Discover everything about everything from Ben Thomas van Neerbos

Dit is een serie die snelheid, drama, inhoud, strategie en slimme dialogen a la Aaron Sorkin* combineert. Daardoor blijf je kijken.

*West Wing, Few Good Men, The Newsroom

Seizoen 3 nu op Apple+. Zo goed en gelaagd als in seizoen 1, met meer focus op één onderwerp, belicht vanuit veie perspectieven, is het niet meer - maar het is wel lekker.

Plus Rachel uit Friends, Ellie Don Draper uit Mad Men en Stephen Fry in lekkere bijrol - genoeg nostalgisch te genieten

ps. Dit schreef ik hier na Seizoen 2:

“We zouden op mohi niet alleen moeten zeggen wanneer je iets moet kijken, maar ook wanneer je moet stoppen.

Stop bij Morning Show na seizoen 1. Dan heb je een ongelofelijk inkijkje gehad in de gelaagdheid en vele vormen van metoo, machtsmisbruik en het (ook als dader) omgaan daarmee.

Vanaf seizoen 2 is het gewoon een goede serie over de (oud-)presentatoren van een ochtend-show.”

In totaal: het kijken waard!

Geweldig artikel over waarom alle sociale media op elkaar lijken en veel belangrijker: niets meer met ‘sociaal’ te maken hebben, én gedoemd zijn.

Ellis Hamburger werkte jaren bij Snapchat, hopende dat ze daar de belofte “hier doen we het anders” echt waar gingen maken.

Dat gebeurde niet:

“Today, the product evolution of social media apps has led to a point where I’m not sure you can even call them social anymore - at least not in the way we always knew it.

…

So one day - it’s hard to say exactly when - a switch was flipped. Away from news, away from followers, away from real friends - toward the final answer to earning more time from users: highly addictive shortform videos that magically appear to numb a chaotic, crowded brain.

…

Are relationships made of likes from family members, birthday wishes from strangers, and retweets from long-lost colleagues? Or is this stuff just something that was invented all those years ago? The shame is that these tools are so convenient and addictive that, at times, they can start to replace the real thing.

…

Perhaps this was just a blip in the journey of tech, born of a time when oversharing was novel and fun. Indeed, I remember the joy of posting hundreds of photos to Facebook the day after a party, excited to relive those memories with friends. At the time, it felt like a new form of connection.

Now, I just text them.”

Voor iedereen die wel eens ergens verslaafd aan is geweest (en dat zijn we allemaal) is dit een interessante en sterke film.

Want vooral die scènes, de scènes vlak voordat of nadat de hoofdpersoon aan haar verslaving heeft toegegeven, zijn het best.

Recensenten van NRC en Volkskrant raden deze film van harte af. Ook omdat het zo’n voorspelbaar verloop heeft. Ik ben dol op dat standaard-verhaal, vind het een onderschat en rustgevend genoegen dat je ongeveer weet wat er gaat gebeuren, maar niet hoe en wanneer.

Dus: ik vond hem goed genoeg, omdat de worsteling echt is, de beelden en de soundtrack lekker en Florence Pugh geweldig acteert.

Zij speelt een jonge vrouw die instort nadat ze een dodelijk ongeluk veroorzaakt. Een verslaving aan pijnstillers leidt tot een vriendschap met een gepensioneerde alcoholist (Morgan Freeman), de vader van één van de slachtoffers.

Na Garden State - GEWELDIG - is dit weer een film waarbij je de blik van Zach Braff op leven, relaties en gesprekken goed herkent. En zijn zoektocht naar zelf-vergeving, en hoe dat werkt.

Ik ga nu ook Wish I was Here kijken…

Er zijn veel lijstjes met GoT ‘life lessons’. Ik las ze allemaal maar de belangrijkste les die ik zelf leerde stond er niet tussen, dus die staat hier onderaan…

Hieronder eerst, juist niet uit het gelinkte Forbes artikel, een paar mooie van online:

- Don’t underestimate the power of women

- The moral high ground will not save you

- Greatness can truly come from anyone

- Always have your elevator pitch ready

- Defy incorrect social conventions

- Be good to your family members

- Ask for help before you need it

- Get yourself a dragon 🐉

Maar de mijne is anders. Ik ben vier jaar lang verzwolgen geweest door GoT. Ik ging er zo in op dat gebeurtenissen in GoT voor mij net zo belangrijk waren als gebeurtenissen in het echt. Zo verdrietig over Ned Stark als over Donald Trump, zo’n groot fan van Arya als van Maradona, de red wedding een familietrauma.

