Discover everything about everything from Ernst-Jan Pfauth

#CuratedTweet

Ik moest denken aan dit draadje van een Noorse twitteraar. Zij pleit tegen modernisme in architectuur – wat leidt tot zielloze woonwijken waar mensen geen verbondenheid voelen. Tien jaar geleden vond ik het kitsch als nieuwbouwwijken in jaren dertig-sfeer werden gebouwd, maar nu realiseer ik me dat het een beproefde manier is om buurtgevoel te bevorderen en bewoners – in de woorden van Maxim Februari – ‘ogentroost’ te bieden.

After Minimalism

Fijn pleidooi van (wederom) David Perrell die oproept om afscheid te nemen van minimalisme. Toen de iPhone uitkwam, was minimalisme vernieuwend en spannend, maar inmiddels is het de weg van de minste weerstand. Hij roept ontwerpers en architecten op tot het omarmen van maximalisme en een esthetiek na te streven ‘die de homogeniteit van hedendaags design opheft en de wereld voorziet van visies op een betere toekomst”.

The Overstory, Richard Powers

Best wel wat twitteraars tipte The Overstory (Tot in de hemel) van Richard Powers. Een roman uit 2018 over, uhm, bomen. Je volgt acht verschillende levens – van een bomenwetenschapper tot een briljante programmeur. Deels gaat het boek over de vernietigende zucht van de mensheid om immer groei na te streven, deels is het een ode aan complexiteit. Verhaaltechnisch gebeuren er spectaculaire dingen die aanvoelen als adempauzes tussen alle concepten en theorieën. Ik vond het geen makkelijk boek, maar het heeft me wel veranderd. Al is het alleen maar omdat ik me – in dit tijdperk van individualisering – realiseer dat we net als bomen afhankelijk van elkaar zijn. Later dit jaar volgt een Netflix-serie.

We hebben het over je gehad, Stéphanie Hoogenberk

Johan Fretz tipte We hebben het over je gehad van Stéphanie Hoogenberk. De auteur heeft ‘persoonlijke gebeurtenissen’ en ‘herinneringen’ over vriendschap verwerkt in zes verhalen. Hardop gelachen om heerlijke beschrijvingen van sociaal ongemak. Ze spaart zichzelf niet. Ik kan het geen recht aan doen, maar toch één citaat: “Gijsbert had negen boeken bij zich voor die week. Acht daarvan gingen over de Holocaust en een was van Eckhart Tolle over leven in het hier en nu.” Onze eigen Hollandse David Sedaris is hier!

#Tweet: Romanadvies

Laatst ging ik op vakantie en vroeg ik op Twitter om romanadvies. Even was Twitter weer die gezellige plek van vroeger en kreeg ik allerlei originele tips. Meest genoemde boeken: De Beesten, Crossroads en De herinnerde soldaat. Eerste nog niet gelezen, laatste twee vond ik ook heel indrukwekkend. Hier vind je het hele lijstje.

Wanneer je een artikel, video of podcast maakt, helpt het om één specifieke ontvanger in gedachten te houden. Daardoor klinken je teksten natuurlijker en loop je niet het risico om iedereen te willen pleasen. Die tip kende ik al, maar David Perrell maakt ‘m concreter. Hij zet tijdens het schrijven een omschrijving van de beoogde ontvanger boven zijn stuk: “Kevin will swallow information faster than a lion can eat its prey, but only if you keep him entertained.”

Druk

Druk is een film van twee jaar oud, maar wat mij betreft nu al een klassieker. Een vriendengroep van uitgebluste leraren krijgt door een obscuur onderzoek het idee om hun alcoholpromillage gedurende de dag op een half punt te houden. Dat doet ze in eerste instantie heel goed. Het vervolg is niet zo voorspelbaar als je denkt. Echt een verrassende tragikomedie, vol levenslessen.

Ella Fitzgerald How High The Moon LIVE

Zangeres Ella Fitzgerald had denk ik de mooiste stem ter wereld. Ze overleed toen ik pas tien was. Haar live zien, zat er dus niet in. Gelukkig is er YouTube. Fitzgerald improviseert spectaculair rond het nummer How High The Moon. In mooie graphics zie je telkens welke invloeden ze daarin verwerkt. Van Gershwin tot de Beatles. Onnavolgbaar! Behalve voor haar band, die geweldig meebeweegt:

Branson

Op HBO Max zag ik een onverwacht rauwe documentaire over Virgin-ondernemer Richard Branson. In de eerste scene zie je hem een afscheidsvideo inspreken voor zijn dierbaren, voor als hij mocht komen te overlijden tijdens een aanstaande ruimtevlucht. Pijnlijk kwetsbare beelden. Wat me zo intrigeerde: Richard Branson heeft meerdere keren zijn leven gewaagd om Virgin te promoten. Toen hij met een luchtballon de wereld wilde overvliegen, zwaaide zijn vader, vrouw en kinderen hem huilend uit. Onvoorstelbaar om te zien. Een hyperbool voor de keuze of je je gezin ten koste laat gaan van je werk.