Discover everything about sustainability from anyone

De mooiste, meest bizarre en ontroerende roman die ik in lange tijd las. Over het einde van de wereld, natuur, liefde, ouder-kindrelaties en de vraag wat er zou gebeuren als deze wereld pas de conceptversie was. Hoe zou de tweede ‘draft’ eruit zien?

28 januari was een geweldige dag om onder de aandacht te brengen dat de subsidiëring van fossiele brandstof door de overheid moet stoppen. 11 maart om 12 uur kun je er bij zijn om het verschil te maken!

Ben je er 11 maart ook bij?

Prima podcast over water in Nederland. Het is een urgent onderwerp, met klimaatverandering, een geschiedenis met rampen en een afwezige overheid.

Ontgroeien, degrowth, antigroei? Of is dat eigenlijk precies de verkeerde benadering? Alle levende systemen groeien, maar die groei gaat na een kwantitatieve fase in de vaak over in een kwalitatieve ontwikkeling. Zou dat een oplossingsrichting kunnen zijn? Niet groei an sich is slecht, de gekozen richting van de groei wel. Systeemonderzoeker Fritjof Capra verwoordt het mooi:

“Our key challenge is to shift from an economic system based on the notion of unlimited growth to one that is both ecologically sustainable and socially just. From the perspective of the systems view of life, "no growth" cannot be the answer.

Growth is a central characteristic of all life. A society, or economy, that does not grow will die sooner or later. Growth in nature, however, is not linear and unlimited. While certain parts of organisms, or ecosystems, grow, others decline, releasing and recycling their components, which become resources for new growth.

This kind of balanced, multifaceted growth is well known to biologists and ecologists. The recognition of the fallacy of the conventional concept of growth, the two authors suggest, is the first essential step to overcoming our economic crisis. In the words of social-change activist Frances Moore Lappé (2009):

Since what we call "growth" is largely waste, let's call it that! Let's call it an economics of waste and destruction. Let's define growth as that which enhances life — as generation and regeneration — and declare that what our planet needs is more of it.

The notion of "growth which enhances life" is what is meant by qualitative growth — growth that enhances the quality of life. In living organisms, ecosystems, and societies, qualitative growth includes an increase in complexity, sophistication, and maturity.

Unlimited quantitative growth on a finite planet is clearly unsustainable, but qualitative economic growth can be sustained if it involves a dynamic balance between growth, decline, and recycling, and if it also includes the inner growth of learning and maturing.”

Ik kwam deze passage tegen in de boeiende dissertatie van Anneloes Smitsman,

Doctor of Philosophy en Into the heart of systems change

Prachtig artikel dat laat zien hoe we al tijdenlang met de natuur omgaan- kan of moet je zelfs planmatig werken om tot mooie natuur te komen? En dat al tachtig jaar geleden. Met mooie begrippen als Nederland een groen maatpak aanmeten

Waarom laten we ons toch zo makkelijk afleiden door kleine crisisjes, relletjes en bullshit terwijl er toch echt een existentiëler probleem is? Mooie column van Beatrice de Graaf: “Omdat bij [de klimaatcrisis] bijna iedereen schuldig is, en wat te verliezen heeft. Iedereen is bang voor de revolutie. En daarom leiden we liever de aandacht af van het echte drama door elders kleine crisisstofwolkjes op te blijven schoppen.”

Erg goed artikel over de nood aan een radicale en militante voorhoede binnen de klimaatbeweging, bouwend op lessons learnt uit andere succesvolle sociale bewegingen (abolitionisme, vrouwenrechten, burgerrechten…). In z’n boek ‘How to blow up a pipeline’ stelt ecoloog Andreas Malm het als volgt: Focus op de eigendommen van de rijken die verantwoordelijk zijn voor luxe-emissies en laat noodzakelijke emissies van minderbedeelden buiten schot. Artikel toont hoe duurzaamheid en sociale rechtvaardigheid gelinkt moeten worden binnen de groene beweging.

Dit boek in één ruk uitgelezen. Een ontroerende familiegeschiedenis die begint bij een meisje dat werkt als tourgids in het laatste bos dat over is gebleven in de wereld. Naast een prachtig verhaal, zijn ook de actuele thema's en zorgen rond klimaatverandering die wij ook kennen erin verweven. Het boek zelf is ook een plaatje om naar te kijken!

Het gaat hard! Nu nog flink elektrificeren in de industrie, meer wind op zee, zon op dak en kernenergie erbij. 'We can come an end', zou ik een bekend filosoof willen nazeggen.

De filosofie van het inconsequentialisme bevrijdt je van het schuldgevoel dat je niet volledig leeft waar je voor staat.

Het is niet erg om hypocriet te zijn. We zijn allemaal niet-consequent in onze woorden en daden. Sterker nog: de hele natuur en wetenschap houden zich niet aan hun eigen gestelde logica. Accepteer het en je zult bevrijding vinden.

De filosofie van het inconsequentialisme is bedacht door de Nederlandse filosoof Frank Meester.

Dit is zijn uitgangspunt:

‘Het is onmogelijk om een consequent of consistent verhaal te vertellen over het leven. Doordat totale consequentie niet mogelijk is, hoeven we ons ook niet vervelend te voelen als het niet helemaal lukt.’

Lees het in zijn boekje waarom we de wereld niet rond kunnen krijgen.