Discover everything about everything from Kees Klomp

Wat een verschrikkelijk raak stuk dit van de twee zeer gewaardeerde Wageningen University & Research hoogleraren Bram Büscher en Han Wiskerke!

Het sluit perfect aan bij een eerder de Volkskrant stuk: https://lnkd.in/ead3Q5h3

Nu het er op lijkt dat er weer een gedweeë jaknikker op de ministerspost op landbouw zetelt, is het een stuk rustiger qua boerenprotesten. Het lijkt alsof ingrijpende maatregelen weer afgewend zijn door de lobby van het agrarische grootkapitaal. Het lijkt erop alsof voorlopig weer alles grotendeels bij het oude blijft.

Maar schijn bedriegt…

Want in tegenstelling tot de protest-bouwsels die her en der in weilanden staan waarop de woorden ‘Geen boer, geen voedsel’ te lezen zijn, is het in werkelijkheid toch echt ‘Geen natuur, geen voedsel’. Je zou het bijna vergeten met de intensieve, industriële norm die we tot schijnwerkelijkheid hebben verheven, maar voedselproductie is een natuurlijk proces. Het is onmogelijk om voedsel te produceren zónder natuur. Een gezonde natuur is een basisvoorwaarde voor gezonde voedselproductie.

We kunnen deze natuurwet nóg een keertje proberen te ontkennen, maar daarmee verdwijnt deze niet. We kunnen deze natuurwet nogmaals proberen te tarten met technologie en innovatie, maar daarmee verandert deze niet.

Zoals vele andere crises, hebben we een voedsel-systeem-crisis. De tijd van marginaal, incrementeel gemier in de marge is over. Het is tijd voor fundamentele veranderingen. Het is tijd voor een voedsel-systeemverandering.

Gelukkig zijn er steeds meer boeren zoals de Caring Farmers die de voedsel-systeemcrisis wél erkennen; boeren die beseffen dat er helemaal niets mis is met hun prachtige professie, maar alles mis is met de destructieve wijze waarop die professie wordt beoefend: https://lnkd.in/eE7rdV8g

Eindelijk eindelijk eindelijk krijgt biodiversiteit de aandacht die het verdient.

Dit is niet alleen wezenlijk omdat biodiversiteit een minstens zo grote crisis als klimaatverandering en omdat beide crises innig verweven zijn, maar ook omdat de oplossing van de biodiversiteitscrisis een leefstijl-verandering vereist. Daar waar we qua oplossingen bij klimaatverandering vooral ons heil zoeken in incrementele interventies - en we vooral doorgaan met onze huidige leefstijl met wat marginale aanpassingen - draait het bij biodiversiteit luid en duidelijk om transformationele interventies.

De ineenstorting van biodiversiteit kunnen we niet oplossen met technologie. Het vereist dat we onze verstoorde relatie met natuur herstellen en een levensversterkende leefstijl ontwikkelen; een regeneratieve in plaats van degeneratieve leefstijl.

Deze regeneratieve leefstijl vereist een radicale herziening van ons denken en doen. We zullen ons antropocentrische denken en doen moeten vervangen voor een ecocentrisch denken en doen; een denken en doen waarbij we als menselijke soort een constructieve rol in het grotere, levende geheel leren te spelen, in plaats van onze huidige destructieve rol.

Dat kunnen we. Daar ben ik heilig en hartstochtelijk van overtuigd. Maar daarvoor moeten we dan wel eerst afscheid nemen van ons huidige vereconomiseerde normaal, waarbij natuur alleen instrumentele, economische waarde heeft. Natuur is nu een kapitaal om door mensen gebruikt te worden voor economische doeleinden. Natuur heeft nu alleen materiële waarde. Dat is illusoir. Natuur heeft intrinsieke en existentiële waarde.