Wat ik van GoT heb geleerd is dit: enjoy it while it lasts… Because it won’t. Ned Stark was m’n alles. Weg. De jonge wolf zou winnen. Weg. Misandei zou samen met Daenerys een nieuwe samenleving bouwen. Weg.

Gebeurt er iets moois? Denk niet meteen dat het voortaan altijd zo moet, of dat het een begin is van iets nieuws. Geniet ervan, als los event, je weet nooit wanneer het weer gebeurt.

Dus:

- kan ik van losse winst van Nederlands Elftal genieten zonder meteen te dromen over een wereldkampioenschap.

- Kan ik positief terugkijken op een project, ook als het uiteindelijk compleet mislukte.

- Realiseer ik me dat elk moment met dierbaren het laatste kan zijn.

- Maakt één mooie zomeravond voor mij een zomer mooi.

En ga ik over 11 jaar GoT kijken met m’n kinderen…

“I’m so happy I can’t wipe the smile of my penis” - heerlijk zinnetje uit boek waarvan ik oprecht niet weet of het goed is maar het is ZO LEKKER lezen!

Voor Fans van SNL, fans van de dialogen van Aaron Sorkin, fans van Sittenfeld (zoals “Rodham” het fijne boek over Hillary, en de geweldige verhalenbundel “You’ll Think It, I’ll Say It”), voor mensen die eindeloos druk zijn met perfecte appjes composeren, voor mensen die daten in deze rare online tijd - dit boek.

Een boek dat leest als een romantische comedy maar de personages weten zelf ook dondersgoed hoe romantische comedies werken dus ze zijn op hun hoede.

Er zit een mailwisseling in die je in één keer uit moet lezen, omdat je niet kunt stoppen.

Een boek over humor, relaties, redacties, onzekerheid, vertrouwen en potdomme - gewoon eens een happy ending 🥲

Een boek omdat lezen leuk mag, nee moet, zijn 🎈

Is niet van JFK, maar van z’n broertje Robert. Dit is niet alleen één van de beste speeches aller tijden*, maar uit ‘68 en in ‘23 actueler dan ooit.

*Volgens beste spreker ooit Barack Obama.

Robert Kennedy spreekt op de Kansas University over protest - lees dat stuk Extinction Rebellion liefhebbers:

"If our colleges and universities do not breed people who riot, who rebel, who attack life with all the youthful vision and vigor, then there is something wrong with our colleges. The more riots that come out of our college campuses the better the world for tomorrow."

Hoe meer opstand hoe beter de wereld morgen 🙌

Minstens even mooi en belangrijk vind ik zijn opmerkingen over het BNP, over het meten van welvaart.

“That Gross National Product counts air pollution and cigarette advertising, ambulances to clear our highways of carnage. It counts special locks for our doors and the jails for the people who break them. It counts the destruction of the redwood and the loss of our natural wonder in chaotic sprawl. It counts napalm and counts nuclear warheads and armored cars for the police to fight the riots in our cities.

Yet the gross national product does not allow for the health of our children, the quality of their education or the joy of their play. It does not include the beauty of our poetry or the strength of our marriages, the intelligence of our public debate or the integrity of our public officials. It measures neither our wit nor our courage, neither our wisdom nor our learning, neither our compassion nor our devotion to our country, it measures everything in short, except that which makes life worthwhile.

Kortom: als we kijken hoe het gaat met ons land meten we precies niet de dingen die ons leven mooier maken, die bepalen hoe het écht gaat, met ons.

Laten we onze moed en compassie meten, hoe leuk onze kinderen spelen en hoe bijzonder onze relaties zijn.

Ik stem op de partij die dat gaat regelen!

ps. Lees meer over het effect van deze speech:

https://cusp.ac.uk/themes/aetw/rfk-gdp50/

Ik kijk ongeveer alle coming of age, teenage angst, high school films die er zijn en dit is een van m’n favorieten. Op alle fronten 🤗

Als ik me niet lekker voel kijk ik deze. Lieve grappige mensen, snelle dialogen, mooie levenslessen en twee klassiekers uit de literatuur uitgelegd.

Omgang met imago, roddelen, online delen "Roman is having an OK day, and bought a Coke Zero at the gas station. Raise the roof" en identifiers.

