Discover everything about everything from Carlijn Vis

Voor wie ook zo verslingerd was aan het verhaal van ‘The Missing Cryptoqueen’ is er goed nieuws: journalist Jamie Bartlett lanceerde deze maand een nieuwe podcast: Believe in Magic.

Net als bij zijn vorige show is hij een oplichter op het spoor. Het is een bijzonder pijnlijk verhaal: een jong Brits meisje, Megan, zet samen met haar moeder een stichting op: Believe in Magic. Van het gedoneerde geld organiseren ze uitjes voor zieke kinderen. De band One Direction steunt het initiatief en via hun fans komt er veel geld binnen.

Megan is zelf ook ernstig ziek, een hersentumor. Op Facebook post haar moeder updates. Als ze hun grote groep volgers om geld vraagt voor een dure behandeling in de Verenigde Staten, vertrouwt de Britse Joanna Ashcraft het niet en begint ongemakkelijke vragen te stellen.

Sharon Lavigne was een puber toen ze hoorde dat er een plasticfabriek werd gebouwd in haar woonplaats. Haar moeder en vriendinnen dachten dat de producent welvaart zou brengen.

Intussen wordt Lavigne’s buurt ook wel ‘Cancer Alley’ genoemd. Het is „deprimerend”, zegt ze, dat zij in zo’n vervuilde omgeving moet leven, dat ze de vieze lucht elke dag inademt. Journalist Gloria Riviera snapt haar angst. Riviera werd jaren geleden gediagnosticeerd met een hersentumor. Ze zou nog maar tien jaar te leven hebben.

In ‘Discarded’ volgt ze Lavigne in haar strijd tegen een van de grootste plasticproducenten ter wereld. Tegelijkertijd wil je verder luisteren om te horen hoe het nu met de ziekte van de presentator is.

De Britse acteur en zanger Will Young wil het hebben over mentale gezondheid, omdat onderwerpen als shopverslaving, een vertekend zelfbeeld en schaamte voor je lichaam volgens hem te weinig zendtijd krijgen. Aan zijn keukentafel spreekt hij experts, zoals een specialist in eetstoornispreventie en een klinisch psycholoog over het effect van cognitieve gedragstherapie bij mensen die hun online winkelmandje steeds volgooien.

„Het gaat niet saai worden”, belooft hij. En dat klopt, alleen al de gastoptredens van zijn honden maken de podcast leuk om naar te luisteren. Will Young: „Domino, niet doen! Sorry, mijn hond probeerde net mijn broodje op te eten.” Zijn toon doet denken aan Ricky Gervais in ‘After Life’. Toegankelijke gesprekken waar je iets van opsteekt.

Wat een geweldige plaat. Elk nummer is een feest om naar te luisteren. Goed opgebouwd, meeslepend en toch ook catchy. Fijne muziek voor op de fiets, maar ook top tijdens werk. Het album is uit 2019 dus ik loop hopeloos achter, maar heb ’m net pas ontdekt en voelde de drang om anderen er ook mee te verblijden.

De Paralympische sporter Anne Wafula Strike zit in de trein als ze naar de wc moet. Het toilet waar ze met haar rolstoel in kan, is buiten gebruik. „Ik kan niet opstaan en ergens anders heen lopen”, zegt ze. Zo wordt ze gedwongen om in het openbaar in haar broek te plassen; een vernederend moment. Het doet haar denken aan toen ze opgroeide in Kenia waar dorpsgenoten haar „waardeloos” vonden omdat ze gehandicapt was, verlamd door de polio die ze als 2-jarig meisje kreeg.

‘Lives Less Ordinary’ van de BBC is een verzameling wonderschone verhalen. De titel van de aflevering Wafula Strike – ‘You wanted me dead, but look at me now’ is exemplarisch voor de toon van de serie. Zo gaat een ander verhaal over de Zuid-Afrikaanse Charles, die op de lagere school werd uitgelachen toen hij zei dat hij hartchirurg zou worden.

