Discover everything about comedy corner from Ernst-Jan Pfauth

Druk is een film van twee jaar oud, maar wat mij betreft nu al een klassieker. Een vriendengroep van uitgebluste leraren krijgt door een obscuur onderzoek het idee om hun alcoholpromillage gedurende de dag op een half punt te houden. Dat doet ze in eerste instantie heel goed. Het vervolg is niet zo voorspelbaar als je denkt. Echt een verrassende tragikomedie, vol levenslessen.

Op HBO Max zag ik een onverwacht rauwe documentaire over Virgin-ondernemer Richard Branson. In de eerste scene zie je hem een afscheidsvideo inspreken voor zijn dierbaren, voor als hij mocht komen te overlijden tijdens een aanstaande ruimtevlucht. Pijnlijk kwetsbare beelden.

Wat me zo intrigeerde: Richard Branson heeft meerdere keren zijn leven gewaagd om Virgin te promoten. Toen hij met een luchtballon de wereld wilde overvliegen, zwaaide zijn vader, vrouw en kinderen hem huilend uit. Onvoorstelbaar om te zien. Een hyperbool voor de keuze of je je gezin ten koste laat gaan van je werk.

Ontnuchterend stuk op De Correspondent over waarom we natuurtalenten verkiezen boven strebers. Conclusie: "Hard werken is een geweldig idee – maar laat niemand merken dat je het doet". Hebben ze in Italië goed door, met hun sprezzatura.

Op Netflix gezien: topacteur Jonah Hill neemt de kijker mee naar zijn therapiesesies met psychiater Phil Stutz. We mogen zelfs meekijken naar moeizame sessies met zijn moeder. Opdat we allemaal kunnen profiteren van de inzichten van Stutz, zoals: “True confidence is moving forward in uncertainty.”

Ik weet zo weinig over de toekomstige wereldmacht India. Mede daarom lees ik nu de roman Age of Vice. Schrijver Deepti Kapoor groeide op in Noord-India. Ze schrijft in dit boek over een tot slaaf gemaakte jongen, Ajay. Zijn leven neemt een wending als de zoon van de machtigste man van India hem naar Delhi haalt. In elk hoofdstuk gebeurt genoeg voor tien boeken. Tegelijkertijd heeft Kapoor de gedachten van de jongen ontroerend mooi beschreven. Ik slaap korter omdat ik het boek niet kan wegleggen.

Aan iedereen die de horrorgriep had: I feel you. Wat een virus. Ik lag er twee weken af. Wel veel Seinfeld kunnen kijken. En Chernobyl, een indrukwekkende HBO-miniserie over de kernramp uit 1986. Ontluisterend om te zien hoe Sovjet-partijpolitiek tot een meltdown leidde.

Inspirerend om in dezelfde serie te zien hoe een groep Sovjet-wetenschappers (door HBO teruggebracht tot twee personages) een veel grotere ramp wisten te voorkomen én met gevaar voor eigen leven structurele mankementen in kerncentrales publiekelijk deelden. Kijktip.

Heel grappig artikel uit The New Yorker over die functie op je telefoon die oude foto's opnieuw laat zien.

Vorig jaar deelde ik 29 dingen die ik waardeerde in 2021. In mijn volgende nieuwsbrief deel ik mijn aanbevelingen uit 2022. Wil je me helpen een zo’n groot mogelijk publiek te vinden voor deze lijst? Stuur dan deze nieuwsbrief door aan iemand van wie je denkt dat ‘ie het leuk vindt.

In The New Yorker las ik een origineel artikel over hoe de huidige manier van werken volledig ingaat tegen onze natuur. Voor de prehistorische mens waren er drie dingen belangrijk: het uitvoeren van ingewikkelde maar praktische taken, wisselende werkintensiteit en direct zichtbaar resultaat. Slechts weinig moderne banen voldoen daaraan.

Als ik me somber voel, kijk ik op Netflix een aflevering van Seinfeld en kan ik er na drie lachsalvo’s weer tegenaan. Maar als je er de Twin Peaks-soundtrack onderzet, word ik er doodsbang van.