Discover everything about everything from L.J. De Lussanet

Al mijn hele leven ben ik geïntrigeerd door leefgemeenschappen die zich - gedeeltelijk - afspelen buiten het gezichtveld. Sektes, strikte religies etc. Op een verveelde middag kwam ik deze interessante docu tegen op YouTube waarbij Drew Binsky, zelf Joods, probeert meer te leren van het Chassidische Jodendom. Een mooi inkijkje.

Smullen!

Het jaar moest even op gang komen, maar nu komt de ene goede true crime podcast uit na de andere. En opvallend veel zijn afkomstig uit België. In deze serie van De Standaard krijgen we het levensverhaal van een van de grootste gangsters van België te horen, en het brein van de Bende van Haemers: Philippe Lacroix.

Waarom is dit nou weer zo goed?

- Je hoort vaak verhalen over dit soort personen, maar je hoort ze nooit zelf spreken. Dit is echt bijzonder: alsof wij een urenlang interview zouden horen met Holleder.

- Als luisteraar val je voor de charme van deze man en je hoort dat de journalisten hier ook mee worstelen: wat is nature, wat is nurture, wat is waar en wat is niet waar? Het is bijster interessant dat je de journalisten met elkaar in gesprek hoort gaan en hier ook de hulp van wetenschappelijke experts bij be betrekken.

- Het is niet alleen Lacroix die praat, het is supergoed geproduceerd en je hoort de makers ook veel. De sublieme muziek- en nieuwsfragmenten nemen je mee terug de tijd in.

- Wij Nederlanders staren ons soms blind op Antwerpen en weten daardoor eigenlijk best weinig van Brussel. Deze podcast spijkert onze kennis bij van de Belgische hoofdstad

- De Vlaamse Taal ❤️

Gaat dat luisteren, lekker zonder reclame op Spotify.

True crime podcast over de dubbele moord in de Albert Heijn in Oosterbeek, gepleegd in 1990.

Indrukwekkende reportage. Wat is er -een paar jaar later- terecht gekomen van migranten op een bootje. Hebben ze een baan? Waar wonen ze?

Toen ik 13 was zag ik voor het eerst The Truman Show; Jim Carrey speelde Truman, een gemiddelde Amerikaanse man die zijn leven leefde in een gemiddelde Amerikaanse stad. Niets aan de hand, totdat hij erachter komt dat alles om hem heen nep is en hij de hoofdrol speelt in zijn eigen soap. Dit concept - acteur in een gecreëerde werkelijkheid - heeft me nooit losgelaten en ben er altijd geïnteresseerd in geweest. In The Rehearsal wordt een soortgelijk concept behandeld: wat als je je op moeilijke sociale situaties kon voorbereiden door ze in detail vooraf te oefenen (rehearsen)? Inclusief lijkende acteurs en minutieus nagebouwde locaties. En wat nou als je je weer op die nagespeelde situaties moet voorbereiden door weer een extra rehearsal. Het resultaat zie je in deze serie van komiek Nathan Fielder, een Droste-effect van generale repetities waarin je bijna niet meer weet wat echt of nep of echt-nep is. Geweldig!

Stiekem een soap. Stiekem leuk. Stiekem herkenbaar. Stiekem verslavend.

Goed vervolg op The Circle. Blinkt niet uit in supersterke verhaallijnen, maar de dystopische voorbeelden van apps en producten van een Google-achtig bedrijf komen verdacht dichtbij.

Al eerder getipt, maar seizoen 2 is (eindelijk) uit en zit weer vol podcastpareltjes. Vol smart keken onze kinderen en wijzelf uit naar nieuwe afleveringen van Sara’s Mysteries en wat dat betreft is de timing zo aan het begin van de zomervakantie perfect.

Schitterende geproduceerde podcasts waarin Sara de Monchy samen met een kind op zoek gaat naar het antwoord op een prangende en vaak herkenbare vraag. Qua genre doet het enorm denken aan Jonathan Goldstein’s Heavyweight, maar dan voor kinderen. Gedurende de zoektocht worden terloops ook nog zwaardere thema’s aangesneden zoals scheiding, afscheid, verhuizen of verdriet. Dit gebeurt niet op een moralistische of dwingende manier, maar juist heel natuurlijk en prettig.

Seizoen 2 is weer om in te lijsten en aflevering 11 ‘Knuffel zonder gever’ is de beste podcastaflevering die ik in 2022 heb gehoord. Tranen in ogen.

Voor iedereen die nog op zomervakantie gaat en gegarandeerd een rustige achterbank wil. En voorbank trouwens ook ;-)

Een serie die je in eerste instantie doet denken aan Homeland - een terreuraanslag, een koppige rechercheur en veel geweld & intrige.

Heel veel geweld overigens. Zelfs zoveel dat elke aflevering begint met een waarschuwing voor heftige beelden. En dat is niet zomaar, deze serie is zeker niet voor tere zieltjes. Bijna elke 'terreurscene' bevat wel gruwelijke doden of heftig gewonden. Wat het interessant maakt is dat vaak bij dit soort series de terreuraanval meestal wordt - in een race tegen de klok - voorkomen door de held. In het Gouden Uur vinden ze echter vol in beeld plaatst. Of dit al het geweld op beeld goedpraat, dat weet ik niet. Het is in ieder geval niet persé nodig om de serie beter te maken.

Toprollen van Nasrdin Dchar als verdachte rechercheur Mardik en Ellen Parre als AIVD harde agent met een klein hartje. Een parade van veel bekende Nederlandse acteurs, maar toch ook wat - voor mij - nieuwe sterren.

Een serie die niet onderdoet voor internationale spionagethrillers en waarbij je tot het einde geboeid blijft kijken. Al is het soms met je handen voor de ogen voor de gruwelijke beelden. Het verhaal is verrassend genoeg, maar voelt vooral in de laatste twee afleveringen een beetje gehaast. Het zorgvuldig opgebouwde plot wordt wel erg snel er doorheen geramd in aflevering 5-6 en het voelt daardoor een beetje simpel en onaf.