Haro Kraak

Dit moet je zien. Geweldig spannende miniserie vol twists en toevallige spelingen van het lot. Uiteindelijk zijn de levens van alle personages verbonden, full circle inderdaad (typisch Soderbergh, regisseur van Crash en Traffic). Het is ook nog eens heel erg grappig en goed geacteerd. Kortom, ongeloofwaardige fictie op z'n best. (Op HBO)

Dit is een boek dat eigenlijk niet zou moeten werken. Het zijn in wezen twee romans na elkaar. Op het eerste oog een krukkige compositie - zo plompverloren begint op de helft de tweede roman. Maar de compositie is juist erg slim, als je er oog voor hebt. Het eerste deel gaat over een 25-jarige vrouw die bij een uitgeverij werkt in New York en een zeer ongelijke affaire begint met een oude, zeer beroemde, zeer op Philip Roth lijkende schrijver. Hoe de machtsverhoudingen liggen blijkt al uit het feit dat hij haar nummer heeft, en zij niet het zijne. Het tweede deel gaat over een Iraakse Amerikaan die wordt vastgehouden op een vliegveld en wordt ondervraagd. De dwarsverbanden in de verhalen zijn subtiel. Het laatste hoofdstuk geeft een kleine hint wat de twee boeken verbindt.

Ik had nog nooit iets van Barnes gelezen tot ik vorige week bij toeval dit boekje - een spannende novelle van 149 blz - uit de kast trok. Ik was meteen gegrepen door de licht-melancholische toon van de verteller, een man die terugblikt op een paar vriendschappen en een relatie uit zijn jeugd. Het pretentieuze kameraadschap van de jonge Britse posh boys is geweldig getroffen. En ook zijn moeizame eerste stappen in de liefde zijn heel fraai neergezet. Een dag later had ik het uit en begon ik uit te zoeken wat m'n volgende Barnes-boek zou worden.

Heerlijke docuserie over de opkomst van de georganiseerde misdaad in de jaren tachtig en hoe dat uitmondde in een van de grootste politieke schandalen van Nederland. Alleen al door de fijne accenten van de oude penoze en politiemannen de moeite waard. En de oude beelden van Amsterdam!

Een knettergek en geweldig uitgevoerd idee dat het midden houdt tussen prank-tv en een Truman Show-mockumentary. Ronald heeft zich opgegeven voor een documentaire over de jury van een rechtszaak. Wat hij niet weet is dat iedereen een acteur is - behalve hij. Drie weken lang gaat dit door, waarbij de idiootste dingen gebeuren en Ronald niets door heeft. Het beste is dat hij als een enorme good guy overkomt in de serie (en dat het dus niet genant voor hem is, zoals bij pranks vaak het geval is) Hij is gewoon heel goed gecast als de sympathieke, nietsvermoedende hoofdpersoon.

Een hele documentaire over één lied, is dat een goed idee? Ja, geweldig, kijk zelf maar (bijv op Pathe Thuis). Prachtige film die meandert van Leonard Cohen naar Jeff Buckley (was weer even vergeten wat een buitenaards talent die laatste was, godsamme).

Heb de vier afleveringen van deze podcast in één ruk geluisterd. Razend spannend verhaal over hoe het is als een undercoveragent je leven binnenkomt en langzaam een vriend van je wordt. Denk aan de serie Undercover, maar dan echt gebeurd.

De ondertitel van dit boek luidt: why the modern male is struggling. Tot voor kort vond ik het nogal hysterisch als iemand, meestal van uiterst-rechtse zijde, riep: de man is in crisis. Maar Of Boys and Men, door The New Yorker uitgeroepen tot een van de beste boeken van 2022, overtuigde me aan de hand van cijfers dat er toch echt wel wat aan de hand is: meisjes doen het veel beter dan jongens op school en de universiteit, vaders zien hun kinderen te weinig en worstelen met hun rol, en mannen plegen steeds meer zelfmoord en overdosen meer. Komt bij dat er een generatie jongens is opgegroeid die vooral veel kritiek op toxic masculinity heeft gehoord. Reeves legt uit hoe je het voor jongens kan opnemen zonder de vooruitgang van vrouwen teniet te doen.

Heel fijne driedelige docu op NPO over Koot en Bie van Coen Verbraak. Hoe ze als jongens op de Dalton-school in Den Haag elkaar ontmoetten en uitgroeiden tot de ijkpunten voor satire in Nederland. Hoe de typetjes soms ontstonden door toeval, maar dat ze nooit iets improviseerden en alles tot op de letter uitschreven. En vervolgens in een take of twee opnamen. De cameraman: 'Dat niveau heb ik later nooit meer meegemaakt.'

Ik luister eigenlijk nooit naar fictie-podcasts, maar na een bindende tip zette ik deze onlangs aan en was direct hooked. Julianne Moore en Oscar Isaac spelen de hoofdrollen: een psychiater en een patiënt, Case 63, die zegt dat hij uit de toekomst komt om de wereld te redden. Tien afleveringen van een kwartier; ik heb ze allemaal achter elkaar geluisterd tijdens een lange autorit. Aanrader.