Background

Thomas van Neerbos

Speaker Coach, Speechwriter & Tekstdokter. Docent Retorica UvA & Host @Fantasiewerelden. Altijd op zoek naar mooie verhalen, in welke vorm dan ook.

110 posts / 50 following / 518 followers

Follow Thomas

Somebody Somewhere 🥲

Ik moest deze serie na acht minuten stopzetten… Om mensen te appen dat ze ook moesten kijken. Best wat mensen. Soms weet je meteen: dit is fijn. Vaak ontdek ik als een kleine serie zo raak is - als de hoofdrolspeler niet lijkt te acteren maar echt ‘meemaakt’ - dat de schrijver van de serie ook de hoofdrolspeler is. Better Things, Fleabag, Girls. Bridget Everett lijkt erg op Sam, die ze speelt. Ze komt ook uit Kansas, verloor ook een zus en groeide ook op in een gezin waar alcohol een probleem was. En net als Sam zocht ze jarenlang naar een thuis. Verhuisde naar New York, probeerde het lange tijd te maken op het podium, ging aan de slag als serveerster, was een vaste klant in de karaokebar en maakte naam in de underground-cabaretscene. Ze heeft Sam ‘meegemaakt’ en dat zie je nu ze haar ‘speelt’. “Somebody Somewhere is ongelooflijk echt en warm. Everett maakt Sams verdriet en verslagenheid voelbaar. Van Joel hou je vanaf het eerste moment dat hij in beeld is. Hun chemie samen is onweerstaanbaar.” “In een zee van superhelden- en true-crimeseries, is Somebody Somewhere een stil, on-exotisch eilandje. Voor een onvergetelijk verhaal hoef je niet naar Manhattan of een ver sterrenstelsel. Het leven van zomaar iemand, zomaar ergens is ook bijzonder.” Somebody Somewhere, gaat letterlijk over gewoon iemand, gewoon ergens. Een serie over niets en daarmee over alles, of over ons. 💞

May 19
Selected by:
Thomas van Neerbos
  + 78 saves
Quote

Ik moest deze serie na acht minuten stopzetten… Om mensen te appen dat ze ook moesten kijken. Best wat mensen. Soms weet je meteen: dit is fijn.

Vaak ontdek ik als een kleine serie zo raak is - als de hoofdrolspeler niet lijkt te acteren maar echt ‘meemaakt’ - dat de schrijver van de serie ook de hoofdrolspeler is. Better Things, Fleabag, Girls.

Bridget Everett lijkt erg op Sam, die ze speelt. Ze komt ook uit Kansas, verloor ook een zus en groeide ook op in een gezin waar alcohol een probleem was. En net als Sam zocht ze jarenlang naar een thuis. Verhuisde naar New York, probeerde het lange tijd te maken op het podium, ging aan de slag als serveerster, was een vaste klant in de karaokebar en maakte naam in de underground-cabaretscene.

Ze heeft Sam ‘meegemaakt’ en dat zie je nu ze haar ‘speelt’.

“Somebody Somewhere is ongelooflijk echt en warm. Everett maakt Sams verdriet en verslagenheid voelbaar. Van Joel hou je vanaf het eerste moment dat hij in beeld is. Hun chemie samen is onweerstaanbaar.”

“In een zee van superhelden- en true-crimeseries, is Somebody Somewhere een stil, on-exotisch eilandje. Voor een onvergetelijk verhaal hoef je niet naar Manhattan of een ver sterrenstelsel. Het leven van zomaar iemand, zomaar ergens is ook bijzonder.”

Somebody Somewhere, gaat letterlijk over gewoon iemand, gewoon ergens. Een serie over niets en daarmee over alles, of over ons.

