Discover documentaries & movies about everything from Ben Thomas van Neerbos

Misschien omdat het mijn eerste was maar dit is de grappigste, scherpste en snelste Disney film van voor De Kleine Zeemeermin, toen alles anders werd.

Minstens vijf onvergetelijke karakters waarvan één een jonkvrouw die een kip is, geweldige actiescènes én een mooi verhaal over ongelijkheid - het belangrijkste probleem dat we hebben.

Goed om naast de in ‘1917’ en ‘Im Westen nichts Neues’ geweldig weergegeven ónmenselijkheid ook juist de menselijkheid van WWI te laten zien. Dat deed Joyeux Noël 17 jaar geleden met een kleiner verhaal. Dezelfde gekte, maar toegankelijker.

Misschien een goeie keuze als je deze winter (want dit soort films kijk je in de winter) een stukje WWI wil proberen…

Verplicht vind ik, van deze Wereldoorlog weten we hier in Nederland te weinig.

Niet de allerbeste speech ooit in een film, wél één van de allerlekkerste: vlak voor de final battle van de hele aarde tegen de aliens. Van de US president voordat hij zelf in een gevechtsvliegtuig stapt (de droom

van alle presidenten, want dat soort PR is niet te koop).

“… We will not go quietly into the night. We will not vanish without a fight. We're going to live on! We're going to survive …”

Denk m’n eerste bewuste grote zomer blockbuster - en nog steeds best fijn.

Dit is één van de beste films die ik ooit heb gezien. Denk ik, want ik kan hem nergens vinden…

Ingetogen inkijkje in hoe gezinnen werken, omgaan met vreugde en verdriet, en vooral elkaar. En hoe het leven werkt.

Met nul tranentrekkende scènes of ander effectbejag en toch was ik in tranen.

Maar één keer gezien dus helaas, ik ga op zoek naar de dvd!

Een van mijn lievelingsfilms uit de categorie: life changing maar doorstaat de Bechdeltest niet.

Maar: wél een belangrijke film over de andere effecten van ouderwetse mannelijkheid en gebrek aan ruimte.

Nog belangrijker voor mij: zo’n docent wilde ik hebben. Nu probeer ik deze docent te zijn. Dat lukt steeds beter.

Ga de komende weken op zoek naar de Captain my Captain je leven, of minstens één keer onverwacht op een tafel staan.

Waarom krijg je vragen van je psycholoog en advies van je vrienden? Dat zou andersom moeten zijn!

Alleen al om deze opmerking wil ik Stutz nog een keer tippen op dit platform.

In anderhalf uur krijg je een hele reeks ‘tools’ aangereikt, zweverig klinkend als je Life Force en je Shadow en toch denk ik dat er voor iedereen iets tussen zit dat direct hun leven een klein beetje beter of overzichtelijker kan maken!

Ik heb best wat contact gehad met psychologen en psychiaters en vond het feit dat ik het uiteindelijk zo alleen moest doen altijd zo somber. Stutz zoekt wat werkt en zorgt dat het snel werkt - alleen dat gegeven al maakt het bijzonder.

Een ode aan de herhaling:

Ik hoor het mijn vader zeggen: “alweer dezelfde? Die kennen jullie al!” Maar juist dat ‘kennen’ is zo fijn, en niet alleen voor kinderen.

Het is rustig als je weet hoe het afloopt. En veilig. Onze hersenen hebben daar ook een leuk trucje voor: ‘de ervaring van uniekheid’. Omdat we vaak dezelfde dingen moeten doen (tandenpoetsen, afruimen, e-mail bekijken) doen onze hersenen net alsof iets waarvan we weten hoe het gaat zijn ook anders zou kunnen gaan. Ergens weten we wat er gaat gebeuren maar het is toch een beetje spannend.

Precies zo spannend als je aankan tijdens de feestdagen…

En je ziet telkens iets anders. About Time is nieuw als je iemand verloren bent of erbij hebt gekregen, in Love Actually ga je andere personen volgen, en in The Holiday hoop ik me ooit compleet te vereenzelvigen met Arthur.

Dezelfde film brengt je terug naar alle andere keren dat je hem zag. Ik probeer elke kerst een nieuwe film, én elke kerst kijk ik The Holiday - verstopt onder de dekens.

Nu al zin in 2 februari: Groundhog Day!

“Poop back and forth, forever”

Een sexy chatgesprek tussen een 6 en een 40 jarige, een meisje van 11 dat alleen maar bezig is de meubels voor haar toekomstige huis uit te zoeken en een vader die z’n hand in de brand steekt om te laten zien hoe belangrijk hij iets vindt.

“I am prepared for amazing things to happen!”

Allemaal mensen die hopen op iets groots; en de fragiele connecties die hen binden. Een mooie blik op ontluikende seksualiteit, prachtige dialogen en minstens drie onvergetelijke scènes.

“What if I’m a killer of children?”

“Well that would put a damper on it”

De beste manier om alle moois van Miranda July mee te ontdekken, en een werkelijk originele film die toch lekker kijkt, beloofd.

Ik ken mensen die het stiekem het liefste zouden doen: in hun eentje verdwijnen.

Mensen die geweldig alleen kunnen zijn, goed voor zichzelf kunnen zorgen, weinig nodig hebben en het stiekem prachtig vinden om ver van alles in een eigen ecosysteem te functioneren.

Op een bootje, of op een berg.

Deze film gaat over die mensen, en mensen die het zouden willen maar gewoon een baan hebben in de stad. En over bergen. En mensen op bergen. Hoe mooi dat kan zijn. Hoe echt.

Ik ben nu toevallig in de Italiaanse bergen, gemaakt van prehistorische schelpjes, waardoor ze gedurende de dag van kleur veranderen: blauw, wit, roze.

Ik kan me voorstellen dat je hier nooit weg zou willen.

Misschien wel beste ‘chase’ film die je nog niet had gezien. Twee uur lang rennen voor je leven.

Jullie kennen Jason Bourne, Catch Me if You Can, The Fugetive en Mad Max: Fury Road.

Dit is nog zuiverder vluchten voor grotere machten. En daardoor zit je er na tien minuten helemaal in, het is ongelofelijk hoe ‘immersive’ deze ervaring is, hoe het voelt alsof je zelf door het Mexico van 1500 rent, op de vlucht voor Maya soldaten.

Die laatsten worden onder leiding van Mel Gibson vast geen eer gedaan, en worden zelfs met veel historisch voorwerk neergezet als de ‘wilden’ uit oude westerns.

De slotscène is prachtig, als Juguar Paw aan de kust een veel groter gevaar voor zijn leven ontwaart: de eerste Spaanse schepen…

In 2024 komt deel 2.