Discover articles about sustainability from anyone

Wat een verschrikkelijk raak stuk dit van de twee zeer gewaardeerde Wageningen University & Research hoogleraren Bram Büscher en Han Wiskerke!

Het sluit perfect aan bij een eerder de Volkskrant stuk: https://lnkd.in/ead3Q5h3

Nu het er op lijkt dat er weer een gedweeë jaknikker op de ministerspost op landbouw zetelt, is het een stuk rustiger qua boerenprotesten. Het lijkt alsof ingrijpende maatregelen weer afgewend zijn door de lobby van het agrarische grootkapitaal. Het lijkt erop alsof voorlopig weer alles grotendeels bij het oude blijft.

Maar schijn bedriegt…

Want in tegenstelling tot de protest-bouwsels die her en der in weilanden staan waarop de woorden ‘Geen boer, geen voedsel’ te lezen zijn, is het in werkelijkheid toch echt ‘Geen natuur, geen voedsel’. Je zou het bijna vergeten met de intensieve, industriële norm die we tot schijnwerkelijkheid hebben verheven, maar voedselproductie is een natuurlijk proces. Het is onmogelijk om voedsel te produceren zónder natuur. Een gezonde natuur is een basisvoorwaarde voor gezonde voedselproductie.

We kunnen deze natuurwet nóg een keertje proberen te ontkennen, maar daarmee verdwijnt deze niet. We kunnen deze natuurwet nogmaals proberen te tarten met technologie en innovatie, maar daarmee verandert deze niet.

Zoals vele andere crises, hebben we een voedsel-systeem-crisis. De tijd van marginaal, incrementeel gemier in de marge is over. Het is tijd voor fundamentele veranderingen. Het is tijd voor een voedsel-systeemverandering.

Gelukkig zijn er steeds meer boeren zoals de Caring Farmers die de voedsel-systeemcrisis wél erkennen; boeren die beseffen dat er helemaal niets mis is met hun prachtige professie, maar alles mis is met de destructieve wijze waarop die professie wordt beoefend: https://lnkd.in/eE7rdV8g

Jelmer Mommers is een van mijn lievelingsauteurs (zijn nieuwsbrief is ook een aanrader). Hij tipte een stuk van Elizabeth Kolbert uit The New Yorker, ’een van de mooiste klimaatverhalen die ik dit jaar las.’ (zijn woorden, ik sluit me er bij aan.) Kolberts stuk sluit weer aan bij Mary Robertson opvatting ‘dat we een wereld moeten schetsen waar we naar toe kunnen rennen.' Dat helpt, tegen klimaatcynisme - en verlamming.

💻 Right now, producing a laptop that weighs a few kilograms takes around one tonne of raw metal, plastic and silicon. 😳 Nature’s editorial team looks to the circular economy as a wellspring of innovation—but only if we can make a fundamental shift. “Circularity can only work if the link between a company producing more stuff and making more money is broken.”

Een autonome sciencefictionstaat die de planeet gaat redden van catastrofale opwarming dankzij de gouden energiemix van zon overdag en thermische wind in de nacht. Het heet Neom en een Nederlandse journalist heeft het bezocht. Neom is dus geen verzinsel maar wel iets waar je vol verbazing over kunt lezen. Heel veel verbazing.

De #plastic groeit ons boven het hoofd. Het vervuilt niet alleen de natuur en onze voedselketen, maar leidt ook tot forse extra CO2-uitstoot en dus #klimaatverandering, becijferden Paul Stegmann en collega's.

#statiegeld

Europe’s green transition will only happen with the engagement and involvement of communities that produce and consume energy locally.

Luckily, across the continent, there are signs it is happening.

From solar panels in the Netherlands to biomass burners in Spain, communities across Europe are increasingly making, consuming and selling their own energy, a trend that's vital if the EU is to meet its climate targets.

According to the latest data, 2 million Europeans are now involved in 7,000 local energy communities across the continent, with numbers growing rapidly since EU directives promoting clean energy and energy communities were introduced in 2018 and 2019.

They will be key to Europe’s green transition because, as heat pumps replace gas boilers and electric vehicles supplant internal combustion engines, highly centralised electricity production and distribution systems – power stations and grids – will simply not be able to adequately handle the huge increase in demand.

The only way forward is “energy citizenship” and to decentralise more and more, produce and consume more energy locally with sources like solar and wind – and boost storage and smart solutions for efficient energy management. All of which means involving “ordinary citizens“.

As things stand, Europe is nowhere near meeting its target of cutting greenhouse gas emissions by 55% in the next eight years, unless we work urgently on the role everyday citizens will have to play. And to get there, we need to explicitly recognise the social side of the energy transition.

All the research on peer-to-peer energy-sharing models showed they were far more accessible, democratised, collaborative and socially just than traditional top-down energy markets.

Fundamentally, they thrive on social interconnectedness among end-users, rather than being based on competing economic self-interests. They reinforce positive social values, and really strengthen empowerment and social engagement.

Do you also see energy citizenship and decentralized community-powered energy production as pivotal areas for powering Europe's green transition?

Three things are true:

1) We have the technology to make emissions go down quickly, and doing so is not only good for the planet but increases our wealth.😍

2) We are bending the emission curve downward.😍

3) We should bend the curve MUCH faster as this article shows 😭😭

“Households in denser neighborhoods close to city centers tend to be responsible for fewer planet-warming greenhouse gases, on average, than households in the rest of the country”

In Denemarken moeten veehouderijen straks belasting betalen voor uitstoot van broeikasgassen. De opbrengst wordt gebruikt voor vergroeningssubsidies om de uitstoot te helpen verlagen.

Dit is de goedkoopste en meest effectieve aanpak, berekenden economen.

We moeten veel meer in relaties en interacties denken en veel minder in hokjes. De plotse afname van wegverkeer tijdens COVID leidde verrassend genoeg tot… méér methaan in de atmosfeer, een zeer krachtig broeikasgas.

‘Er was minder verkeer op de weg en in de lucht als gevolg van lockdownmaatregelen tijdens de coronapandemie. Dat laatste zorgde voor minder uitlaatgassen, zoals stikstofoxiden en koolmonoxide. En dat had, via een keten van reacties, weer tot gevolg dat er in de atmosfeer minder methaan werd afgebroken – waardoor de concentratie hoog uitkwam.’

Goed stuk van Marcel aan de Brugh, en weer een mooi voorbeeld van hoe belangrijk (en moeilijk) systeemdenken is. Hard ingrijpen in complexe dynamische systemen leidt altijd tot onverwachte gevolgen.