💞

Five Tuesdays in Winter - Lily King

Voor liefhebbers van korte verhalen én mensen die ze eens willen proberen. Deze zijn geweldig; mini romans over alle fases van het leven. Lily King doet precies wat ik zo prachtig vind aan korte verhalen. Binnen twee pagina’s zit je midden in een verhaal, ken je de mensen erin, en wil je met ze mee. De verhalen gaan over volwassen worden, ouders door de ogen van kinderen, eerste verliefdheid, eenzaamheid, en voor jezelf opkomen. De mooiste vond ik die over een moeder die na het overlijden van haar man met haar nukkige puberdochter op vakantie gaat, en de jongen die een zomer lang wordt verzorgd door twee studenten terwijl zijn ouders op vakantie zijn. En er is een heerlijke boekverkoper die een hekel heeft aan z’n voorspelbare en oppervlakkige klanten. Maar alles is goed. Lily King is goed.

March 9
Selected by:
Thomas van Neerbos
  + 45 saves

The Dutch House 👩🏻Read by Tom Hanks

Deze luisterervaring maakte in één keer m’n Storytel z’n geld waard. Tom Hanks in een ode aan een huis en thuis. The Great Gatsby zonder Gatsby. Doe jezelf dit cadeau. Zeker als je zoals ik uit een samengesteld gezin komt, als studeren niet echt iets voor je was, je een geweldige grote zus hebt, of opgroeide in een bijzonder huis. Maar ook als je je ouders kwijt bent, of nostalgisch wil terugkijken, of nadenken over de gevolgen van kleine en grote keuzes. Als je ooit rijk was en nu niet meer, of andersom. Als je houdt van simpele zinnen die je zelf verder aan mag vullen, in mag voelen. Als je houdt van Tom Hanks, die eigenlijk zelden een slechte film maakte. En de perfecte stem is voor de hoofdpersoon, jongere broer Danny. Weet oprecht niet hoe goed dit boek is als je het leest, maar dit luisteren was zo raak, zo wonderlijk waar, zo dichtbij - hoe ver weg het verhaal ook is… Dit verhaal van volwassen worden, in en naast en voorbij een huis, voor een maand Storytel. Een 💝

October 21
Selected by:
Thomas van Neerbos
  + 44 saves

Past Lives ❤️‍🩹

Nu in de bioscoop, met de meest romantische slotscène ooit, waarin alles wordt gezegd door wat er níet gebeurt. Letterlijk adembenemend. Past Lives is, voor iedereen die wel eens verliefd is geweest of in een relatie heeft getwijfeld, een heel invoelbaar universeel verhaal. Over toeval en het lot, over keuzes en veranderingen, en over vorige en nieuwe levens. Terecht met prijzen overladen, geweldig geacteerde (was al fan van Greta Lee door de Morning Show) enorm eenvoudige en ingetogen film (beetje de sfeer van Aftersun) in drie grote stappen: twee mensen van 12 jaar oud, dan 24 en dan 36. De sleutelscène is drie mensen in een bar: “‘Er is een bar in de East Village,’ zo vertelde filmmaker Celine Song tegen The Hollywood Reporter, ‘waar ik samen met mijn jeugdvriendje uit Zuid-Korea én mijn Amerikaanse man in belandde. Die vriend sprak alleen Koreaans en mijn man alleen Engels. En ik zat tussen ze in. Te vertalen. Als een brug tussen twee werelden.’ Dit is niet zomaar een ongemakkelijke, persoonlijke herinnering van Song, het is ook een heel aardige beschrijving van de allereerste scène van de film.” En dan die drie stappen. Een geweldige reis in tijd en culturen. 12 JAAR - SEOUL: De prepubers Na Young en Hae Sung zijn gek op elkaar, maar hebben dat nog nooit durven uitspreken. En dat zal ook nog even op zich moeten laten wachten, want Na Young emigreert met haar ouders naar Toronto, waar ze aan een nieuw leven begint. 24 JAAR - NEW YORK & SEOUL: Hae Sung zoekt via Skype (de geluidjes van Skype brengen je in één keer terug naar de jaren 00) contact met Na Young, die zich inmiddels Nora noemt en verhuisd is naar New York. In een van de vele online-gesprekken die volgen bekent Nora dat ze eenzaam is in New York. ‘In het begin huilde ik hier iedere dag, totdat ik merkte dat niemand dat iets uitmaakt.’ 36 JAAR - NEW YORK: Nora en Hae Sung draaien nog steeds als planeten om elkaar heen. Hae Sung meldt dat hij naar New York komt en het waarom laat zich raden. Alleen is Nora inmiddels wel getrouwd met Arthur. En zo zijn we weer terug bij dat ongemakkelijke moment in de bar uit het begin van de film. Wat volgt is de mooiste en aangrijpendste filmfinales van de afgelopen 36 jaar, minstens! 💔

