Discover everything about everything from Robina Piredda

Een prachtig debuut van Zoulfa Katouh over hoe verwoestend en vertederend tegelijk een burgeroorlog kan worden ervaren. Zoulfa schetst het beeld van een Syrische revolutie waarbij zij samen met haar omgeving volhardend blijft strijden. In dit verhaal vindt hoofdpersonage Salama een reden om dan eindelijk te kiezen voor het vluchten al is het dan toch op een levensgevaarlijke rubberboot.

Dit verhaal is vrij van stereotyperingen en weet tóch een halal liefdesverhaal neer te zetten, iets wat voor Zoulfa erg belangrijk en schaars was.

Een ijzersterk debuut met wendingen die je de hand voor de mond doen slaan, en tranen over je wangen brengen wanneer de Syrische revolutie liederen inzetten op de momenten waarbij het laatste stukje kust steeds verder in het water verdwijnt.

Ik heb me aan dit boek vastgeklemd van de eerste tot de laatste bladzijde. Barbara weet om de feiten heen met fictie een stem te geven aan haar familiegeschiedenis. Zo ook een stem aan zaken die in vele families onbesproken blijven. Doeltreffend heeft ze daarbij de zwijgcultuur doorbroken.

Van vertederende (en herkenbare) gesprekken tijdens het voorlezen van de hoofdstukken aan haar moeder tot het samenbrengen van de generaties van de hele uitgezette stamboom, álles is geweldig geschreven.

Aan het einde van het boek weet zij over te brengen hoe haar moeder en oma zich moeten hebben gevoeld tijdens het vertrek naar een land dat nooit het eigen zal worden, en het effect van al dit intergenerationele trauma op de generatie die volgt.

Dit zou een absolute must op de leeslijst moeten zijn voor jongeren, het heeft mij geraakt zoals geen enkel geschiedenisboek ooit is gelukt!

Het boek dat mijn eerste alarmbellen deed rinkelen van mijn therapietraject dat volgde. Tatjana neemt je mee vanuit haar eigen stem dat een beeld geeft van hoe complex en gemakkelijk tegelijk een eetstoornis kan ontstaan. Twee dingen zijn zeker, nummer 1: je blijft Tatjana volgen omdat alles wat ze schrijft geweldig weg leest, nummer 2: je ervaart de bevrijding van dat dik zijn gewoon dik kan zijn, zonder negatieve connotaties.

Mijn enige vraag rest: WANNEER komt de serie op basis van dit boek!

Kimberley weet je totaal mee te slepen in het verhaal van Poppy die de moedermaffia van Amsterdam Zuid amper weet te overleven. Terwijl ze uit blijft vogelen wat de regels van deze vrouwen-oorlog zijn raakt ze verstrikt in fillers, stadsdeelverstoting en Biro’s. Weet ze terug te keren naar de oude vrije en zelfverzekerde versie van haarzelf?

Is de totale ravage die wordt veroorzaakt door de pesterijen en onzekerheid nog te herstellen of was dit écht een no-go? Je blijft doorlezen tot de ontknoping.

Dit boek is niet geschreven als een simpele stereotypering want met alle wendingen die je totaal niet aan ziet komen wil je gewoon niet meer stoppen met lezen.

Dus please, schiet op met die serie!

‘Alles wat ik weet over liefde heb ik geleerd in mijn vriendschappen met vrouwen.’ Het kan echter heel wat jaren kosten om te beseffen dat dat is waar je eigenlijk naar op zoek bent. In een reeks van validatie-zoeken beland Dolly in de ene na de andere herkenbare crisis die veel vrouwen in hun leven moeten doorstaan: Absolute must voor in je twintigerjaren.

En om dan het boek te eindigen in dedication aan je beste vriendin doet geen enkele andere afronding overwinnen.

P.s onthoud jezelf niet van dit gehele boek lezen in een lekker dik Londens accent in je hoofd ;).

De titel doet goed recht, want tijdens het lezen denk je elk hoofdstuk weer: wat de fak. Maryam schrijft op een manier die zo meesleept dat elke nieuwe rol je vol in de hoop zit van een niet clichématige wending, waardoor je in verslagen toestand blijft horen hoe dit toch steeds weer gebeurd. Een boek over de huidige industrie waar wij hongerig van consumeren. Over volwassenen die pesten, over traumareacties, over een ijzersterke brief naar een slappe recherchekundige. Bovenal: Maryam haar verhaal.

Voor een film die zich grotendeels in een en dezelfde hotelkamer afspeeld is er des te meer sprake van een enorme gelaagdheid.

Nancy is als weduwnaar ‘op leeftijd’ toe aan het afstrepen van haar bucketlist. Op nummer één: al haar seksuele wensen. Emma Thompson geeft in deze rol een vrouw die op haar oude dag zichzelf van een tal aan ervaringen heeft doen mislopen. Na een leven vol ervaringen die te omschrijven zijn als ‘er op en er af’ huurt ze dan eindelijk een high class gigilo: Leo Grande.

Leo, gespeeld door Daryl McCormack, staat geen makkelijke taak voor de boeg. Zijn oogverblindende en zelfverzekerde uiterlijk blijkt niet genoeg om de to do lijst af te vinken, Nancy draagt namelijk onzekerheid en slechte ervaringen uit het verleden met zich mee.

Terwijl een engelengeduld volgt om het juiste gemak voor een seksuele wending te creëren ontstaat er een band die ook bucketlist waardig blijkt te zijn.

Een ontroerend verhaal dat alle belangrijke zaken van seks met zich meebrengt: ontspanning, gelijkwaardigheid, vertrouwen, intimiteit en totale overgave. Gedurende de film beland je op het puntje van de bank van de ‘will they won’t they’ sfeer.

Toen een Joods gezin in Amsterdam werd gedeporteerd naar Sobibor bleef een baby achter bij de buren. Daar begint het verhaal van Maurits zijn moeder. In dit boek lees je hoe intergenerationeel trauma zich ontwikkeld van een baby verstopt in de lade van een trap tot angst in de nacht.

Wat ik heb mee genomen uit dit boek: iemand overladen met vragen is geen manier van interesse tonen en het is een mooi gegeven hier bewust van te worden.

De juiste vriendschap vinden, een hele lastige taak. Het helpt wel om te ontdekken wat je heeft gevormd tot wie je bent, de terugblikken naar hoe kwetsbaar je bent als kind bijvoorbeeld. Vriendschappen afsluiten kan dan soms ook zo gezond en bevrijdend zijn. Een al bestaande vriendinnengroep betreden komt weer met hele eigen uitdagingen. Zou het voor mannen ook zo ingewikkeld zijn?

Herkenbaar en binnen 2 dagen verslonden. Ezelsoortjes in de pagina’s waarvan ik hard op heb zitten lachen in het koffietentje.