Discover books about everything from Ernst-Jan Pfauth

Een anti-FOMO-boek!

Ons leven is belachelijk kort. Als we de tachtig halen, hebben we maar vierduizend weken geleefd. Schrijver Oliver Burkeman signaleert hoe we ons daar bij weigeren neer te leggen en onszelf wijsmaken dat we alle ideeën die we hebben kunnen uitvoeren.

In zijn boek 4000 weeks bepleit Burkeman dat we een veel rijker leven kunnen leiden als we juist omarmen dat we maar aan een fractie toekomen van onze ideeën en plannen.

Ik vind dit het ultieme anti-FOMO-boek en heb denk ik wel een kwart onderstreept.

The Ministry for the Future van Kim Stanley Robinson was een leestip van m’n podcastcollega Alexander. EN WAT VOOR ÉÉN! Deze roman maakt van de abstracte klimaatcrisis een weergaloos verhaal. De Verenigde Naties heeft een ministerie opgericht dat opkomt voor de rechten van mensen die nog geboren moeten worden. Na één van de meest indrukwekkende openingshoofdstukken die ik ooit las – over een allesvernietigende hittegolf in India – volg je de secretaris-generaal van het ministerie. Zij probeert de wereld te redden met een mix van ‘arbitrage en sabotage’. Echt een zeldzaam rijk boek. Qua vertelkunst, maar ook qua economische, juridische en politieke inzichten.

Dit boek hielp me bij het maken van bewuste keuzes in mijn carrière en leven. Alles wat je doet gaat ten koste van iets anders, alleen hebben we dat vaak niet door. We proberen alles tegelijkertijd te doen, en vermijden ‘trade-offs’. Essentialisme geeft je handvatten om intentioneel te leven en vaker ‘nee’ te zeggen zodat je tegen andere dingen volmondig ‘ja’ kan zeggen.

Ik weet zo weinig over de toekomstige wereldmacht India. Mede daarom lees ik nu de roman Age of Vice. Schrijver Deepti Kapoor groeide op in Noord-India. Ze schrijft in dit boek over een tot slaaf gemaakte jongen, Ajay. Zijn leven neemt een wending als de zoon van de machtigste man van India hem naar Delhi haalt. In elk hoofdstuk gebeurt genoeg voor tien boeken. Tegelijkertijd heeft Kapoor de gedachten van de jongen ontroerend mooi beschreven. Ik slaap korter omdat ik het boek niet kan wegleggen.

Johan Fretz tipte We hebben het over je gehad van Stéphanie Hoogenberk. De auteur heeft ‘persoonlijke gebeurtenissen’ en ‘herinneringen’ over vriendschap verwerkt in zes verhalen. Hardop gelachen om heerlijke beschrijvingen van sociaal ongemak. Ze spaart zichzelf niet. Ik kan het geen recht aan doen, maar toch één citaat: “Gijsbert had negen boeken bij zich voor die week. Acht daarvan gingen over de Holocaust en een was van Eckhart Tolle over leven in het hier en nu.” Onze eigen Hollandse David Sedaris is hier!

Uit Noorwegen en een wereld om een paar weken heerlijk in te verdwijnen: Max, Mischa & Het Tet-Offensief van Johan Harstad. Zo’n roman waarvan je de personages gaat missen.

Op vakantie las ik Building a Second Brain van Tiago Forte: een pleidooi voor het systematisch bijhouden wat je interessant vindt. Dat doe ik al een tijdje, maar de heer Forte tilt notities maken naar een heel ander niveau. Alvast twee inzichten:

Inzicht I: Als je een creatief werk wilt maken, maar het komt maar niet van de grond, dan heb je nog te weinig gelezen, gekeken en beluisterd. Forte citeert filmmaker Sebastian Junger die niet in een writer’s block gelooft:

“It’s not that I’m blocked. It’s that I don’t have enough research to write with power and knowledge about that topic.It always means, not that I can’t find the right words, but rather that I don’t have the ammunition.”

Je tweede brein is een vat voor dit soort ‘munitie’.

Inzicht II: Ik organiseerde mijn notities altijd met als ‘archiveren’ als doel. Gevolg: een overvol en overweldigend archief. Forte zegt: organiseer voor ‘actie’:

“Organizing for action gives you a sense of tremendous clarity, because you know that everything you’re keeping actually has a purpose. You know that it aligns with your goals and priorities. Instead of organizing being an obstacle to your productivity, it becomes a contributor to it.”

Best wel wat twitteraars tipte The Overstory (Tot in de hemel) van Richard Powers. Een roman uit 2018 over, uhm, bomen. Je volgt acht verschillende levens – van een bomenwetenschapper tot een briljante programmeur. Deels gaat het boek over de vernietigende zucht van de mensheid om immer groei na te streven, deels is het een ode aan complexiteit. Verhaaltechnisch gebeuren er spectaculaire dingen die aanvoelen als adempauzes tussen alle concepten en theorieën. Ik vond het geen makkelijk boek, maar het heeft me wel veranderd. Al is het alleen maar omdat ik me – in dit tijdperk van individualisering – realiseer dat we net als bomen afhankelijk van elkaar zijn. Later dit jaar volgt een Netflix-serie.

Vorige maand begonnen aan een Julie Zeh-binge, en ik ben nog steeds niet klaar met de Duitse auteur. Sterker nog, ik vond het dystopische Lege Harten en anti-bubble-boek Onder buren twee hoogtepunten uit haar oeuvre. Zeker gaan lezen als je literaire bespiegelingen op onze tijdsgeest wenst.

Hoewel ik al jaren Walt Disney's model volg, kende ik het leven van de man zelf niet. Daarom las ik laatst de biografie door Neal Gabler. Op het moment van de doorbraak van Mickey Mouse had ik al over tien tegenslagen gelezen die 99% van de mensen niet waren bovengekomen (onder wie ikzelf, vrees ik). Maar Disney was zo overtuigd over de gouden toekomst van animatie dat hij weer ergens wat geld leende en opnieuw begon. Heel motiverend boek over stug doorzetten omdat je in iets gelooft.