Discover everything about business & leadership from Carlijn Vis

Als je denkt dat datingapps er zijn voor het geluk van mensen, heb je het mis. Onze liefdeslevens zijn een cash cow voor tech-bedrijven als Match Group, die Tinder, PlentyOfFish en Match.com in hun portfolio hebben.

In ‘Land of the Giants; Dating Games’ onderzoeken twee Amerikaanse journalisten hoeveel geld erin omgaat en hoe grote tech-bedrijven ons liefdesleven en beïnvloeden.

Een vrouw zegt: „Ik heb intussen een langere relatie met Tinder dan met een persoon.”

Journalist Lisa Phu’s moeder verliet Cambodja in 1980. Ze had twee dochters, was zwanger van haar derde kind (Lisa) en had ook twee neefjes en een nichtje onder haar hoede. Ze had geen concreet plan. Weg uit Cambodja, maar waar ze precies naartoe zou vluchten: geen idee.

In ‘Before Me’ vertelt Lisa Phu over het leven van haar moeder voordat zij werd geboren. In aflevering 1 wordt Lisa zelf moeder en dát is het begin van de zoektocht naar haar moeders verleden. Tijdens Lisa’s kraamtijd praten ze samen over de wreedheden die Pol Pot en de Rode Khmer haar familie hebben aangedaan. Later leer je dat haar moeder binnen een jaar na haar vertrek veilig in New York woont, maar dat het tientallen jaren duurt om te verwerken wat haar is overkomen.

„Ik had altijd veel plezier met mezelf, maar nu heb ik al zes maanden niet gemasturbeerd. Ik herken mezelf niet: ik ben moe en niet horny.” In ‘Come As You Are’ beantwoordt psycholoog en therapeut Emily Nagoski vragen over seksuele gezondheid aan de hand van wetenschappelijke onderzoeken.

Zo legt ze in aflevering één het ‘duel control-model’ uit, dat beschrijft hoe ons brein seksuele informatie verwerkt. En in aflevering vijf leer je dat je brein zorgt voor het orgasme, of voor het uitblijven ervan.

Elke week een thema – ‘De anatomieles die je nooit hebt gehad’ en ‘Hoe opwinding echt werkt’ – met nieuwe wetenschappelijke inzichten. De acht afleveringen samen vormen een moderne gids over seksuele gezondheid.

In 1982 overleden op één dag zeven gezonde, jonge mensen in de omgeving van Chicago. Het enige dat ze gemeen hadden, was dat ze een Tylenol hadden genomen, een paracetamol, en snel daarna in elkaar zakten.

Via de persoonlijke verhalen van de slachtoffers (een 12-jarig meisje, een stewardess, drie familieleden, etc.) rol je het politie-onderzoek in. Al snel is duidelijk dat de slachtoffers zijn vergiftigd met cyanide. Maar wie heeft die stof toegevoegd aan de medicijnen en waarom? De pillen waren gekocht in verschillende winkels. Er kwamen destijds zesduizend tips binnen en meer dan honderd rechercheurs werkten aan de zaak. Nu, veertig jaar later, zijn er nieuwe inzichten.

In ‘Welcome to Provincetown’ brengt host Mitra Kaboli de zomer door in de badplaats in Massachussets die bekendstaat om haar bruisende zomers. Ze volgt zeven intrigerende personages die samen de ziel van de stad vormen. Zanger Qya Cristal gaat van optreden naar optreden, Sonny wil seks, en de kunstenaar Jay shockeert voorbijgangers met zijn kunst van gevonden voorwerpen, zoals tampons. Lhbtq’ers uit het hele land brengen de zomer door in Provincetown. Er wonen zo’n drieduizend mensen, maar in de zomer zijn dat er 60.000. Waar zijn ze naar op zoek? Wat hopen ze te vinden in P-town? En kan Kaboli hier ook ontdekken hoe haar toekomst eruit ziet? Nu ze heeft besloten haar biseksuele periode achter zich te laten, wil ze weten: „How do I grow old and gay?”

Het sounddesign van de serie is geweldig. De zee, de stemmen, de strandtenten, de pruiken, de boulevard – alles in het idyllische kustplaatsje lijkt zo dichtbij.

Zangeres Björk onderzoekt met vrienden en muzikanten „de texturen en het emotionele landschap” van haar tien albums.