November 4
Selected by:
Thomas van Neerbos
  + 40 saves

Bill and Frank - The Last of Us - Afl. 3

Ik heb deze aflevering al vier keer gezien. De meeste tips op Mohi mogen, maar deze MOET ❤️‍🩹 Bijna alles wat mens zijn is in 50 min. Ik probeer normaal dingen te tippen die niet iedereen al weet, en geen series die nog niet af zijn. Maar hier gaat het om één aflevering. Om Bill en Frank. Kijk de eerste afleveringen vol schimmelzombies wel om te snappen waarom de wijn Frank zo goed smaakt, waarom Bill zo voorzichtig is, en om te beseffen hoe kwetsbaar dit samenzijn is. Dit is de 2023 editie van de openingsscène van Up. Dit is een kort verhaal van Raymond Carver. Dit is Love Story maar dan goed. 🙌

February 3
Selected by:
Thomas van Neerbos
  + 41 saves

Aftersun 🌅

Onvergetelijk prachtige beelden. Traag en toch had ie me direct bij de keel - denk sowieso iedereen die onderdeel is van een vader-dochter relatie. De onvergetelijke loomheid van vakanties in de jaren ‘90, het water, het hangen, de stiltes. 11 jaar oud zijn in alle facetten. Stoer en kwetsbaar, heel goed kijken hoe de grote kinderen het doen, de bandjes van je shirt precies zo. En vader zijn. Je best doen, nooit voldoen. 🥲

February 14
Selected by:
Thomas van Neerbos
  + 40 saves

Les Enfants des autres

“Het leven is tegelijk lang en kort” zegt Rachel tegen haar oude gynaecoloog. “Heb ik nog tijd?” Zijn antwoord: “Dat vraag ik me elke dag af…” Other People’s Children is een prachtige film over het houden van de kinderen van anderen, een kinderwens, hoe levens lopen en hoe we zorgen voor elkaar. Klassieke Franse cinema, die romcom en drama is, maar breekt met alle conventies van die genres. Je valt namelijk midden in de romance (geen meet-cutes en misverstanden) en tegelijk in het drama - die moeiteloos en mooi samenvallen. En alles wat een Franse film moet zijn komt samen in Virginie Efira, die speelt ingetogen en is prachtig en geweldig. Elk gesprek, elke kleine ruzie, elke korte ontmoeting laat veel meer zien, zonder het je te force-feeden. Nu in de bioscoop, de perfecte film om te ontsnappen uit de hitte de komende week… “A coming-of-age character study about a woman already of a certain age, Rebecca Zlotowski’s “Other People’s Children” feels, to put it bluntly, delightfully French. And that goes beyond the outer trappings, the Paris setting, the opening shot of the Eiffel Tower glittering in the night sky, or the countless dimly lit, book-lined apartments where the film’s characters enjoy wine and cigarettes, toasting to the pleasures of sophisticated adulthood. Let those elements aside and consider this story of sentimental education in function and form: this particular drama’s focus on complex emotional scales — finding story beats given Hollywood polish in “Jerry Maguire” and “Stepmom” and exploring them with a focus on the characters’ inner lives — flowing naturally from the French literary tradition. “Other People’s Children” leaves no doubt about its parentage. Holding the screen for all 104 minutes, and using each one to display her apparently limitless range, Virginie Efira stars as Rachel, a 40-something high school teacher with a bit of a crush. Efira imparts her character’s early anticipation - and eventual yearning, bliss, and hurt - using nothing but a glance. Rachel is a woman of the world with a universe inside.”

