Discover everything about sustainability from Haro Kraak

Ik luister eigenlijk nooit naar fictie-podcasts, maar na een bindende tip zette ik deze onlangs aan en was direct hooked. Julianne Moore en Oscar Isaac spelen de hoofdrollen: een psychiater en een patiënt, Case 63, die zegt dat hij uit de toekomst komt om de wereld te redden. Tien afleveringen van een kwartier; ik heb ze allemaal achter elkaar geluisterd tijdens een lange autorit. Aanrader.

Zag deze film vrijdag in de voorpremiere en ben nog steeds omvergeblazen, vooral door het spel van Cate Blanchett. Zij speelt de magistrale dirigent Lydia Tár, die met privéjets tussen haar aanstellingen in Berlijn en New York pendelt. Tár heeft een magnetische werking op de mensen om haar heen, en Blanchett zet het monomane, manipulatieve, paranoïde en charismatische personage subliem neer. De film bouwt heel gestaag op, lijkt soms richting horror te gaan, maar neemt telkens een andere afslag dan je denkt. Tussendoor worden thema's als #MeToo en cancel culture aangestipt, maar de film reduceert die begrippen gelukkig niet tot een platte boodschap. Ga vooral kijken en wees voorbereid op een lange, hypnotiserende en prettig verwarrende zit.

In deze knap gemaakte podcast hoor je hoe een complottheorie een hele wijk in Londen op z'n kop zet en terroriseert. Het begint met twee kinderen die bij de politie vertellen over het satanisch ritueel misbruik dat ze hebben meegemaakt. Al gauw blijkt dat de kinderen zijn gecoacht dit te zeggen. Een meeslepend en woestmakend verhaal, lekker behapbaar ook: zes afleveringen van 30 min.

Heerlijke ongegeneerd romantische coming of age-film, over de jeugd van Steven Spielberg en hoe hij het ambacht van het filmmaken ontdekt. Een ode aan het knutselen, het observeren, het fantaseren en, bovenal, de illusie. Duurt bijna drie uur maar vloog zo voorbij.

Diep onder de indruk van dit boek dat de geschiedenis van de Troubles in Noord-Ierland beschrijft aan de hand van een aantal persoonlijke verhalen. Ten eerste, de ontvoering en verdwijning van een moeder in 1972. Haar tien kinderen blijven alleen achter.

Het is een monumentaal boek. Aanvankelijk kostte het moeite om erin te komen, ook omdat de materie nieuw en zwaar was, maar op een kwart greep het me zoals me zelden nog gebeurt. Uiteindelijk gaf het een uniek inzicht in de psyche van radicalen en in hoe een land met een collectief trauma omgaat.

Een eigenzinnig en lichtvoetig drama dat is gesitueerd op de prachtige ruige Ierse kust in 1923. De keuze om Colin Farrell een goeiige, ietwat saaie man te laten spelen is verrassend en heel slim. Van de ene op de andere dag wordt hij door zijn beste vriend genegeerd. En dat maakt hem gek. De dialogen zijn heel erg fijn, subtiel en grappig.

Ik ben in korte tijd groot fan van Mike Birbiglia geworden nadat ik drie van zijn stand-upshows op Netflix heb gekeken. Ze zijn allemaal leuk, maar dit is de beste, omdat het zo'n heerlijk simpel en persoonlijk thema heeft: zijn liefdesgeschiedenis - die uiteraard rampzalig is. Hij is heel slim, keihard voor zichzelf en verder ga ik zijn humor niet uitleggen want daar wordt het zelden leuker van. Ga maar gewoon kijken.

Ik was benieuwd naar het vroege werk van Ruben Östlund (regisseur van Triangle of Sadness, The Square en Turist) en vond deze film uit 2011 op Eye Player (voor 3,50). Een indringend, duister verhaal over klasse en ras, met slechts een paar toetsen luchtigheid. Gebaseerd op een echte zaak waarbij een jeugdbende uit een achterbuurt in Göteborg tientallen middenklasse-kinderen scamde. Provocatief en nietsontziend, zeker niet zo satirisch en licht verteerbaar als zijn latere films. Erg sterk.

De beste roman die ik de afgelopen jaren las. Een moderne klassieker volgens Bas Heijne, en die heeft zoals wel vaker gelijk. Het verhaal is geïnspireerd op de moord op Marianne Vaatstra. Normaal gesproken zou zo'n waargebeurde insteek me een beetje afschrikken. Maar Middendorp weet de valkuilen van makkelijk psychologiserend proza te vermijden. Met zijn vederlichte fraaie stijl scheert hij heen en weer in de tijd. En zet een portret neer van een man die nukkig maar welwillend zijn ondergang tegemoet gaat.

Hoewel ik inmiddels een serieuze truecrime-verzadiging heb opgelopen, wist deze podcast me toch te verrassen en ver boven het genre uit te stijgen. Het begint met een rechter die de podcastmaker een tip geeft: een onschuldige man zit al 30 jaar vast voor de moord op zijn vrouw. Wat volgt zijn negen afleveringen van grote vertelkunst en subliem onderzoek.