Als 8-jarige liep de IJslandse zangeres Björk door intense weersomstandigheden naar school. Ze vond dat eng en voelde zich alleen. Zingen was haar manier om met die angst om te gaan. Intussen maakte ze tien albums.

In Björk: Sonic Symbolism onderzoekt ze met vrienden en professionals uit de muziekindustrie „de texturen en het emotionele landschap” van haar tien albums.

Dat klinkt pretentieus, maar zij is zo wonderlijk, getalenteerd en bijna buitenaards, dat ze erin slaagt om dat goed en bescheiden te doen. Je hoeft niet van haar muziek te houden om toch te genieten van deze wonderschone serie, die bijzonder vermakelijk is qua vorm en verhalen.

De openingsscène van Hoaxed is rauw en heftig: politieverhoren van twee kinderen die akelige details vertellen over een satanische sekte, geleid door hun vader en andere ouders in een rijke Londense gemeente.

In het laatste verhoor biechten de jongens op dat alles een leugen is. Er volgt geen onderzoek en de zaak wordt gesloten. De moeder krijgt van de politie het complete dossier mee naar huis, inclusief deze opnames.

Alexi Mostrous, maker van de populaire podcast ‘Sweet Bobby’, zoekt uit wie de jongens dwong dit verhaal te vertellen. En hoe dit het startpunt is geweest van vele complottheorieën. Want: die pijnlijke verhoren zijn online geplaatst en miljoenen keren bekeken en gedeeld.

Afgelopen zomer maakte Chris Bajema, van ‘Man met de microfoon’, zes mini-romcoms. Een boeket van verhalen over hoe geliefden elkaar ontmoetten. Zoals Irene, die na een reeks mislukte relaties een groepsreis naar Cuba boekt. Op dag één in de bus staat een andere reiziger op haar tenen. Irene: „Ik dacht, wat een lompe boer, en toen bleek hij melkveehouder te zijn.” In Cuba raken ze aan de dans, de rest moet u zelf luisteren.

De aflevering ‘De lifter’ is ook hartverwarmend, ondanks dat Trees en Evert zich hun eerste zoen niet kunnen herinneren. Een liefdesverhaal uit 1966, toen een feest nog ‘een fuif’ heette. Als Trees naar Nijmegen gaat liften, ziet ze onderweg een jongeman in pak die naar Arnhem moet.

Heerlijke, hoopgevende verhalen om naar te luisteren.

De Paralympische sporter Anne Wafula Strike zit in de trein als ze naar de wc moet. Het toilet waar ze met haar rolstoel in kan, is buiten gebruik. „Ik kan niet opstaan en ergens anders heen lopen”, zegt ze. Zo wordt ze gedwongen om in het openbaar in haar broek te plassen; een vernederend moment. Het doet haar denken aan toen ze opgroeide in Kenia waar dorpsgenoten haar „waardeloos” vonden omdat ze gehandicapt was, verlamd door de polio die ze als 2-jarig meisje kreeg.

‘Lives Less Ordinary’ van de BBC is een verzameling wonderschone verhalen. De titel van de aflevering Wafula Strike – ‘You wanted me dead, but look at me now’ is exemplarisch voor de toon van de serie. Zo gaat een ander verhaal over de Zuid-Afrikaanse Charles, die op de lagere school werd uitgelachen toen hij zei dat hij hartchirurg zou worden.

De Britse acteur en zanger Will Young wil het hebben over mentale gezondheid, omdat onderwerpen als shopverslaving, een vertekend zelfbeeld en schaamte voor je lichaam volgens hem te weinig zendtijd krijgen. Aan zijn keukentafel spreekt hij experts, zoals een specialist in eetstoornispreventie en een klinisch psycholoog over het effect van cognitieve gedragstherapie bij mensen die hun online winkelmandje steeds volgooien.

„Het gaat niet saai worden”, belooft hij. En dat klopt, alleen al de gastoptredens van zijn honden maken de podcast leuk om naar te luisteren. Will Young: „Domino, niet doen! Sorry, mijn hond probeerde net mijn broodje op te eten.” Zijn toon doet denken aan Ricky Gervais in ‘After Life’. Toegankelijke gesprekken waar je iets van opsteekt.