Heerlijke hoofdrol van Emma Stone, de meest relaxe love interest (Penn Badgley uit You), de leukste vader uit de recente cinema (Stanley Tucci 💝), een docent die je had willen hebben (Thomas Haden Church) en lekkere slechteriken Amanda Bynes en Lisa Kudrow.

Krijg er bijna zin van dat m’n kinderen naar de middelbare school gaan. Bijna…

Als aliens 👽👽ooit contact zoeken is het om ons dit te vertellen. Een geweldige Black Mirror aflevering maar dan een hoopvolle…

We kunnen nog iets doen.

Twee boeken die je als één geheel in één ruk uitleest omdat ze zo mooi zijn, zo modern menselijk én zo oprecht spannend zijn.

Uit het niets staan ze er ineens. Prachtige standbeelden in alle grote wereldsteden. Ze lijken net iets boven de grond te zweven. Dit is het verhaal van wat er gebeurt als iemand midden in de nacht oog in oog met zo’n standbeeld staat en een video maakt…

Een combinatie van sciencefiction, analyse van onze maatschappij en big tech, een geweldig overzicht van leven in de grote stad in deze tijd, omgaan met onszelf, met faam en met elkaar. Sociaal zijn én sociale media.

De ‘Carls’ leggen hoe onze relaties, carrières en dromen werken genadeloos bloot. En ze hebben ons iets te vertellen - iets dat ik nooit meer zal vergeten; offline gaan is de laatste hoop voor onze planeet (“being connected is driving us apart”) - dus lees direct ook het tweede boek.

Er is hoop 🌌

Zoek een kleine bioscoop. Ga op een dinsdagochtend. Koop geen popcorn. Zet je telefoon uit. Ga zitten en laat het gebeuren…

En dan het liefst meer dan drie uur lang.

Immersive is het woord. Onderdompelen. Lange films doen iets met je, dat geloof ik echt. En ik hou van ze.

Dat begon bewust met Lord of the Rings, maar eerder al onbewust met Dances with Wolves… Ik denk dat iedereen die dit leest een bijzondere band heeft met een echt lange film; Titanic, The Godfather II, The Sound of Music.

Daarom, na een paar keer een lofzang op het korte verhaal, nu juist een ode aan de lange film - met dit lekkere artikel van The New Yorker, voor de filmliefhebbers hier.

“Commercially, length has often worked. Not only was Hollywood’s longtime box-office champion the nearly four-hour-long “Gone with the Wind” but, in Hollywood’s troubled fifties and sixties, such three-hour-plus films as “The Ten Commandments,” “Ben-Hur,” “Spartacus,” and “Lawrence of Arabia” were major hits, as were “My Fair Lady,” and “Camelot,” one minute from it. Then “Fiddler on the Roof,” “The Godfather: Part II,” and “The Deer Hunter” were among the biggest hits of the following decade. In recent years, the length of the leading box-office champions has, on average, increased, with such films as “Dances with Wolves,” “Schindler’s List,” “Titanic,” “The Lord of the Rings: The Return of the King,” “King Kong,” and “Pearl Harbor.

…

The long film is without conventions—it’s like turning a football field, with its sidelines and yard lines, into an open field, unmarked and unbounded and in demand of exploration, offering filmmakers the opportunity to discover the unknown at the risk of getting lost. What such length provides is more of whatever a filmmaker has to offer, more self-revelation, for better or worse.

…

Ordinary filmmakers make long movies mere slogs: those whose ambition exceeds their artistry reveal their public-facing strivings and pleadings for recognition; but, for the greats, such as Scorsese, it’s a canvas as big as the world.”

🤗

Voor liefhebbers van korte verhalen én mensen die ze eens willen proberen. Deze zijn geweldig; mini romans over alle fases van het leven.

Lily King doet precies wat ik zo prachtig vind aan korte verhalen. Binnen twee pagina’s zit je midden in een verhaal, ken je de mensen erin, en wil je met ze mee.

De verhalen gaan over volwassen worden, ouders door de ogen van kinderen, eerste verliefdheid, eenzaamheid, en voor jezelf opkomen. De mooiste vond ik die over een moeder die na het overlijden van haar man met haar nukkige puberdochter op vakantie gaat, en de jongen die een zomer lang wordt verzorgd door twee studenten terwijl zijn ouders op vakantie zijn.

En er is een heerlijke boekverkoper die een hekel heeft aan z’n voorspelbare en oppervlakkige klanten.

Maar alles is goed.

Lily King is goed.