Discover documentaries & movies about everything from Yuki Kho

Wat een mooie film! Zo’n enotioneel zware film waarvan ik er maar eentje per kwartaal kan kijken. En waar je nederig van wordt. Het leven is kort. Pak het! Wat is dat zinnetje ookalweer? Carpe Diem ;)

Mooi portret van een pionier in Industrieel Ontwerp. Ze ging in de leer bij Le Corbusier, reisde door Japan en ontsteeg uiteindelijk iedereen door haar volledig eigen minimalistische stijl te ontwikkelen.

Vanavond opende het Nederlands Filmfestival met deze film over liefde en rouw. Zoals regisseur Theu Boermans het mooi verwoordde: “Uiteindelijk betalen we altijd met rouw voor onze liefde.”

De film gaat over een stel dat op zeilreis hun vijfjarige zoontje verliest, maar is eigenlijk zoals veel kunst een metafoor voor leven. Ja klinkt cliché, maar hey het is echt een mooie film.

Wat in het leven is er niet maakbaar? Geboorte en dood? Ook die laatste heilige huisjes lijken om te vallen. In Pink Moon besluit een vader dat zijn leven voltooid is. Wachten op de aftakeling ziet hij niet zitten. De film laat goed zien hoe ver we in ons leven van de dood afstaan en hoe we eigenlijk nog niet kunnen accepteren dat de dood bij het leven hoort en ook zelfgekozen kan zijn. Een mooie film van Hollandse bodem.

Deze documentaire gooide al hoge ogen op IDFA en draait nu in de bioscoop. We volgen wereldberoemd fotograaf Nan Goldin in haar strijd tegen de machtige en rijke Sackler familie. De eigenaar van Purdue Pharma, het bedrijf dat oxycontin op de markt bracht. De megaverslavende pijnstiller waar al meer dan een half miljoen mensen door overleden in de Verenigde Staten. De Sackler familie sponsort wereldwijd grote musea als het Guggenheim, Tate en Louvre.

Tegelijkertijd leren we het oeuvre van Goldin beter kennen en haar leven. Van de Aids epidemie en problematische Joodse jeugd tot hoe ze de kunstwereld inrolde en ook zelf verslaafd raakte aan oxycontin.

Deze documentaire laat goed zien hoe verschrikkelijk belangrijk activisime is en wat een veelzijdige, bijzondere kunstenaar Nan Goldin is.

Ik hoop dat ze een Oscar wint voor deze film. Gemaakt samen met Laura Poitras.

Wat een interessante documentaire. Regisseur Sarah Vos volgt de leiding van het Stedelijk Museum Amsterdam in hun poging om diverser en inclusiever te worden. Van de personele struggles die daarbij komen kijken tot het wel/niet instellen voor quota van kunstenaars die ze aankopen en van het maken van een gebedsruimte naast de fietsenstalling tot het erkennen dat ze het soms ook gewoon even niet weten.

Deze documentaire is een mooie metafoor voor hoe we als samenleving voortdurend in transitie zijn. En laat tegelijkertijd lekker veel steengoede kunst zien.

Te zien op Picl of in het filmhuis

Ik keek net weer Nanette. Met tranen in de ogen. Iedereen zou deze show toch eenmaal per jaar moeten kijken. Het is zo’n dapper en krachtig pleidooi voor connectie, zelfliefde, medemenselijkheid en nieuwsgierig blijven naar de ander. Een ode aan diversiteit en een antidote voor het hokjesdenken.

Hannah Gadsby 4 president