September 2
Selected by:
Thomas van Neerbos
  + 39 saves

All of Us Strangers 🥲

Ik heb deze film nog niet gezien maar ZEVEN! mensen hebben geappt dat ze weten dat ik hem moet zien en willen weten wat ik vond. Één van hen zij dat ik sowieso nazorg nodig zou hebben, but in a good way. En ik wist al dat ik hem moest zien... Magisch realisme, nostalgie, twee mannen om meer dan verliefd op te zijn (de vader uit Aftersun en de priester uit Fleabag) en een vage ondefinieerbare schoonheid - dat moet mijn film zijn. De VPRO-gids droeg nog bij aan m’n anticipatie: “Schrijver Adam (een magistrale Andrew Scott) bezoekt op een dag zijn ouders in het huis waar hij opgroeide, ook al kwamen ze bij een auto-ongeluk om het leven toen Adam twaalf jaar oud was. Hij vertelt ze over alles wat hij heeft meegemaakt in de jaren die ze gemist hebben. In dezelfde periode ontmoet hij in zijn vrijwel verlaten Londense flatgebouw een man (Paul Mescal) die net zo eenzaam is als hijzelf. Magisch-realistisch (liefdes)drama van Andrew Haigh (Weekend, 45 Years) dat van de ene hartverscheurend mooie scène naar de andere zweeft, zonder dat je als kijker precies begrijpt hoe de twee werelden zich tot elkaar verhouden. Gebaseerd op de roman Strangers (1987) van Taichi Yamada.” Al met al verheugde ik me zo dat ik nog niet meteen kon. Soms moet je van het verheugen zelf genieten. En ik wilde met een vriendin die net als ik Aftersun snapte, nostalgie ademt, ASMR tot leven brengt en weet waar het echt om gaat. We kunnen samen pas maandag… De 26e… Ik ontplof bijna 🤯

February 17
Selected by:
Thomas van Neerbos
  + 34 saves

Fenomenale korte film via link: Rachels don’t Run

Prachtige en ontregelende echt korte film, een soort vervolg op “Her”: the temptations of A.I. companionship in “Rachels Don’t Run”. Een verkenning van onze interactie met computers, waarin juist niet de menselijke kwaliteit van gesprekken met computers centraal staat, maar de voorspelbaarheid die we zoeken. Geweldige analyse van wat we eigenlijk willen horen in gesprekken, wat empathie is en een pijnlijke weergave van ‘male fragility’. Gratis op de New Yorker site via de link, om een korte treinreis of wachtruimte-moment mee om te toveren tot een mooie filmervaring. In 14 minuten ben je aan het denken en voelen gezet, en beloof je jezelf je menselijke gesprekspartners (met al hun makken) meer te waarderen.

August 5
Selected by:
Thomas van Neerbos
  + 34 saves

Max, Mischa & het Tet-offensief

Een geweldig boek over vriendschap, opgroeien in de jaren ‘90, emigreren en aarden en hoe gek en groots het leven is. Een prachtige schets van best normale mensen. Een heerlijk coming of age book, altijd mijn lievelings. En net als je denkt dat je wel erg lang (in ook erg lange zinnen) over een eenzaam bestaan van een oom aan het lezen bent: blijf lezen want de slotscène, de aan het begin van het boek beloofde laatste omhelzing, is ongeëvenaard. Een orkaan, een ouderlijk huis, Apocalypse Now en dat alles samenkomt 🥹

January 29
Selected by:
Thomas van Neerbos
  + 29 saves