Afgelopen zomer maakte Chris Bajema, van ‘Man met de microfoon’, zes mini-romcoms. Een boeket van verhalen over hoe geliefden elkaar ontmoetten. Zoals Irene, die na een reeks mislukte relaties een groepsreis naar Cuba boekt. Op dag één in de bus staat een andere reiziger op haar tenen. Irene: „Ik dacht, wat een lompe boer, en toen bleek hij melkveehouder te zijn.” In Cuba raken ze aan de dans, de rest moet u zelf luisteren.

De aflevering ‘De lifter’ is ook hartverwarmend, ondanks dat Trees en Evert zich hun eerste zoen niet kunnen herinneren. Een liefdesverhaal uit 1966, toen een feest nog ‘een fuif’ heette. Als Trees naar Nijmegen gaat liften, ziet ze onderweg een jongeman in pak die naar Arnhem moet.

Heerlijke, hoopgevende verhalen om naar te luisteren.

De openingsscène van Hoaxed is rauw en heftig: politieverhoren van twee kinderen die akelige details vertellen over een satanische sekte, geleid door hun vader en andere ouders in een rijke Londense gemeente.

In het laatste verhoor biechten de jongens op dat alles een leugen is. Er volgt geen onderzoek en de zaak wordt gesloten. De moeder krijgt van de politie het complete dossier mee naar huis, inclusief deze opnames.

Alexi Mostrous, maker van de populaire podcast ‘Sweet Bobby’, zoekt uit wie de jongens dwong dit verhaal te vertellen. En hoe dit het startpunt is geweest van vele complottheorieën. Want: die pijnlijke verhoren zijn online geplaatst en miljoenen keren bekeken en gedeeld.

Zangeres Björk onderzoekt met vrienden en muzikanten „de texturen en het emotionele landschap” van haar tien albums.

Als 8-jarige liep de IJslandse zangeres Björk door intense weersomstandigheden naar school. Ze vond dat eng en voelde zich alleen. Zingen was haar manier om met die angst om te gaan. Intussen maakte ze tien albums.

In Björk: Sonic Symbolism onderzoekt ze met vrienden en professionals uit de muziekindustrie „de texturen en het emotionele landschap” van haar tien albums.

Dat klinkt pretentieus, maar zij is zo wonderlijk, getalenteerd en bijna buitenaards, dat ze erin slaagt om dat goed en bescheiden te doen. Je hoeft niet van haar muziek te houden om toch te genieten van deze wonderschone serie, die bijzonder vermakelijk is qua vorm en verhalen.

In ‘Welcome to Provincetown’ brengt host Mitra Kaboli de zomer door in de badplaats in Massachussets die bekendstaat om haar bruisende zomers. Ze volgt zeven intrigerende personages die samen de ziel van de stad vormen. Zanger Qya Cristal gaat van optreden naar optreden, Sonny wil seks, en de kunstenaar Jay shockeert voorbijgangers met zijn kunst van gevonden voorwerpen, zoals tampons. Lhbtq’ers uit het hele land brengen de zomer door in Provincetown. Er wonen zo’n drieduizend mensen, maar in de zomer zijn dat er 60.000. Waar zijn ze naar op zoek? Wat hopen ze te vinden in P-town? En kan Kaboli hier ook ontdekken hoe haar toekomst eruit ziet? Nu ze heeft besloten haar biseksuele periode achter zich te laten, wil ze weten: „How do I grow old and gay?”

Het sounddesign van de serie is geweldig. De zee, de stemmen, de strandtenten, de pruiken, de boulevard – alles in het idyllische kustplaatsje lijkt zo dichtbij.

Wanneer journalist Kim Barker nadenkt over mogelijke verhalen die ze voor ‘The New York Times’ kan maken, denkt ze aan de moord op Shelli Wiley in 1985. Wiley, die op dezelfde middelbare school had gezeten als zij, werd op haar 22ste thuis neergestoken en daarna is haar appartement in brand gezet.

Niemand werd veroordeeld voor de moord, maar „iedereen in Laramie zegt te weten wie het heeft gedaan”. Ex-politieman Fred Lamb lijkt zelfs te bekennen op tape, dus hoe kan het dat hij nog vrij is?

Barker krijgt toegang tot alle dossiers en verhoren en terwijl zij onderzoekt, wordt deze cold case steeds meer een verhaal over het geheugen en hoe de mens gebeurtenissen herinnert, en herinneringen aanpast.